Twilight - Chanmin / Omegaverse

▪️24

İyi günler efendiler

Buyurun yeni bölüm sıcak sıcak

-

Seungmin~

"GERÇEKTEN BUNLAR OLDU M!?"

Jaemin şaşkınlıkla, katı inletecek desibele sahip sesiyle, bağırırken ben utanıyor ve rahatsız olanlardan özür diliyordum. Ona çok kez yavaş tepki ver desem de, bu şaşırılmayacak bir şey değil, diyerek beni sustuyordu.

Evet düşündüğünüz gibi, işe gelmiştim. Ertesi gündeydik. Kendimi tamamen 'normal' hissetmem ardından işin yolunu tutmuştum. Ve evet o mesajdan sonra ne kadar evimize dönmek istesem de çekinmiştim.

"Jaemin lütfen biraz kısık sesli..."

Dönen sandalyesinde sağa sola dönerken, masadan karton kahve bardağını alarak yudumlar aldı. Sinirli, aynı zamanda heyecanlı ses tonu ile devam etti.

"Nasıl sakin olayım Seung adamla resmen uzaktan sevişmi-"

Topluluk içinde olduğumuzu bazen unutuyordu. Elimle ağzını kapattığımda kaşlarımı çattım. Elimi göz devirerek çekmişti. Sandalyemi ona yaklaştırarak konuştum.

"Jae lütfen, utançtan öleceğim"

Kıkırdayarak kahve bardağını bıraktı. O da sandalyesini bana yaklaştırarak daha alçak bir sesle konuştu.

"Eee, eve geri döndün mü?"

Yüzümde bir gülümseme oluşmuştu. Nedenini bilmiyordum. Ne kadar bunların yaşanmamış olmasını istesem de, onun hakkında konuşmak ve ya onu düşünmek içimde kıpırtıya sebep oluyordu. Bu kıpırtı yüzüme de yansıyordu, aptal gibi sırıtıyordum. Artık sürekli onu hatırlayabileceğim bir şey vardı. Mesajlarımız. Ne kadar ona görüldü atsam da sürekli o sohbete giriyor, 'ne kadar tatlı' diyerek onun mesajlarını okuyordum.

Bazen özlediğin birinin fotoğrafına bakarsın. Peki ya öyle bir imkanın yoksa? Daha onun gizlice fotoğrafını çekme evresine gelmediysen ne yaparsın..? Mesajları. O kelimeleri onun mimikleri, dudaklarının hareketlerini hayal ederek okursun. Ezberlersin her birini. O kadar aklına takılırlar ki, klavyede dava dosyalarına yanlışlıkla onları yazarsın; 'müvekkilim patron ruh eşinken çalışmana bile gerek olmadığını biliyorsundur'.

"Hey daldın gittin Seungmin"

"Hm ne?"

Bu halime gülmüştü Jaemin. Beni aptal bir aşık gibi gördüğüne emindim. Ama benim öyle olmadığımı, deltadan sadece kızgınlığım dolayısıyla bu kadar etkilendiğimi ve sadece ruh eşi çiçeklerimiz zarar görüp canımızı yakmasın diye onun evinde kaldığımı bilmiyordu.

"Geri gidecek misin?

"Off bilmiyorum Jae"

Dudaklarımı hafif büzmüş, omuzlarımı düşürmüştüm. Bu halimi gördüğünde o da üzülmüştü. Elini omzuma atıp sıvazladı.

"Sorun ne?"

"Acı çekmememiz için gitmek istiyorum ama... Fazla istekli görünmüyor muyum sence?"