Ev Arkadaşım | Barış Alper Yılmaz

²⁰

Oy verip yorum yapmayı unutmayınnn, keyifli okumalarr 🤩

_________________________________

Burnuma gelen güzel kokularla gözlerimi açtım. Çok güzel yemek kokuları geliyordu. Yattığım koltukta doğrulup mutfağa baktım. Barış sırtı dönük yemek yapıyordu. Sırtının genişliği gerçek mi? Uçak iner oraya. Bi dakika. Önlük de mi takmış o? Ben Barış'ı incelerken bi anda bana döndü.

"Uyandırdım mı? Kusura bakma sessiz olmaya çalışmıştım ama olamadım galiba." dedi.

"Yok yok. Sen uyandırmadın. Ne hazırladın mis gibi kokuyor. Senden böyle şeyler beklemezdim açıkçası. Şaşırttın beni." dedim. Oturduğum yerden kalktım ve yanına doğru ilerledim.

"Muhlama yaptım. Bak." dedi kenara çekilirek. Bir yandan da önlüğünü çıkarıyordu.

"Hepsini bitirebilecek misin?" diye sordum. Ancak bunu sormam bile hataydı. Tabi ki bitirirdi.

"Ben? Yani evet bitiririm de, hepsini kendime yapmadım." dedi.

"Ne? Birisi mi gelecek? Ya neden haber vermiyorsun Barış!" dedim.

"Yok biri gelmeyecek bi sakin ol. Ben beraber yeriz diye şey etmiştim." dedi bi eliyle ensesini kaşırken.

"Biz mi? Yani ikimiz. Kahvaltı." Ne saçmalıyorsun Miray kendine gel.

Barış bi anda gülmeye başladı.

"Ne gülüyorsun? Şaşırdım konuşamadım. Sanki sen çok farksızsın benden. 'Ayırmeksizin', 'Herkes hoşgeldi'. Sen daha betersin be." dedim sinirle.

"Yuh sen benim tüm editlerimi izledin mi?" dedi ve gülüşü imalı bir sırıtmaya dönüştü

"Of ne alaka. Neden senin editlerini izleyeyim. Karşıma çıktı gördüm yani." dedim.

"Aynen aynen. Kesin öyle olmuştur. Neyse hadi gel yiyelim çıkacağım ben biraz sonra." dedi.

"İzinli değil misin?" diye sordum.

"İzinliyim de milli maçlar için hazırlık yapacağız. Samsun'a gideceğimiz için." dedi.

"Anladım." dedim ve muhlamadan bir lokma aldım. Fazlasıyla lezzetliydi. "Bunu cidden sen mi yaptın?" dedim şaşkınlıkla.

"Evet ben yaptım. Nasıl güzel mi?" diye sordu. Heyecanı gözünden belli oluyordu. Küçük bir çocuk gibiydi.

"Yani idare eder." dedim. Hayır kesinlikle harikaydı. "Eline sağlık."

"Afiyet olsun. Annem lise zamanlarımda öğretmişti. 'Sadece kadın yemek yapmaz, erkek de karısına hizmet etmeli.' derdi hep. İlerideki karına yaparsın diyerek öğretti bir kaç şey. Ama çok da iyi sayılmam." dedi.

Annesi gerçekten çok iyi yetiştirmişti onu. En azından el bebek gül bebek büyümemişti. Ev işi yapmanın, yemek yapmanın sadece kadına ait olmadığını ona aşılamışlardı. İlerideki karısı... Şanslıydı sanırım.

Daha fazla konuşmadan yemeğimizi yedik. Ben ders çalışırken o da çanta hazırlıyordu. Telefonuma gelen ardı arkası kesilmeyen bildirim ve aramalarla şaşırdım. Duymuş olacak ki Barış yanıma gelmişti.

"Ne oluyor Miray?" diye sordu.

"Bilmiyorum ki." diyerek telefonu elime aldım.

Annemden, babamdan, ve kız kardeşim Serap'tan cevapsız çağrı vardı. Tam annemi arayacakken ekrana düşen Serabın aramasına yanıt verdim.

"Alo Serap noluyor? Hepiniz aramışsınız iyisiniz demi?" dedim telaşla.

"Abla sonunda ya! Yok bir şey iyiyiz biz. Annemleri ikna edemedim konuşman lazım." dedi.