කවදාවත් නැතුම් දුක තුනී වෙනකම් අඩන්න අද අභීට පුලුවන්.මොකද එයාව බදන් පිට අතගාලා සනසන්න අද තවත් කෙනෙක් ලගින් ඉන්නවා.ඒ කිනිහිර.ඉතින් අභි ඇඩුවා.කිනිහිරගෙ ෂර්ට් එකත් තදින් අත් දෙකට ගුලි කරගෙන.
"දැන් අඩන එක නවත්තන්න අභිමන්.අපිට ගමනක් යන්න තියෙනවා.ඒ නිසා මූන සෝදන් එන්න.අපි යන්!"
"මාවත් එක්කගෙන යනවද?"
"ඔව් එන්න මන් එක්ක යන්! මාත් තනියෙන්නේ යන්නේ!"
ඇයි කිනිහිර මේ තරම් නිවිලා ඉන්නේ.හැම නිතරම මොන දේ උනත් හිනා උනු විදිහටම , කිනිහිරගෙ ඇස් දෙකත් ඒ වගේමයි! ඇස් දෙකත් හිනා වෙනවා.අභිමන් වාසනාවන්තයි එයාට මෙහෙම මනුස්සයෙක් ජීවීතේ මැරෙන්න කලින් හම්බුනු එකට.
අභිමන් උඩට ගිහින් ආයේම මූණ සොදන් ආවම කිනිහිර ගෙදර දොරත් ලොක් කරගෙනම එලියට බැහැලා අභිමන් එක්කම ගමන පිටත් උනා..
අභිමන්ව ගෙදරට එක්කන් ආව පාරේ නෙවෙයි කිනිහිර වාහනේ දැන් අරන් යන්නේ.ඊට අනික් පැත්තෙ පාරෙන්.ඉතින් අභිමන්ට අදහසක් තිබ්බේ නෑ යන්නේ කොහෙද කියන්නවත්.වෙලාව හවස හයහමාරට විතර ඇතී..තාමත් ලාවට ඉර එලිය වැටිලා මේ.පාරවල් වල මිනිස්සු හරි හරියට එහෙ මෙහෙ යනවා.
" බහින්න අභිමන්!"
සමාන්ය ටිකක් ලොකු ටවුන් එකකට කාර් එක ඇතුල් උනාම කිනිහිර කාර් එක Supermarket එකක් ඉස්සරහෙන් නැවත්තලා කාර් එකෙන් බැස්සේ අභිමන්ටත් බහින්න කියන්.
අභිමන්වත් එක්කගෙනම සුපර් මාර්කෙට් එක ඇතුලට ගිහින් කූඩයකුත් එක අතකින් එල්ලන් කිනිහිර ගෙදරට ඕනේ කරන බඩු තෝරල ගන්න පටන් ගත්තම අභිමන් කිනිහිරගෙ පස්සෙන් ඔහේ ඇවිදන් ගියා." අභිමන්! ඔයාටත් කන්න කැමති දෙයක් තියෙනවා නම් ගන්න!"
කිනිහිර බඩු තෝරන ගමන් තමන්ගෙ පස්සෙන් වට පිටාව බල බල එන අභිමන්ට කිව්වම අභිමන් එක පාරම පුදුම උනා කිනිහිරගෙ ඒ වචන වලට.එයා කවදාවත් තමන්ට ඕනේ කරන දෙයක් සුපර් මාර්කෙට් එකකින් අරගෙන නෑ.පහුගිය අතීත දේවල් මතක් වෙලා ඇස් දෙකට ඉබේම කදුළු උනද්දී ඒ එන කදුළු බින්දු කිනිහිරට හොරාවට අතින් පිහන් අභිමන් කිනිහිර දිහාට හැරුනා.
YOU ARE READING
ප්රේමය නමින්! |
Non-Fiction" මියයාමට කලියෙන් බොහෝ ප්රේමනීය මිනිසුන් පමනක් මුණගැසේවා ප්රේමය නමින්!" කිනිහිර+අභිමන්