8. Bölüm
Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın, keyifli okumalar.
-
MUM IŞIĞI VE KARANLIK
>
8. ŞEYTAN KUKLASINDAN MASALLAR
Frxzbie - Sevgili Prensesim
Kahraman Deniz - Lapa Lapa
Ozbi & Melek Mosso - Hadi Gittik
Dedublüman & Mavzer Tabancas - Rüya Gibi
Bir yerlerde bir masal başlar, her masal da kitaplarda yazanlar gibi olmaz. Bir şeytanın olur en başta; belki ruhunda, belki aklında, belki de karşında.
Ve bazen ayırt edemezsin o şeytanın nerede olduğunu, hatta kim olduğunu.
Üzerime ceketini siper etmiş, yağmur damlalarının günahlarımdan arındırmasına engel olan Bora Özsoy, benim şeytanım mıydı?
Ne kadar süre onun mezarlığa benzeyen koyu kahve gözleriyle bakıştım bilmiyorum ama içime dolan garip hissi sezecek kadar kendimdeydim. En sonunda gözlerimi kaçırdım, başımı da indirip önüme döndüm ve yağmurun altında yeniden ilerlemeye başladım, Bora ise başıma siper ettiği ceketini indirmeden beni yağmurdan korumaya devam ederek benimle aynı hizada ilerledi.
Karanlık sokak, bardaktan boşalırcasına yağan yağmur, ruhumda hissettiğim garip duygu, titreyen bedenim ve bana değinmeyen yağmur damlaları, tam yanımda olduğunu bildiğim ama bir kez daha bakmaya cesaret edemediğim adam..
"Ne o sessizleştin?" Diyen rahat ses kulaklarıma doldu, bu noktada cesaret etmek durumunda kaldım ve Bora'ya döndüm, biraz önceki o hisli bakışlarının aksine her daim gözlerinden eksik olmayan dalgacı ifadeyle karşılaştım.
"Üşüdüm," diye bir yalan uydurdum. Titriyordum, üşümüyordum ama bu titrememin sebebinin üşümemden dolayı olduğunu anlaması düşüncesindeydim. Umut demişti kalbim o an. Umut.. Ama hayır, garip bir şekilde içimde bir vicdan azabı, onunla alakalı bir şey yoktu, oysa yıllardır Umut'tan başka bir erkekle göz göze gelme düşüncesi bile aklımı kaçırmama neden olurdu, şu an Bora'yla garip bir anın içindeyken ve kalbimin de neden bu denli garipleştiğini anlayamazken vicdan azabı çekmemem garipti, hatırlamamış değildim ama hatırlamak bir şeyi etkilememişti.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
MUM IŞIĞI VE KARANLIK
Ficção GeralHırslı, inatçı ve duygusal bir balerin olan Afet Ema Alaca, geçmişinin soyut pençeleri arasında kalan, unutmaya çalıştıkça orada sıkışan bir genç kızdır. Boynunda her daim geçmişinin soyut pençelerine sahip soyut bir ip varken celladı olan adam o ip...