រីករាយក្នុងការអាន
"ជុងវ៉ុន"ជេគពេលឮសម្ដីរាងតូចហើយគេក៏ហៅដោយសម្លេងស្រាលនេះគេលែងជ្រុលលើប្រពន្ធពេកមែនទេមើលចុះយំឡើងក្រហមមុខអស់ហើយ
"ហឹកៗជេគពីមុនទៅណាខ្ញុំចងបានជេគមកវិញខ្ញុំមិនចង់បានលោកទេជេយ៉ុន"ជុងវ៉ុនយំហើយស្រែកទាមទារជេគមកវិញ
"ចុះជេគនឹងជេយ៉ុនវាក៏ជាខ្ញុំតែមួយនឹង"ជេយ៉ុន
"មនុស្សតែមួយតែចរឹកខុសគ្នា ជេគគេល្អណាស់គួរឲ្យស្រលាញ់មិនដូចលោកទេជេយ៉ុនលោកគួរឲ្យស្អប់គួរឲ្យខ្លាច"ជុងវ៉ុន ហើយនេះហើយជាមូលហេតុដែលគេហៅនាយថាជេយ៉ុនមិនមែនជេគ
"សុំទោសណា៎"នាយក៏ទម្លាក់ខ្លួនលើជុងវ៉ុនជ្រុបក្បាលនឹងកញ្ចឹងករាងតូចសម្ងំហិតក្លិនប្រហើរចេញពីកាយប្រពន្ធ
"ហឹកៗសុំបានទេតើលោកអាចព្យាយាមចាំខ្ញុំផងបានទេខ្ញុំស្រលាញ់លោកពិតមែន ហឹក "ជុងវ៉ុនលើកដៃឱបនាយវិញពេលនេះគេអត់មានអារម្មណ៍ខឹងនាយសោះពេលនាយសុំទោសគេមកគេស្រលាញ់ពេកទេដឹងបានជាគេមិនចេះខឹងនាយបានយូរ
"បងសុំទោស ជុងវ៉ុនបងគ្រាន់តែចង់ឲ្យអូនសារភាពថាអូនស្រលាញ់បងបងគ្រាន់តែចង់ដឹងថាអូនស្រលាញ់បងអត់ តាមពិតទៅបងចាំអូនមិនមិនភ្លេចអូនទេ"ជេគងើបអង្គុយហើយលើករាងតូចដាក់លើភ្លៅរបស់គេគេគ្មានអារម្មណ៍ល៎លេងទៀតទេព្រោះពេលនេះគេធ្វើឲ្យប្រពន្ធគេយំឡើងក្រហមមុខអស់ហើយមើលទៅគួរឲ្យអាណិតខ្លាំងណាស់
"ហឹកៗ មិចក៏លែងបែបនេះ ហឹកៗបងជាមនុស្សអាក្រក់ ឌឹបៗ"ជុងវ៉ុនពេលនាយនិយាយបែបនោះគេក៏យំកាន់តែខ្លាំងជាមុននឹងបានវៃនាយតាមតែចិត្តខឹង ហេតុអីលេងឆ្កួតចឹងដឹងទេគេភ័យប៉ុណ្ណា
"បងគ្រាន់តែល៎លេងតើសុំទោសណាដែលធ្វើឲ្យអូនយំ ឈប់យំទៅណាប៉ះពាល់ដល់កូន"នាយសើចនឹងរាងតូចបន្តិចពេលគេយំបែបនេះណាមើលទៅដូចកូនក្មេងចឹងមិនសមអ្នកមានកូនសោះ
"ហឹកៗបងដឹងទេអូនភ័យអូនខ្លាចប៉ុណ្ណានៅពេលបងថាមិនស្គាល់អូនបេះដូងស្ទើរធ្លាក់ដល់ដីទៅហើយ ហើយនៅអម្បាញ់មិញទៀតបងសឹងតែធ្វើឲ្យអូនស្អប់បងហើយដឹងទេប្រុសឆ្កួត "ជុងវ៉ុនយំដដែលគេខឹងនាយខ្លាំងណាស់ពេលនេះតែអារម្មណ៍ស្រលាញ់វាមានច្រើនជាងទើបគេមិនអាចស្អប់នាយបាន
YOU ARE READING
Novel Collection (End)
Truyện Ngắnប្រភេទសាច់រឿងខ្លីៗ អាចនឹងមានពាក្យសម្ដីមិនសមរម្យជាច្រើនហាមអ្នកអាយុ18ចូលអានតែបើចូលហើយក៏ដឹងថាមិចដែរអត់ទទួលខុសត្រូវទេណា
