Karanlığın İçinde Seni Buldum (Ebelemece)

7.Bölüm;ilerleme çabaları..

30 dakika sonra ona baktığımda uykuya daldıgını görmüştüm rahatlamıştım.
Sonunda sesizlik olmuştu ama eğer planımı gerçekleştirmez isem onun yanında uyuya kalıcam ve bunu istemem gerçekten..

Önce uyuduğunu anlamam için elimi yavaşça saçına doğru götürdüm ve hafifçe karıştırmaya başladım eğer uyanırsa demek ki bir işin peşinde.
Bundan zevk almış olucak ki..
Sadece yerinde hafif bir oynama yapmıştı.

İşte o zaman kafasını duvara koydum ve hemen kenara çekildim ve hemen ayağa kalktım ve ona baktım evet derin uykudaydı.
Hemen küçük adımlarla odadan çıktım ve koridorda hızlıca başka bir odaya geçtim odanın camı olması gerekiyordu.
Cam olan bir oda bulduktan sonra ellerimi cama koydum ve transfer olmayı bekledim..
Hızlı olmam lazımdı çok geçmeden içimden yalvarmaya başladım eğer bu is this yaramaz ise başka şansım olmazdı ona tutsak olmak zorunda kalırdım..
Teleport işe yaramıştı kendimi bir bahçede bulmuştum ve hemen koşmaya başladım ve bir caddeye çıktım ve kenarda bir yere saklanıp soluklanmaya başladım...
Sonunda kaçmıştım
Ve dinlenirken aklıma bir şey geldi.
Çantam yoktu..
Siktir çantamı unutmuşum onu almadan eve gidemezdim herşeyim oradaydı panik yapmaya başlamıştım hiçkimse yoktu sanki onun evreninde kapana kısılmış gibiydim.
Kenara bir yere geçip oturdum sinir krizi geçirmemek için derin nefes alıp vermeye başladım...
Ve utançtan ağlamaya başladım nasıl olur da unuturum..
Ve olduğum yerde kalmıştım en azından beni bulamazdı evime gidip bir şekilde bir şekilde açmayı deniyebilirdim ama şimdi değildi.
Oturup düşünmem gerektirdi...

Avcı;
Uzun zaman sonra ilk defa rahat uyumuştum ve o yanımdayken güvendeydim ama artık kalkmalıydım... Onun o sevimli yüzünü görmek istiyorum...
Keşke ona neler hissettiğim anlatabilsem...

Yavaşça gözlerimi açtığımda yanımda olamadığını fark ettim ve aniden doğruldum...
Ama çantası yanımdaydı onsuz bir yere gitmezdi...
Hemen odadan hızla çıktım ve odaların hepsinde girdim ve baktım ama yoktu...
Mutfağa girdim ve baktım orada yoktu.
Banyoya gittim oradada yoktu...
Bu resmen içimdeki kötü duyguyu uyandırmıştı ona bu kadar nazik davranmamalıydım.

Sukuna: gördün birine sahip çıkamadın.
Berk:kapa çeneni onu bulucam çok uzağa kaçmış olamaz...

Siktir nasıl kaçabilir ona güvenmiştim bana ihanet etti işte şimdi gerçek yüzümü görümcek...
Hızlıca evden çıktım ve etrafa bakmaya çalıştım...

Açıklama:
Berk'in evinim etrafına girdiğinde bir daha çıkması zordur orası onun özel alanı gibi bir yer sadece onunla beraber çıkabilirsin normal bir yer gibi gözükse de sadece o ve sen varsın hiçkimse yok boş bir yer terk edilmiş yer ve sadece her şeyin sonunda sahil gibi bir yer var...
Yani kaçış yok her yeri biliyor...
Onun alanı...
Keşke size gösterebilsem kafamda herşey çok güzel kurulu inanın bana.

Hemen ara sokaklara girdim ve saate baktım ama orada yoktu...
Algılarım doğru dürüst çalışmıyordu o yandan bu yana koşturuyordu...

Beren;
Terk edilmiş bir ev bulmuştum ve orada saklanmıştım çatı katının bir altındaydım sesizce oturuyordum ya uyandıysa ya beni bulmaya geliyorsa...
Düşünceler kafamı bulandırıyordu ve bunlardan kurtulamıyordum.
Ne yapsam geri mi dönsem nereye gitsem her yer aynı yer..
Korkmaya başladım ve akşam olmaya başlamıştı...
Belkide başka bir zaman yine kaçmayı deniyebilirdim...
Geri dönmek istiyordum çünkü çantam onun evinde kalmıştı ve bu durum beni rahatsız etmişti çantam olmadan hiçbir yere gidemezdim...
Şansım kötü gitmişti...

