Karamel +18

35. Bölüm

Selamlar dostlarım. Biliyorsunuz ki wattpade erişim engeli getirildi ve hiçbirimiz bunun ne kadar süre devam edeceğini bilmiyoruz. Fakat yine de bu kitabı yazmaya devam edeceğim. Önümüzdeki kurgu için heyecanım her ne kadar kırılmış olsa da umudumu kaybetmeyeceğim. Diğer kurgudan biraz bahsetmem gerekirse artık karakterlerimizin isimleri ve kitap kapağını tasarladım. Tahminimce bir sonraki bölümde kurgunun ismini sizlere duyuracağım. Umarım hakkımızda hayırlısı olur.
.
.
.
.
Karanın uçaktan indiğini Iphone'mu bul uygulamasından izledikten sonra iyice bastıran heyecanla birlikte ellerimi yelpaze yaparak yüzümü serinletmeye çalıştım. Yaklaşık 15 dakika sonra burada olacaktı. Mekan tamamen hazır,insanlar çoktan toplanmıştı. Herkesi mekanın içine sakladıktan sonra ben de karanı aradım.

-İndin mi uçaktan?

-şimdi indim canım. Evdesin dimi?

-hayır evde değilim. Seninle konuşmam gereken bir konu var. Attığım konuma gel.

-bir sorun mu var sevgilim?

-sorun var evet karan. Bekliyorum.

Telefonu yüzüne kapattığımda içim parçalanmıştı. Allahım kaş yaparken göz çıkarmayalım da.. adam beni terk etmez inşallah. Konumu gönderip ben de içeriye saklandım. Karan mekandan girer girmez kameralar çekmeye başlayacak ve hazırladığım video oynatılmaya başlanacaktı. Geldiğini haber vermesi için arifi çatıya saklamıştık. Şaka yapmıyordum arif elinde dürbünle yolu gözlüyordu yukarıda. Gelen mesaj sesiyle odağımı telefona verdim.

Arif

-la yenge kavruldum ben burda

Arif beni delirtme-

-Ya yenge siz iki gülüşeceksiniz diye ben burda amele yanığı oldum

Arifcim karan geldiğinde-
şikayetlerinin iletileceğine emin olabilirsin🥰🥰

-Tamam yenge ben bakıyorum. Hatta istersen karan abim geldikten sonra da burda keskin nişancı olarak işe başlayabilirim

Gülerek telefonu kapattım ve arifden gelecek olan aramayı beklemeye başladım. Yaklaşık 10 dakika sonra arif beni aradığında telefonu hemen kapatıp videoyu oynatmaya başladım. Herkes heyecanla camdan karanı izliyordu. Biz onu görebiliyorduk fakat camdaki filmden dolayı o bizi göremiyordu. Mekanın girişinden hızla içeri giren karan karşısında oynayan projeksiyonu izlemeye başladı. Projeksiyonun dibine kadar girdiğinde video başlamıştı. İlk video açıldığında ben ağlıyordum. Yatak odamızda,yatağın üzerine oturmuş,bağdaş kurmuştum. Konuşmaya başladığımda herkes pürdikkat videoyu izliyordu.

-bu gün eve gelişimin ilk günü. Bacaklarımı hissetmiyorum. Yürümek,günlük hayatta yaptığımız basit bir eylem gibi geliyordu her zaman.

Ağlamaktan kızarmış burnumu çektikten sonra konuşmaya devam ettim.

-aslında yürüyememek değilde birilerine yük oluyormuş hissiyatı daha ağır. Eğer bundan sonraki hayatımda yürüyemeyeceksem yaşamak istemiyorum. Sevgilim. Sana yük olmaktan çok korkuyorum.

İlk klip bitmişti ardından ikinci video başladı. Bu sefer gülüyordum.

-eve gelişimin 3. Günü. Bu gün fizik tedaviye başladım. Çok heyecanlıyım karan galiba yürüyebileceğim ben.