Bojin ដែលកំពុងក្ដៅស្លឹកត្រចៀកនោះក៏ត្រូចលេបពាក្យសម្ដីចូកពោះវិញរួចក៏សម្លឹងមើលទៅ kei ដែលដើរចូកមកដោយអបមកជាមួយនិងមនុស្សស្រី ។ bojin និង evelyn បាត់មាត់ព្រមគ្នាររួចក៏ចោលភ្នែកទៅប្រសព្វនិងកែវភ្នែករបស់ kei
«បងនាំអ្នកណាមកនិង/ឯងនាំអ្មកណាមកនិង» ពួកនាងនិយាយព្រមគ្នារ ចំណែកឯងអ្នកដែលត្រូវគេចោតសួរវិញក៏យលដៃជ្រេងចង្កេះរួចក៏ដក់ដង្ហើធំ
«Evelyn នេះគឺជា nomi គូរដណ្ដឹងរបស់បង»
«ស្អីគេ/ថាម៉េច» ពួកនាងស្រែកចេញមកដំណើរគ្នារតែ evelyn នាងស្រែកលឺជានាងរហ័សបោះជំហានទៅរកសង្សាររបស់ខ្លួមហើយក៏បានទាញដៃរបស់ kei អោយចេញឆ្ងាយពី nomi
«ឯណាបន្ទប់របស់ខ្ងុំ» nomi អូសវ៉ាលីមកមុខនិងសម្លឹងមើលទៅ Bojin ដោយទឹកមុខស្មើរបំផុត
«ពួកឯងឆ្គួតក៏យ៉ាងម៉េចហាក់បានជានាំគ្នារមកដេកផ្ទះយើងអោយគ្រប់តែគ្នារនិង»
«លោកយាយជាអ្នកដេញមកទេអ្នកមីង» kei រហ័សលូក
មាត់និយាយដោយឃើញថានាងមើលទៅដូចជាខឹង គេអូសដៃនាងចូលក្នុងបន្ទប់ទាំងមិនខ្វល់ពីអ្នកដែលឈរនៅខាងក្រៅ
«ស្អីរបស់ឯងនិង kei ទៅនាំ nomi ស្អីមកទៀតហើយ»
«ខ្ងុំក៏មិនចង់ដែលតែលោកយាយរបស់ខ្ងុំជាអ្នកអោយ nomi មកនៅជាមួយខ្ងុំទេ » និយាយចប់ភ្លាមអ្នកដែលស្ដាប់នៅក៏ភាំងមួយសន្ទុះទើនិយាយតបទៅគេវិញ
«ចុះឯងមិនព្រមនាំនាងទៅផ្ទះឯងទៅ»
«មីង...ខ្ងុំ»
«មិនបាច់ទេពួកឯងបីអ្នកនៅទីនេះទៅទុកអោយយើងជាអ្នកចេញ»នាងនិយាយទាំងឆួលៗចុងចម្រុះរួចក៏បែលខ្លួនដើរទៅទូខោវអាវដើម្បីរៀបចំអីវ៉ាដាក់ក្នុងវ៉ាលី
«មីងស្ដាប់ខ្ងុំនិយាយសិន...ស្ដាប់ហេតុផលខ្លះបានទេ» bojin ធ្វើជាមិនដឹងមិនលឺនៅអ្វីដែលគេនិយាយធ្វើដូចជាគេមនុស្សអរូប ទោះជា kei គេខំប្រឹងនិយាយកាត់នាងយ៉ាងណាក៏ដោយ ដោយអត់មិនបាន kei ក៏បានយកជើងទាត់វ៉ាលីរបស់នាងដែលធ្វើអោយអាវដែលនាងបានប្រមូលបត់ទុកត្រូវបានខ្ទៀតចេញ គេចាប់ស្មាររបស់នាងទាំងពីនិងបែលខ្លួនរបស់នាងអោយមក
មើលមុខរបស់គេ
«ស្ដាប់ខ្ងុំមីងគ្មានសិទ្ធទៅណាទាំងអស់»
«ឯងជាស្អី ឯងជាស្អី ហេតុអីក៏ឯងមានសិទ្ធលើជីវិតយើងម្លេះ ឯងធ្វើបែបនេះមានន័យយ៉ាងម៉េចយើងនិងឯងគ្មានត្រូវអីជាគ្នា
ទេឯងគួរតែដឹង» នាងនិយាយម៉ាត់ៗចំៗដែលពាក្យសម្ដី