Sukuna: yardım etmemi ister misin onu görebiliyorum...
Berk: istemiyorum...
Sana ihtiyacım yok
Sukuna:evet ahh evet kalede prensini bekleyen prenses..
Berk:lanet olsun nerede...

Küçük şeytan benden nasıl kaçmayı başardı belkide kendisi gelmeye çalışıyor...umarım öyledir.

Bir süre sonra sesler duymaya başlamıştım..

Berk:!Beren!neredesin şuan saklambaç oynamanın sırası değil...

Gelmişti tek çarem ondan kaçmaktı.

Hızlı adımlarla yukarı çıktı anında karşısında beni gördü...

Berk:seni buldum..
Ayağa kalkıp hızla koşmaya başladım akşam olmuştu önümü görmekte zorlansam bile koşmaya devam ettim en korktuğum şey birinin beni kovalamasıydı.

Berk:prenses ebelemece'nin sırası değil...

Çok yorulmuştum az kalsın bilincimi yitiricek gibi olmuştum o kadar yorulmuştum ki biraz yavaşlamaya başlamıştım.
Ve az kalsın düşüyordum tam düşecekken Berk beni belimden tuttup kendin doğru çekti...
Düşmemi engellemişti.
Nefes nefese ona bakmıştım...
Berk:nefes nefese tuttum seni...
Yavaşça eğilip beni kucağına almıştı.

Berk:yaramaz kız evde bunları konuşucaz...
Merak etme cezanı alıcaksın...
Korkmuş gözlerle ona baktım işte şimdi bitmiştim...
Nefes nefese kalmıştım...
Her an bayılabilirdim ama kendimi bu sefer tutmam lazımdı...

Kucağında olmayı inmeyi istesemde hiçbir şey yapıcak halim kalmamıştı.
Nefes nefese kalmıştım...
Ama o halen formundaydı...
Eve tekrardan girdik ve bu sefer farklı bir odaya götürüyordu..
Koridorda ilerlerken her yerin dağıldığını görmüştüm.
Beni hala kucağından indirmemişti.
Küçük bir odaya gelmiştik ve orada beni aşağıya indirmişti..
Odanın duvarına tuttunup içeri girmiştim.
Ve karşılıklı duruyorduk.
Ona bakmaktan odayı inceleme fırsatım bile olmamıştı.

Ayaklarım titriyordu ve ayakta durucak halim kalmamıştı.
Sonunda kafamı kaldırıp odaya bakma şansım olmuştu.
Berk hemen gidip kapıyı kitlemişti..
Ve karışma geçip oturmuştu..
Her yer siyahtı ve sanki oda üstüme geliyor gibiydi...
Bend onun karşına oturmuştum..
Ciddi bir tavır ile bana bakıyordu...
Beren:bu oda beni geriyor...
Berk:evet burası benim itiraf odam
Sonrasında uzun bir sesizlik olmuştu.

Berk:beni kandırıp neden kaçtın.
Sana güvenmiştim...
Sesizlik...
Berk:bunu bana nasıl yapabilirim senin için endişelendim ya başıma bir şey gelseydi...
Sesizlik...
Berk:demekki seni tek başına Bırakmamalıyım...
Şimdi sana cezanı vermeliyim...
Şimdi daha korkutucu gözüküyordu..
Yanıma yaklaşmaya başladığında geri çekilmeye başladım...
Berk:bu sefer kaçamazsın sadece sen ve ben...
Beren: yaklaşma...
Berk:hah öyle mi dersin...
Hmhm cezam yanlız kalman...
Bu odada tek başına korkularınla yüzleşmek...
Beren:n..ne olmaz lütfen...
En azından karanlık olmaz...
Berk:hmhm evet güzel bir ceza anladım bir daha kaçmak istemezsin...
Beren: lütfen...onunla olmak istemiyorum...
Berk:dersini alana kadar...
Beren: üzgünüm...affedemez misin..
Bir daha yapmam..
Berk:hmhm bunu düşünmem lazım...
Beren: bunu bana neden yapıyorsun...
İnsan sevdiği birine bunu yapmaz...
Berk: bunu öğrenemen lazım tatlım seni affedene kadar burada durmak zorundasın...
Sinsi bir şekilde bana baktıktan sonra odadan çıktı ve kapıyı kitledi...
Ve odada yanlız kalmıştım.
Gerçekten onunla yanlız kalmak istemiyordum...