Twilight - Chanmin / Omegaverse

▪️20

Birazını Seungmin in birazını Chan ın anlatacağı bir bölümle buradayım yine

[+18 hal ve hareketler içerir (smut değil!) rahatsız olan fici bırakıp s- gitsin]

İyi okumalar

-

Seungmin~

Kanım kaynıyordu. Oturduğum yatakta doğrulmaya çalışmak bile başımı döndürüyordu. Burnum çok hassaslaşmıştı bu yüzden her yerde onun kokusunu alıyordum. Alnındaki terler asla durmak bilmiyordu. Sabahın beşinde ben uyanıktım. İşe nasıl gideceğimi düşünüyordum. Gören de sanat ölümcül hastalığa yakalandım. Hayır kızgınlığım başlıyordu.

Normalde kızgınlık için verilen izni kullanıp bunu düşünmek zorunda kalmazdım ama şuan durum biraz feciydi. Eğer kızgınlığımı ondan sakladığımı öğrenirse... İnanın ne olacak, o ne tepki verecek bilmiyordum. Tek bildiğim daha birbirimize alışamamışken cinsel açıdan birbirimize yaklaşmamamız gerektiği.

Uykum gece boyu kaçmıştı. Daha dün geldiğim odada dört dönüyordum. Böyle bir şanssızlık anca benim başıma gelebilirdi zaten. Elim sürekli telefonuma gidiyordu ama arayınca bana çare bulacak birisi yoktu. Jisung ne diyeceğini bilememiş benden daha çok stres olmuştu. Jeongin e böyle bir şeyi söyleyemezdim o da Jisung gibi olmaması için. Ruh eşimin patronum olduğunu öğrenen annem, çok fazla tepki verdi öğrenince, bunu duyarsa kalp krizi geçirebilirdi.

Yüzümü avuçlarım arasına alarak ne yapacağımı düşünüyordum ama aklıma gelen hiçbir şey yoktu. Fazla yakın olmasak da aklıma Jaemin geliyordu. İkimiz de omegayız sonuçta beni kurtarabilir diyerek telefonumu elime aldım. Numarasına bastığımda saatin beş olduğunu hatırlamıştım. Umarım rahatsız etmiyordum diye düşünerek tırnaklarımı yiyordum. Birkaç kez çaldıktan sonra telefon açıldı. Uykudan uyandığı belli olan ses tonu ile konuştu.

"Alo?"

"Jaemin çok kötü bir şey oldu?"

"Ne, ne oldu? Sen iyi misin?"

"Kızgınlığım başladı, ne yapacağım ben?"

"Kızgınlığın başladı ve sen hala onun evinde misin? Çabuk pansiyona git"

"Ondan sakladığımı öğrenirse..."

"Anlayışla karşılar eminim, sen toparlan çık istemediğin şeyler yaşanmasın"

"İşte ne olacak?"

"Onu ben hallederim sen düşünmeden sessizce çık git"

"Tamam toplanıyorum"

"Seni almaya geleyim ister misin?"

"Hayır, gerek yok arabam burada, teşekkür ederim Jae"

"Dikkatli ol, görüşürüz"

Telefonu kapatır kapatmaz küçük kıyafet çantama birkaç kıyafetimi koydum ve üstümdeki geceliklerimi bile değiştirmeden odamdan çıktım sessizce. Kurdum onun uyuduğunu hissediyordu bu yüzden hızlıca aşağı inip çıktım dışarıya. Arabama yerleştiğim gibi pansiyona sürdüm.