ទាំងនេះហាក់ដូចជាមានឥទ្ធិពលទៅលើគេ គេប្រលែង
ដៃចេញពីស្មាររបស់នាង បន្តិចមកគេស្រាប់តែសើចចេញមកដោយមិនដឹងថាអស់សំណើរនិងរឿងអ្វី គេសើចចេញមកបណ្ដើរនិងយកដៃញីសក់របស់គេបណ្ដើរ Bojin មើលទៅគេទាំងដើរថយក្រោយព្រោះមើលទៅគេដូចជាមនុស្សរោគចិត្តអីចិងគេសើចចេញមកនិងសក់រញ៉េរញ៉ែបែបនេះវាធ្វើអោយនាងកាត់តែបុកពោះ
«ឯងសើចស្អីនិង» នាងសួរទៅកាត់គេទាំងញ័រមាត់
«ខ្ងុំប្រហែលជាស្រួលជាមួយមីងពេកហើយបានជាមីងមិនទាន់ស្គាលខ្ងុំអស់បែបនេះ» គេនិយាយដោយញញឹមមកកាន់នាងរួចក៏យកដៃអង្អែលមុខ bojin ដៃរបស់គេត្រជាក់ដូចជាទឹកកកចំណែកស្នាមញញឹមវិញគឺរឹតរែត្រជាក់ជាងដៃរបស់គេទៅទៀត
«ឯងនេះរោគចិត្តគ្មានថ្ងៃជាទេ»អាចែនេះណាទោះភ័យខ្លាចគេយ៉ាងណាក៏ដោយក៏មិនភ្លេចអារឿងដៀលគេដែល
«រោគចិត្ត??ចាំខ្ងុំធ្វើអោយមើលថាមនុស្សរោគចិត្តវាយ៉ាងម៉េច» ថាចប់គេក៏បោះជំហានមករកនាង នាងនៅឈរត្រឹងនៅមួយកន្លែងព្រោះមិនដឹងត្រូវគេចទៅណាទៀត kei យកដៃដោះខ្សែក្រវ៉ាត់ចេញពីខោរបស់គេ។ Bojin ឈរខាំមាត់ទាំងមិនដឹងថាគេបប្រុងនិងធ្វើអ្វីមកមើលនាង
«ឯងចង់ធ្វើស្អីនិង»
«មកនេះ» មិននិយាយច្រើនគេចាប់ទាញដៃរបស់នាងមកយកចងនៅឯក្បាលគ្រែរកតែនាងត្រៀមខ្លួនមិនទាន
«នែឯងចងស្អីលែងយើងអាក្មេងឆ្គួត»
«រើទៅចង់គេចទៅណាមីងជឿងទេថាខ្ងុំវាយបំបាកជើង
របស់មីងមិនអោយទៅណាបាន»
«ឯងនេះអាក្រក់ដូចឳរបស់ឯងណាស់»
«ស្លឹកឈើជ្រុះមិនឆ្ងាយពីគល់ទេ»គេឆ្ងូកមុខនិយាយជាមួយចប់ក៏បាមដើរចេញពីបន្ទប់បាត់ទុកអោយ Bojin អង្គុយទាំងមានខ្សែក្រវ៉ាតចង់ជាប់និងដៃរបស់នាង
Kei គ្រាន់តែចេញមកដល់ក្រៅបន្ទប់ភ្លាមទឹកមុខដ៏សែន
តាំងទឹងក៏ប្រែទៅជាធម្មតាទៅវិញគេដើរទៅរក evelyn និង nomi ដោយនិយាយសម្លេងធម្មតានិងសុភាពបុរសជាទីបំផុត
«Evelyn បងថាអូនគួរតែអោយ nomi គេងជាមួយ
អូនដែលទៅ»
«ទេអូនមិនអោយទេ»
«កុំចិងអីណា nomi មកនេះដោយសារតែលោកយាយរបស់បងបង្ខំនាងទេមិនជឿងសួរនាងទៅ» Evelyn សម្លឹងមើលទៅ nomi ដោយចង់បានចម្លើយពីនាង
«មែនហើយ»
«មិនអីទេចិងអូនទុកចិត្តលើបង» និយាយចប់ evelyn ក៏បានជួយយកអូវ៉ារបស់ nomi ចូលមកបន្ទប់របស់នាង
