រីករាយក្នុងការអាន
មកដល់ក្នុងបន្ទប់របស់នាយតូចភ្លាមនីគីក៏បានបោះរាងកាយស្រាលស្ញើករបស់រាងតូចទៅលើពូកមួយទម្លឹងភ្លាមហើយគេក៏ដើរទៅបិទទ្វាររួចក៏ត្រឡប់មកវិញ
"អួយឯងបោះមិនមើលមនុស្សទេហេស៎ បាក់ហើយចង្កេះយើង"ជុងវ៉ុនត្រូវគេបោះមួយទម្ហឹងអម្បាញ់មិញនេះគេឈឺមិនស្ទើរទេចង់បាក់ចង្កេះទៅហើយ
"ចង្កេះបងមិនងាយបាក់ទេតែស្អែកចង្កេះនឹងប្រហែលជាថ្លោះក៏ថាបាន"នីគីពោលទាំងទឹកមុខខិលខូច ហើយនាយក៏ដើរសម្ដៅមករកជុងវ៉ុន
"នែឯងនិយាយស្អីថ្លោះស្អែកស្អីរបស់ឯង អេ៎ឆាប់ចេញពីបន្ទប់យើងភ្លាមកុំចូលមកជិតយើងអាឆ្កែ"ជុងវ៉ុនដេញនាយចេញហើយគេរំកិលខ្លួនថយក្រោយរហូតដល់ទល់ខ្នងនឹងក្បាលគ្រែព្រោះតែនីគីឡើងសម្ដៅមករកគេ
"សម្ដីបានបែបនេះប្រហែលតែស្អែកលែងបានខ្លាំងហើយមើលទៅ"នីគីគេជេរអត់ខ្ចីឈឺនាយឡើងទៅលើគ្រែរកជុងវ៉ុនឥតឈប់
"សម្ដីឯងដូចមនុស្សសតិអារម្មណ៍ កុំចូលមកជិតយើងប្រាប់ថាកុំចូលមកស្ដាប់មិនបានទេហេស៎ អាឆ្កួត"ជុងវ៉ុនស្រែកជេរគេអត់ឈប់ ពេលនេះគេចាប់ផ្ដើមភ័យខ្លាចជាមួយទឹកមុខរបស់នីគីណាស់ហើយគេក៏ដឹងដែរថានីគីមានបំណងអីលើគេពេលនេះ
"មួយម៉ាត់អាឆ្កែពីម៉ាត់អាឆ្កួតនឹង ហឹសបានចាំមើលអាឆ្កែឆ្កួតនេះនឹងធ្វើឲ្យបងសុំអង្វរវាពេញមួយយប់តែម្ដងមកណេះ"នីគីដោយសារតែខឹងជុងវ៉ុនពីល្ងាចផងដោយសារជុងវ៉ុនដៀលនាយហើយណាមួយនាយស្រវឹងតិចៗផងនោះគេក៏បានទាញជើងរាងតូចមួយអស់កម្លាំងមកនៅក្រោមទ្រូងគេ
"លែង នីគីឯងឆ្កួតហើយ កុំធ្វើបែបនេះអីលែងយើងទៅ"ជុងវ៉ុនព្យាយាមរើគេវៃនាយឌឹបៗតែនាយគ្មានឈឺស្អីទេ នីគីចាប់សង្កត់ដៃជុងវ៉ុនទាំងសងខាងជាប់គ្មានឲ្យនាយតូចរើរួចទេ
"មិចមិនរើទៀតទៅក្រែងបងខ្លាំងណាស់មិនចឹង"នាយសង្កត់គេជាប់ហើយក៏និយាយឌឺហើយយកដៃប្រឡេះឡេអាវគេងយប់ជុងវ៉ុនចេញ
"ហឹកៗនីគីកុំធ្វើអីណា៎ ឯងនៅមានសង្សារឯងគិតពីនាងផងដោះលែងយើងទៅកុំធ្វើបែបនេះបើអត់អាណិតយើងក៏អាណិតសង្សារឯងផង ហឹកៗលែងយើងទៅណា៎យើងសុំ"ជុងវ៉ុនភ័យឡើងយំចេញមកព្រោះពេលនេះនាយដោះអាវគេងយប់គេចោលបាត់ហើយគេធ្វើអីអត់បានទេនាយសង្កត់ជាប់ហើយគេមានតែលួងលោមនាយ
YOU ARE READING
Novel Collection (End)
Cerita Pendekប្រភេទសាច់រឿងខ្លីៗ អាចនឹងមានពាក្យសម្ដីមិនសមរម្យជាច្រើនហាមអ្នកអាយុ18ចូលអានតែបើចូលហើយក៏ដឹងថាមិចដែរអត់ទទួលខុសត្រូវទេណា
