" පරිස්සමෙන් යන්න පුතේ....."
" පරිස්සමෙන් ........"
අම්මටයි තාත්තටයි වැඳලා ගිත්මි ලෑස්ති වෙන්නේ මේ රට යන්න මාස්ටර්ස් වලට..... අම්මගෙයි තාත්තගෙයි ඇස් වල කඳුලු තිබ්බත් ගිත්මිගේ ඇස් වල නම් කඳුලු තිබුන්නෑ.... මොකද ගිත්මිගේ ජීවිතේ ගිත්මි අත ඇරපු දේවල් එක්ක ගිත්මි අත ඇරීම කියන්නේ මොකක්ද කියලා තේරුම් අරන් තිබ්බ නිසා........
ගිත්මිගෙයි දේශිකා අක්කගෙයි ආදර කතාව නැවතිලා අදට අවුරුදු 10ක් ගත වෙලා ...... ඔව් ඒක නැවතුනේ 2015දී..... දැන් මේ 2025.... නොදැනිම අවුරුදු 10ක්ම ගත වෙලා ......
" උඹට දුක නැද්ද??"
" දුක කියන්නේ මොකක්ද කියලා මං පොඩි කාලෙම තේරුම් ගත්තා සඳුනි... ඉතිම් මං දැන් ඒකට පුරුදු වෙලා ......."
ඕලෙවල් වලට A8B1 එක්ක ගිත්මි science තෝරගෙන ඒකෙනුත් ෆස්ට් ෂයි එකෙන්ම එයා දිස්ත්රික්කයේ 26 වෙලා මෙඩිසින් තේරුනත්..... science වලට තියෙන ආසාවට පේරාදෙණිය science තෝරගෙන Bsc hons උපාදියකුත් එක්ක Master කරන්න කැනඩාවට යන ගමන් ඉන්නේ..... ඒ හැම තැනකදිම සඳුනිත් පුලුවන් විදිහට ගිත්මි එක්ක හිටියා..... දෙන්නම එකම විෂය නිසා... එකටම masters කරන්න යන්න දෙන්නටම පුලුවන් උනා...........
" මිස් පාස් පෝට් එක ............"
" අහ්......"
එක පාරටම කවුන්ටරේ දිහා බලපු ගිත්මිට ඇත්තටම උන් හිටි තැනුත් අමතක උනා.......
" ඔයා??"
ඔව් ඒ හිටියේ වෙන කවුරුත් නෙමේ ..... ගිත්මිගේ මුලු ලෝකෙම උන දේශිකා අක්කා........
ඒ ඇස් මොහොතකට ගොලු උනා.... ඔව් තාමත් ඒ ඇස් දිලිසෙනවා හරියට මීට අවුරුදු දාහතරකට කලින් ඒ ඇස් එකට මුණ ගැහෙද්දි තිබ්බා වගේම........ තාමත් ඒ ඇස් වල තැනක් තමන්ට වෙන් වෙලා තියෙනවා ගිත්මි හොඳටම දැක්කා...........
එයා ගොඩක් වෙනස් වෙලා..... ෆ්ලැට් එකට තිබුන දේවල් දැන් පිරිලා..... ඒ කොණ්ඩේ ගොඩක් දිගයි වගේ ඒ කොණ්ඩ ගෙඩියෙන් තේරුනා..........
YOU ARE READING
Those Days ( ඒ දවස් )
Romanceසමාජේ කියන දේ ඇත්තටම අහන්න ඕනිද?? එකම ජාතියේ කෙනෙක්ට ආදරේ කරන එක වැරදිද?