Ev Arkadaşım | Barış Alper Yılmaz

¹²

Oy ve yorumlarınızı bekliyorumm 😽💓
Kısa bir bölüm oldu kusura bakmayın.
Bir sonraki bölüm uzun olacak size sözüm olsun.
Keyifli okumalarrr.

________________________

"Oğlum delirdin herhalde tabiki rüya. Barış Alper'in burada ne işi var. Hele Mirayla."

"Demi baba ya ne alaka abi seninde esprili günün herhalde bugün." dedim abime gözlerimi açarak.

"Çocuklar sizde barışın artık bak yarın öbür gün gideriz küs ayrılmayın." dedi annem. Küçükken de olayı bilmese bile hep bizi barıştırmaya çalışırdı zaten.

"Abi.. Biraz konuşalım mı?" dedim.

Derin bir iç çekip, "Konuşalım." dedi.

Balkona geçip oturduk. Kafamda cümlelerimi toparlarken cebindeki sigara paketinden bir sigara alıp yaktı. Bu konuda beni asla dinlemeyecekti.

"Abi ben gerçekten özür dilerim. Bak sana yemin ediyorum gerçekten hiç ev bulamadım. Adam evden attı beni. Başka çarem kalmadı." dedim üzgün bir sesle. Onunla bu şekilde mesafeli olmaya dayanamıyordum. Eskiden kimsem yokken yanımda sadece abim vardı.

"Bak Miray ben bir abiyim, ki huyum kurusun kimseye güvenemiyorum. Biliyorsun beni. Kıskanıyorum. Hem nasıl hemen tamam diyebilirim ki bi erkekle aynı evde günlerini geçirmene? Miray 1 hafta olur 2 hafta olur 3. haftada araya başka duygular girer abicim. Sana aşık olma demiyorum. En çok sen hakediyorsun o duyguyu tatmayı, ama ben o Barış denen herifin her gün magazin haberlerini görüyorum. Ona aşık olmandan, üzülmenden korkuyorum. Ayrıca aynı evin içerisindesiniz. Bi anlık kafa karışıklığı ile hayatını karartacak kararlar vermeni istemiyorum. Korkuyorum güzelim benim. Senin için benim bu korkum, kızgınlığım, kırgınlığım."

Sanırım abimin ilk defa bu kadar uzun süre konuştuğunu duydum. Dedikleri beni gerçekten beni çok etkilemişti. Gözlerim dolarken hızla sarıldım abime. Sigarasını küllüğe yerleştirerek benden uzaklaştırdı. Bu hareketi dolan gözlerindeki yaşın akmasına neden oldu. Saçlarımı okşarken omzumda hissettiğim ıslaklıkla hemen abimden ayrıldım.

"Sen ağlıyor musun?" dedim gözlerimi silerken.

"Sus. Kızım ben seninle büyümüşüm. Her anında yanında olmuşum. Kılına zarar gelse yakarım dünyayı." derken ağlamasını yatıştırmıştı. Abimin ağladığını en son ortaokulda yere düştüğünde falan görmüştüm herhalde.

Bir süre sonra başım abimin omzunda yatarken sessizce manzarayı izliyorduk. Annemler çoktan yatmıştı. Abimin bi anda doğrulaması ile başım boşluğa düştü.

"En önemli şeyi konuşmadık. Siz gece nasıl yattınız?"

Sabah uyanma pozisyonumuzu hatırlayınca utanmıştım. Ben Onurla bile sevgiliyken hiç o şekilde uyumamıştım ki. Tek sorun benim normalde bağırıp çağırmam gerekirken sesimi bile çıkaramamamdı. İzlediğim editlerin aklıma yaptığı bir oyun.

"Ben yerde yattım o yatakta yattı abi tabiki ne olacak?" dedim.

"Vay gavat bi de seni yerde mi yatırdı?" dedi.

"Abi sırayla yatakta yatıyoruz bi gün ben bi gün o. Dedi zaten gel sen yat diye ama ağır antrenmanları varmış bu hafta. Hem beni biliyorsun yerde yatmayı çok seviyorum."

"Neyse biz gidince de ayrı yerlerde yatın. Düzenli olarak kontrol edeceğim." dediğinde gözlerimi devirdim.

"Yapma gözlerini şöyle. Hem nerede bu Barış? Bu gece odada ben yatayım sen annemlerle yatarsın."