ស្ថានភាពនៅក្នុងបន្ទប់កាន់តែតានតឹងឡើងៗម្នាក់ៗហាក់មិនបន្ធូរសរសៃរកអោយគ្នារទោលតែសោះ។ រហូរដល់ថ្នាក់ Kei ច្រាន Bojin មួយទហឹងធ្វើអោយនាងផ្ញើក្រោយដេកទៅលើពូកមួយទហឹង គេយកដៃមកញីសក់ទាំងតប់ប្រមលក្នុងចិត្តហេតុអីរវាងនាងនិងគេម៉េចក៏ពិបាកយល់ពីគ្នារខ្លាំងម្លេះ
«មីងគិតថាដេកយំនិងហើយដោះស្រាយបញ្ហាចេញមែនទេ»
«យើងមិនចង់ដោះស្រាយស្អីជាមួយឯងទេ យើងចប់គ្នារត្រឹមនិងទៅមិនបាច់ធ្វើជាមីងក្មួយឡប់ស្អីទេទៀទេនៅជាមួយសង្សារឯងអោយសប្បាយទៅ»
«ម៉េចក៏មីងចូលចិត្តគិតអីស្រួលៗម្លេះ»
«....»
«ខ្ងុំមិនឈរមើលអោយមីងទៅណាឆ្ងាយពីខ្លួនខ្ងុំទៀតទេ»
« Kei kei...kei ប្រុងធ្វើស្អីនិង» អ្នកកម្លោះដើរចេញទៅក្រៅរួចក៏រហ័សយកសោរមកចាក់ពីខាងក្រៅហាក់ដូចជាឃុំ
ឃាំងនាងមិនអិយចេញពីក្រៅបន្ទប់បាន Bojin ព្យាយាម
គួសទ្វាស្រែហៅគេអោយព្រមបើកទ្វាអោយយ៉ាងណាក៏ដោយ
«Kei បើកទ្វាកុំឃុំយើងនៅក្នុងបន្ទប់អី kei លឺមីងនិយាយជាមួយទេ kei បើកទ្វាហ្ហឹៗ» Bojin ដាក់ខ្លួនអង្គុយយំនៅ
ជិតទ្វាដោយមិនដឹងថាត្រូវធ្វើបែបណាតទៅទៀត ទំនាក់ទំនងរវាងនាងនិងគេអីឡូវនេះហាក់ពិបាកនិងប្រឈរមុខគ្មារណាស់តើនៅក្នុងរឿងនេះតើអ្នកណាជាអ្នកខុសហេតុអ្វីក៏សុខៗប្រែល
ក្លាយជាបែបនេះ Kei របស់នាងពីមុនមិនមែនអីចិងទេគេទន់ភ្លន់ជាមួយនាងណាស់គេតែងតែតាមនាងគ្រប់ពេល តែអី
ឡូវនេះវិញស្អីក៏អត់ដែលនាងប្រែលច្រើនខ្លាំងណាស់សម្រាប់នាងនាងស្ទើរតែគិតថារឿងទាំងអស់នេះវាគ្រាន់តែសុបិនអាក្រក់ពេលងើបមកអ្វីៗនិងធម្មតាតែ...វាគ្រាន់តែជាអ្វី
ដែលនាងបានគិតនោះទេ
«kei បងនិយាយអីខ្លះជាមួយ Bojin ម៉េចក៏យូរម្លេះ» Evelyn រត់មករកសង្សារទាំងមានចម្ងល់ក្នុងខ្លួន Kei ក្រឡេកទៅសង្សារខ្លួនទាំងប្ដូរទឹកមុខស្ទើទាំងស្រុងគេញញឹមទៅកាន់នាងហាក់ដូចជាអម្បិញនេះគ្មានរឿងអ្វីកើតឡើងទាល់តែសោះ
«បងគ្រាន់តែនិយាយរឿងម៉ាក់បា៉របស់បងដែលគាត់មិននៅទីនេះតទៅទៀតតែពិននិងទេ»
«ប៉ាម៉ាក់បងគាត់ទៅនៅឯណាវិញ?!ទៅ»
«លឺថាទៅនៅបារាណងមួយរយះព្រោះប៉ារបស់បងកំពុងជាប់ធ្វើការនៅទីនោះ»
«បងគួរតែប្រាប់អោយគាត់ជួយថែរក្សាសុខភាពផង»
«យ៉ាងម៉េចបារម្ភពីប៉ាក្មេងមែនទេ»
«បងនេះយ៉ាប់ណាស់»
«តោះទៅញុាំអីនៅខាងក្រៅអូនទៅរៀបចំខ្លួនទៅ» Evelyn លោតទៅថើបថ្ពាក់របស់ Kei ដោយសាសប្បាយចិត្តមុននិងនាងឡើងទៅបន្ទប់របស់នាង។ Kei ចោលភ្នែកទៅបន្ទប់មីងរបស់ខ្លួនទាំងដក់ដង្ហើមធំ
«Kei តោះ»
«ស្អាតណាស់អ្នកនាងតូចរបស់បង» ពួកគេទាំងពីបណ្ដើរគ្មារទៅដល់ឡាន Kei ក្រោយពីបានបើកទ្វាឡានអោយ Evelyn ចូលអង្គុយនៅខាងក្នុងឡានរួចមកគេក៏បានហៅអ្នកបម្រើជិតនោះមកនិងបានប្រគល់សោរបន្ទប់របស់ Bojin ទៅកាន់អ្នកបម្រើ
«ឯងចាំទៅបើកទ្វាហៅអ្នកមីងមកញុាំបាយពេលល្ងាចផង»
«ចា៎លោកប្រុស»
«ហើយមិនបានចាក់សោរទៀតទេ» និយាយចប់សព្វគ្រប់អស់ហើយគេក៏បានឡើងឡានរួចក៏បើកចេញទៅ ចំណែកឯអ្នកបម្រើក៏ប្រញាប់ប្រញាលទៅធ្វើការងាររបស់ខ្លួន
