Impossible || Mendes

2.1

İlk kısımı Beyoncé'un Crazy in Love'ı ile dinlebilirsiniz ama Grey için olan versiyonunu. Medyaya da bırakıyorum
:-*

Ve ikinci kısmınıda Infinity ile okuyabilirsiniz, onunda 1d versiyonunu kdmcjfmckgmkfg onuda bırakıyorum medyaya kxövkcövkg

VE SATIRLARIN ARALARINA FALAN YORUM BIRAKIRSANIZ ÇOK GÜZEL OLUR KFÖKFMFKFKFKF

***

Kapıyı tıklattım ve çocukluğumdan beri yaptığım gibi içimden yarım saniye saydım. İçeriden sesler geliyordu, evdeydi.

Kapıyı bir kez daha tıklattım ve bir adım geri çekildim. Gözlerim yanmaya başlamıştı bile. Bu hale nasıl gelmiştik, anlayamıyordum.

Kapıyı açıp, arkasında durarak bana baktığında onu ne kadar özlediğimi bir kez daha fark ettim. Öyle güzel bakıyordu ki gözleri, neden geldiğimi bile unutturuyorlardı bana.

"İçeri girebilir miyim?" dedim beni davet etmeyeceğini anlayarak.

"Tabi." diye mırıldandı kapının önünden, geçmem için, çekilirken.

İçeri girip, tanıdığım salona adımladım. Peşimden geldiğini hissedebiliyordum.

Durdum ve ona döndüm. Buraya problemleri çözmek için gelmiştim. Onunla aramız bozuk olsun istemiyordum.

Gözlerinin içine baktım, uzun uzun. Neler düşündüğünü çözmeye çalıştım.

"Shawn... " dedim ve tepki vermesi için bekledim. Kafasını sallayıp devam etmemi bekledi. "Aramızdaki problem neyse, onu çözmeye geldim." dedim gözlerinin içine bakarak. Mesele her neyse çok uzamıştı.

"Aramızda problem mi var?" dedi son derece umursamaz bir tonda, elindeki kahve kupasını orta sehpanın üzerine bırakırken ve ben tüm hareketlerini bir kamera havasında izleyip arşivime kaydederken.

"Yok mu?" dedim sitemkâr bir tonda. Neredeyse ağlacaktım. Aramızdaki uçurumun bir nedeni olmalıydı. İki hafta önce aramızdaki mesafelere rağmen onu kalbimin en derinliklerinde hissedebilirken, bu günlerde yanındayken bile aramızda kilometrelerce mesafe varmış gibi hissetmenin bir nedeni olmalıydı.

Az önce kahvesini bıraktığı sehpaya, bardağının hemen yanına, oturdu ve gözlerini kapatıp burnu ve alnı arasındaki yeri ovdu ve tekrar dikkatini bana vererek konuşamya başladı.

"Bilmiyorum, bu konu hakkında konuşmaya gelen sensin." beni aptal yerine koyduğunu düşünmeye başlamıştım. Bu kadarı olamazdı.

"Evet, bu konu hakkında konuşmaya geldim çünkü günlerdir bana sikik bir herif gibi davranıyorsun."

"Ah!" dedi şaşırmış bir tonda kaşlarını kaldırarak. "Sikik bir herif?"

"Evet tam olarak 'sikik bir herif' gibi davranıyorsun!"

"Eğer," dedi sehpadan kalkıp, dimdik bir şekilde önümde durarak. "Sikik herifler tanımamış olsaydım, sana katılabilirdim." dediğinde nefesini yüzüme üfleyebilecek kadar yaklaşmıştı bana.

"Eğer," dedim bende onu taklit edercesine gözlerimi kısıp, duruşumu daha da dikleştirirken. "Bende; sikik herifler tanımamış olsaydım, sana katılabilirdim." dediğimde dudakları arasından dalga geçer bir nefes süzüldü ve yüzüme çarptı. Şuan bulunduğumuz durumu ciddi ve kavga ortamı halinde tutmak her geçen saniye daha da güçleşiyordu.