Impossible || Mendes

0.6

Medya :')

***

Dün gece yaşadığım şeylerden sonra sağlığım için yataktan kalkmamam gerekir. Galiba belim kırıldı; gerçi kötü düşünmemek gerekir belki de incinmiştir. Ve şuan sadece garip bir şekilde iğrenç hissediyorum; çünkü garip bir şekilde iğrenç şeyler yaşadım.

Tahmin ettiğim gibi Amy'nin ikinci tepkisi üzerime atlamak olmuştu. Saçma bir sarılma evresi yaşamıştık ve resmen üzerimde tepinmişti. Pislik..

Ama kabul etmeliyim Eve'nin tepkisi Amy'nin tepkisini sollar. Üzerime nasıl atladığını anlayamadan kendimi popo üstü yerde buldum. Ve kalçam hâlâ ağrıyor.

Bunların yanında -yine tahmin ettiğim gibi- Daisy'nin tepkisi daha sakin olmuştu. Sadece sarıldı ve kulağıma fısıldadı; 'Seni kinci pislik. Benim de herkesle beraber haberim olmasını istediğine inanmıyorum.' dedi ve yanağıma bir öpücük kondurup benden ayrıldı, yüzüne en sevimlisinden bir gülücük yerleştirdi. Biliyor tabi Jack'i bana anlatmadığı için sinirliyim, böylece öcümü almış oldum.

Beni bu düşüncelerimden arındıran, alarmın iyice zıvanadan çıkarak çalmayı sürdürmesiydi.

Şu lanet şeyi kim kurduysa?

Tamam ben kurmuştum ama şuan suçlu kişi ben değilm. Sabahın 10.40'ına ders koyan sevgili(!) dans hocamız Bay Mendes!

Bay Mendes demişken onu en son ne zaman görmüştüm ben? Bahçede Brooklyn ile öpüştükten sonra. Evet evet en son orada görmüştüm onu.

Onun bu görüntüyü görmüş olması aklıma gelince hafif terlediğimi hisettim. Bu yüzden bir an önce böyle saçmalıklar düşünmeyi bırakıp, yataktan sıyrılarak çıktım. Dolabıma doğru ilerlerken telefonumun mesaj melodisi kulaklatıma doldu. Sese doğru döndüğümde telefonumun yatağımın yanındaki komodinin üzerinde olduğunu fark ettim. Ah... Ciddi misin? Asla gidip onu almayacağım ve o mesaja bakmayacağım. Yani, en azından birisi Tom & Jerry'deki uzayan kollardan bulana dek.. Bu yüzden dönüp dolabımla bakışmayı sürdürdüm. Bu gün için basit ve rahat bir kombin düşünüyorum. Bu yüzden etek ve elbiseleri bir kenara ayırdım. Pantalonlarıma baktığımda içlerinden en sevdiğim ve hatta uğurlu olduğuna inandığım siyah dar paça pantalonumu aldım. Üzerine ise kolsuz, beyaz bluzumu aldım. Ayakkabı olaraksa siyah hafif topuklu botumu aldım. Bot olarak almıştım ama gel gör ki karda bununla yürümeye kalksam ayaklarım sırıl sıklam olur. Gerçi sırıl sıklam olmasına kalmadan ilk adımı attığımda yere yapışırdım da neyse...

Kıyafetlerimi giyinmeye başladığımda telefonumdan ikinci bir bildirim sesi yükseldi. Cidden eğer reklam mesajı falansa sinir kırizi geçirebilirim. Bu yüzden bakmamayı tercih ettim.

Üstümü hızla giyindikten sonra saçlarımı yapmaya başladım. Düzleştiricimi fişe taktım ve ısınmasını bekledim. Isındıktan sonraysa zaten düz olan sarı saçalrımın bozulan yerlerini düzleştirdim. Bu beni çok fazla uğraştırmadı.

Siyah ceketimi ve kemerimi çıkartıp -kemerimi taktıktan sonra görünmesi için bluzumun önünü hafifçe kıvırıp pantolonumun içine koydum- ceketimi, çantamın koluna astım ve son kez aynada kendime baktım. Bu sırada telefonumun mesaj melodisi tekrar yükseldi. Ahh... Yeter artık. Cidden! Sabahın 08.30'unda biri ölmüş olabilirdi değil mi? Bana ihtiyaçları vardı! Reklam mesajlarından cidden nefret ediyorum. Hayır çoğu kişi okumadan siliyor zaten neyin peşidesiniz?

Telefonumun yanına gittim ve elime alrak yatağa oturdum. Ekranı açtığımda birinin saçma sapan bir reklam mesajı olduğunu gördüm. Doğru tahminim üzerine yüzümde engelleyemediğim bir sırıtış oluştu. Fakat bu gülümsemem diğer iki mesajın Brooklyn'den olduğunu görmemle saniyesinde silindi. Tekrar geli gelmesi içinse mesajları açmam yetti.