Hırslı, inatçı ve duygusal bir balerin olan Afet Ema Alaca, geçmişinin soyut pençeleri arasında kalan, unutmaya çalıştıkça orada sıkışan bir genç kızdır.
Boynunda her daim geçmişinin soyut pençelerine sahip soyut bir ip varken celladı olan adam, o i...
Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın, keyifli okumalar.
-
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Gökdeniz Vilan.
MUM IŞIĞI VE KARANLIK
>
9. NİSYAN
No.1 - Böyle İyi
Teoman - Serseri
Müslüm Gürses - Sigara
Perdenin Ardındakiler - Vazgeçemedin ondan
Ne kadar kaçarsan o kadar korkarsın.
Korkuyordum, evet ama şu an için yüzleşmeye hazır değildim, buna gücüm yoktu. Şu an ancak ve ancak kaçabilirdim, yine kaçıyordum.
Direksiyonu nasıl bir sinirle sıkıyordum bilmiyorum ama artık parmak boğumlarım acımaya başlamıştı.
Öfkeli bir nefes verdim, başımı şoför koltuğunda geriye atarken biraz önceki anın stresindeydim. Levyeyialışım, Bora'nın arabasına saldırışım tamamen anlık bir öfkedendi. Kendimi her ne kadar sakin ve duygusal, uysal olarak betimlesem de inat ve sinir gibi kötü huylarım vardı, daha kötüsü de anlık duygularım ve davranışlarım için pişman olmamamdı, yine olmamıştım, bir daha olsa bir daha o levyeyle arabadan inerdim çünkü onun son sözlerine susmak kendimi eziklemek demekti. Birine deliler gibi aşık olsam bile, aşkımdan ölsem bile beni aşağılamasına, hafife almasına müsaade edemezdim. Umut'un omzunda benim için ağla lafı da dalga geçmekten, aşağılamaktan başka bir şey değildi. Belki ondan önce birbirimize kırıcı konuştuğumuz için sinirle söylemişti ama önemi yoktu, bugün buna susarsam yarın haddini aşmaya devam ederdi.
O strese rağmen nasıl başardım bilmiyorum ama şirketin yolunu tekte buldum, arabamı park edip aşağı indim ve dünkü o heyecanlı halimin aksine koca bir sakinlikle, bozguna uğramışlıklaadımladım. Asansörde ancak kendimi görebildim, görür görmez de dağılmış saçlarıma elimle üstün körü şekil vermeye çalıştım. Asansör durana kadar o kısacık zaman dilimi içinde çantamdan kırmızı rujumu aldım ve tazeledim, göz altıma bulaşmış rimeli sildim, deri ceketimin eteklerini düzelttim ve asansörün kapısı açılınca da kotumun üzerine giydiğim çizmelerimle birlikte asansörden indim, kimsenin olmadığı koridordan kendi adımın yazdığı odama geçtim.
