"ආ දැන් මගෙන්.."
"මට බෑ.."
"මොකද දැන් කන්න බැරි ආ...කෝ එනවා මං කවන්න.. තමුසෙ නං මහම මහ මොකෙක්වත් නෙවෙයි..මං ආයෙ මුකුත් කියන්නෙ නෑ..කෝ ආ කියන්න මගෙ ෂුදු මැණික...කෝ උම්මා කැටෙ කට අරින්න හොඳ බබානෙ මගේ..හොඳ ළමයි කියන දේ අහනවා..."
"මං,,හොඳ ළමෙක් නෙවෙයි...මං වලත්තයෙක්.."
"ආ..දැන් ඒ කියන්නෙ මගේ අතින් කන්න බෑ.."
"බෑ.."
"දැන් බෑද කියන්නෙ එහෙනම්.."
"ඔව් බෑ..පුළුවන් දෙයක් කරපන්.."
"හරි..හරි උඹට දැන් මගේතින්නෙ කන්න බැරි..උඹට දී...ප්ත දු..න් න නම්...."
මං හිනහ වෙවි කන්න ගත්තු බත් කට පිඟානෙටම දැම්මා..පපුව පිච්චෙනවා වගේ..මට ආයෙ මතක් උනා..මගෙ ඇහෙන් ටුක් ගාලා කඳුළක් ගලලා කකා උන්නු බත් එකටම වැටුණා..මං ගොඩක් දුර්වල වෙලා..මට ඇඬුණෙ ඒකයි..මං හැමදෙයක්ම ඉස්සරහ ගොඩක් දුර්වල වෙලා..ආදරෙ..යාලුකම්..ඔක්කොම ඉස්සරහ..
"සො..සොරි සුදු..මට කිය උනා හිතෙ තිබ්බ දේ..එදා අර හොටෙල් එකේදි අයියා ඔයාට ලං වෙලා එහෙම කවනවා දැක්කහම මට වාවන් නැතුව ගියා..මට බැ රත්තරං උඹ ඔහොම වෙනේකෙක් ළඟින් ඉන්නවවත් දකින්න..උඹ මගේනෙ බන්..පහන් කියන්නෙ මගේ නමට ලියවෙච්ච කෙනා..මං කැමති නෑ ඒ නමට වෙන කවුරුත් ආස වෙනවටවත්..උඹ මගේම ව්තරයි..දැන් අඬන්නෙපා වස්තුවෙ මටත් දුක හිතෙනවා..කෝ.."
"බලන්නකො මං දිහා..මං ආදරෙයිනෙ..උඹට මං ඉන්නෝනෙ බාං.."
මං නුරාග්ගෙ පපුවට බර උනෙ දුක වැඩිකමට..කෑම එක කනේකත් නවත්තලා මං ළඟට ආපි නුරාග්ට ඉඳුල් අතින් මාව අල්ලන්න බැරි නිසාද කොහෙද මාව පපුවට කරන් නුහුරෙන් ඔලුව අත ගෑවේ..ඒකල්ලා පුටුව මං ගාවට ඇදන් ඇවිත් මගේ ඔලුව අතගාලා ඉඳුල් පිටින්ම වතුරෙකක් බීලා ඉවර වෙලා ඇඳම් උන්නු කමීස කරෙන් පිහිදම් මගෙ නළලට කිස් එකක් දෙද්දි මං අඬලත් ඉවරයි ඇස් වලින් විතරක්..
"අනෙ සොරි මැණික..මං හිතලා නෙවෙනෙ රත්තරං එහෙම කිව්වෙ..ඒක නිසා අඬන්නෙපා ඔහොම උඹ අඬද්දි මටත් රිදෙනවා..මගේ රන් කොටෙ කැමති නෑනෙ මං දුක් වෙනවට..අහන්නකො මං ඕනි දෙයක් කරන්න දෙන්නං අදම උනත් කමක් නෑ..ඔයා කැමති දෙයක් මට කරන්න..මං එපා කියන්නෙ නැ..ඒත් දැන් අඬන්න ඔට්ටු නෑ.."
YOU ARE READING
🌊වැහිකෝඩ | Non - Fiction
Non-Fictionකොලු හැඟීම්,කොලු වචනෙන්ම ලිවීමි ! 🔞 මෙය සමරිසි ආදර කතාවක් වන අතර සුරංගනා කතාවක් නොවේ.එසේම මෙය යතාර්ථය තුළින් ලියවුණු කතාවක් වන අතර සැබෑ අන්තර්ගතයන්ද අඩංගු වේ.ඔබ සමරිසි කතා කියවීමට අකමැත්තක් දක්වන අයෙකු නම් නොකියවන ලෙස ඉල්ලා සිටීමටද කැමැත්තෙමි.මෙහි...
