" අභිමන්ට අනාගත බලාපොරොත්තු තියෙනවද?!"
කෑම මේසේදි උනත් ඔය විදිහේ ප්‍රශ්න අහන එක මන් නම් සාධාරණීකරණය කරන්නේ නෑ කිනිහිර.ඒකත් අභිමන් වගේ කෙනෙක්ගෙන්!
අභිමන්ට දෙන්න උත්තර තියෙනවද?
" මට?"
" ඔව් අභිමන්ට!"
" මන් දන්නෑ කිනිහිර! මන් හිතන්නේ මට එහෙම දේවල් නෑ!"
කෑම පිගානේ තිබුනු පැස්තා ඇගිලි තුඩු වලට කවලම් කරන ගමන්ම අභිමන් උත්තර දෙද්දී කිනිහිර කෑම පිගානෙන් ඔලුව උස්සලා අභිමන් දිහා බැලුවා.
" ඇයි අභිමන් බලාපොරොත්තු නැත්තේ?!"
" කිනිහිර! බලාපොරොත්තු තියෙනවා කියලා කියන්න තිබ්බා.ඕක මගෙන් නෙවෙයි මගෙ වයසෙ වෙන කෙනෙක්ගෙන් ඇහුව නම්!"
"මීට කලින් උනු දේවල් එක්කද ඔයාට බලාපොරොත්තු නැත්තේ?!"
" ඔව්!"
" එහෙනම්, අද ඉදන් ඔයා ඉන්නේ අලුත් ජීවීතේක කියලා හිතන්න අභිමන්! ඔයාට එතකොට ඉස්සරහට බලාපොරොත්තු හීන ගොඩක් ගොඩ ගැහේවී!.!"
බලාපොරොත්තු , හීන! එහෙම දෙවල් අභිමන්ටත් තිබ්බා ඒකත් හුගක් ඉස්සර! ඒත් දැන් අහිමන් කියන්නේ නිකම්ම නිකම් බොල් වී ඇටයක් විතරයි! ඇතුලෙ කිසිම දෙයක්.නෑ.
" මම උත්සහ කරන්නම්!"
" ම්.ඒක හොදයි! ජීවීතේට එහෙම දේවල් තියෙන්න ඕනේ අභිමන්!"
කිනිහිරගෙ අර හිනාවෙන ඇස් ආයෙත් හිනා වෙනවා අභිමන් දැක්කා.හේතුවක් තියෙනවද මන් දන්නේ නෑ ඒත් අභි ඒ ඇස් දෙක ගොඩක් ලස්සනට දැක්කා.
කිනිහිරට ආයේ මොකුත්ම නොකියා ඔලුව විතරක් වනලා කෑම ආයේම කන්න ගත්තම කිනිහිරත් කිසිම සද්දයක් නැතුම් කෑම ටික කන්න ගත්තා.ඒත් අභිමන් එතන ඉදන් කාපු කිසිම කටක් උගුරෙන් පහලට දැම්මේ මේ ලෝකේ සිහියෙන් නෙවෙයි ,
ඇත්තටම අභිමන් කල්පනා කලා.තමන්ගේ ජීවිතේ වෙනස් උනු තැන් ගැන..තමන්ට වැරදුනු තැන් ගැන.මිනිස්සු වෙනස් කම් කරපු දේවල් ගැන..ඒත් ඒ දේවල් කල්පනා කරා කියලා හිතට සහනයක් දැනෙනවද අභිමන්! තවත් විදවන්න වෙනවා මිසක්!
YOU ARE READING
ප්‍රේමය නමින්! |
Sachbücher" මියයාමට කලියෙන් බොහෝ ප්‍රේමනීය මිනිසුන් පමනක් මුණගැසේවා ප්‍රේමය නමින්!" කිනිහිර+අභිමන්
