my sadist wife (completed) (innocent guy series)

Alternative Chapter 1 [Ch 2]

Amber.

God. 

I thought I was just dreaming. 

"Fuck." ngingiti ngiti kong sabi habang nakatingin sa natutulog kong katabi. 

Sobrang lawak ng ngiti ko ngayon sa sobrang saya. 

I'm not dreaming anymore. Tototo na talaga 'to ngayon. 

Magkatabi kaming natulog magdamag. 

No one can describe how happy I am right now. This is a good fucking morning. 

Eleven is here beside me. Malapit na malapit sa akin.

What happened last night wasn't just a fucking dream. It was real and it was so damn special.

Dumapa ako malapit na malapit sa kaniya. Titig na titig ako sa napaka amo niyang mukha na natutulog ngayon. Ngingiti ngiti akong sinusuklay yung buhok niya.

I've been waiting for this to happen. Ang tagal kong nangarap na makasama ka ulit. Ilang taon ko yun hiniling. 

Sa loob ng anim na taon na hindi kami nagkita, hindi ako nagkaroon nang maayos na tulog. Nakakatulog ako pero napaka babaw lang. Madalas rin ay nanaginip ako ng masasama tungkol sa kaniya. 

Ngayon na alam kong magkatabi kami at alam kong kasama ko siya, nakatulog ako nang mahimbing. Sobrang sarap ng tulog ko. 

Ngayon ko na lang naramdaman yung ganitong saya. Ang sarap-sarap pala talaga. 

Binigyan ko sya ng maliliit na halik sa balikat niya nang wala siyang kamalay malay na natutulog.

He still smells good. Kung ano yung amoy niya noon, yun parin yung amoy niya ngayon. Naamoy ko lang yung mabango niyang amoy, marami na akong naalala saming dalawa.

Titig na titig parin ako sa kaniya na parang gustong memoryahin yung bawat hugis ng mukha niya. Sobrang hangang hanga talaga ako sa itsura ng taong 'to. "Ang pogi mo." bulong ko sa kaniya. Hindi ko alam pero kada tumatagal, mas lalong pumopogi siyang tignan kahit na natutulog lang siya. 

"You made me so happy last night." sambit ko sa kaniya kahit malabo siyang umimik dahil natutulog siya. "Even today. Kahit wala ka pang ginagawa."

Naramdaman ko kagabi yung nararamdaman niya. Hindi ko akalain na ganon parin yung pagtingin niya sa akin. He even called me asawa ko like he used to. 

Ang sarap sa pakiramdam na kahit na ganon na katagal at malabo na, nararamdaman ko parin yung pagtingin niya sa akin.

Naramdaman ko. Nandoon parin. 

Napabuntong hininga ako. "I'm so mad at myself, Love." kwento ko sa kaniya na natutulog. "I hate myself for hurting you. I hate myself for not saying how much I love you." I am so damn stupid. 

Now that I have this second chance, I'll do anything. Hinding hindi na ako papayag na pakawalan pa siya. Once we get married again, hinding hindi na ako papayag na maghiwalay pa kami. 

Kahit anong mangyari, hinding hindi siya pwedeng mawala sa akin. 

I will never let him leave me again anymore. He's stuck with me until the day I die. 

As much as I want to lay beside him, kailangan kong bumangon. 

I have to prepare him a breakfast. I want him to have breakfast with me like we used to. Miss na miss ko na siyang makasabay mag almusal. Noon, sobrang masaya ako gumigising ng maaga para lang makapag almusal ng kasabay siya. Yun yung parati kong nilolook forward araw-araw.