Ev Arkadaşım | Barış Alper Yılmaz

²⁴

Serabın alarmına uyandım. Kendisi hâlâ uyuyordu ancak beni uyandırmıştı.

"Serap şu alarmı sustur!" diye bağırdım.

"Ne alarmı?" diye mırıldanıp öbür tarafa döndü ve uyumaya devam etti.

Alarm hâlâ çalıyor Serap ise hâlâ uyuyordu.

"Serap kalk artık!" dedim.

Serap oflayarak doğruldu ve alarmı kapattı.

"Sonunda ya! Sen dışında tüm otel uyandı!" dedim.

"Abart abart!" dedi.

"Uykumu kaçırmadan çık git." dedim.

"İyi be!" diyerek hazırlanmaya başladı.

Aklıma gelen şeyle yattığım yerde doğruldum.

"Serap buluşunca haber ver bi de fotoğraf falan at. Ne olur ne olmaz." dedim.

"Tamam ablam atarım sen merak etme." dedi.

Saat erken değildi ancak gerçekten o kadar çok uyumak istiyordum ki. Serap odadan çıktıktan sonra tekrardan uykuya daldım.

~~~

Kapının tıkanmasıyla, daha doğrusu yumruklamasıyla, yerimden kalktım.

"Ne oluyor ya?" diyerek kapıyı açtım.

Karşımda gördüğüm kişiyle gözlerim fal taşı gibi açıldı.

"Barış?"

"Miray! İyi misin?" diye sordu endişeyle.

"İyiyim? Ne oldu ki?" dedim.

"Yaklaşık 10 dakikadır kapıyı çalıyorum açmıyorsun! Tam resepsiyona aratacaktım seni, açtın!" dedi.

Saat kaçtı ki?

"Uyuyordum duymamışım kusura bakma." dedim.

"Bu saate kadar uyudun mu cidden?" diye sordu şaşkın şaşkın.

"Saat kaç?" Kapıda dikildiğimizi farkederek, "A şey geçsene içeri." dedim.

İçeri geçerken gözlerini kısarak kol saatine baktı, "Saat..." duraksadı ve, "Şuan tam 3'ü çeyrek geçiyor." dedi.

"Yorgundum ondan olmuştur herhalde. Siz ne zaman geldiniz?" diye sordum.

"Çok olmadı yaklaşık yarım saat falan oldu. Yerleşmeden bi sizi göreyim demiştim. Bu arada Serap nerede?" diye sordu.

"İyi yapmışsın. Serap arkadaşıyla buluşmaya gitti." dedim.

"Sen ne yapacaksın bugün, yalnız başına sıkılmaz mısın?" dedi.

Bunu hiç düşünmemiştim. Aslında fazla düşünmeye de gerek yoktu. Gün boyu yatardım herhalde.

"Bir şey planlamadım. Odada takılırım ya bişey olmaz. Senin antrenmanın var sanırım." dedim.

"Evet evet. Ama içim el vermedi seni burada yalnız bırakmaya. Vaktim olsaydı film falan izlerdik beraber." dedi.

Bu kadar yakınlaşmış mıydık ya? Benim neden haberim yoktu bu kadar samimi olduğumuzdan?

"Güzel olurdu. Başka zamana artık. Geç kalma da sen." dedim.

"Yok daha var vaktim de. Aklıma bir şey geldi ancak ister misin bilemiyorum." dedi.

"Ne geldi?" diye sordum.

"Sende gelsene benimle antrenmana. Yani gelmek istersen tabi ki, zorlamıyorum yanlış anlama." dedi heyecanlı bir şekilde.