ප්‍රේමය නමින්! |

Chapter 2

ඇගට වැටුනු කිනිහිරගෙ ජර්සි එකත් එක්ක මහ පාන්දර තිබුනු සීතල ටිකක් අඩු වෙලා ගිහින් අභිට තරමක උනුසුමක් දැනුනා..කිසිම දෙයක් කතා නොකර ඉදිරියට ඇදෙන වාහනේ ඇතුලේ තිබුනෙ දැඩි නිහඩ බවක්!

"දැන් Hospital Open කරලා නෑ! අද මගෙ ගෙදර ගිහින් හෙට උදේම මන් බෙහෙත් අරන් දෙන්නම් ඔයාට!"

නිහඩ බව බිදලා කිනිහිර කතා කරද්දී අභීට ඒ වචන ටිකක් අමුතුවට දැනුනා.අමුතුවට කිව්ව්ට හරිම වචනේ 'ලස්සනට'

"බෑ!මාව ගෙනිහින් දාන්න ! "

" පිස්සුද ලමයෝ! ඔයාට ඔහොම උනෙ මගෙ යාලුවා නිසා.ඉතින් එයා වෙනුවෙන් මට මේ දේ කරන්න ඉඩ දෙන්න!"

" මට බෑ!"

" මන් මොකුත් කරන්නෙ නෑ! පොරොන්දු වෙන්නම්.මම එහෙම මනුස්සයෙක් නෙවෙයි!"

අභි බෑ කිව්ව හේතුව කිනිහිරට රහසින් දැනිලා වගේ.අභි යන්න බෑ කිව්වෙත් එයට ආයේම එහෙම දෙයක් වෙයි කියන බයට.ඒත් අහේතුවකට කිනිහිරගේ ඒ වචන අභිගේ හිතේ විශ්වාසිත බලාපොරොත්තු වක් ඇති කරා!

' එය එහෙම කරන එකක් නෑ!'

ඒක තමයි අභීගේ බලාපොරොත්තු ව.

මහ පාන්දර නිසා වාහන ගොඩක් මේ පාරවල් වල ගැවසුනේ නෑ.ඉතින් සාමාන්‍ය වේගෙකින් ඉදිරියට ඇදෙන කාර් එක දෙපැත්තෙන් පහුවෙන ගෙවල්, කඩපේලී දිහා අභිමන් වීදුරුවට ඔලුව ගහගෙන බලන් හිටියා.තාමත් කොන්දෙන් දැනෙන ඒ වේදනාවට අභි ඇස් පියවෙලා කදුලු කඩන් වැටෙන හැටි කිනිහිර නොදැක්කේ ඇයි ?

" මොකක්ද ඔයාගේ නම?!"

ආයේම කිනිහිර ,

" අභිමන්!"

"ඔයාගෙ වයස?!"

" 19!"

"දෙයියනේ මේ පොඩි වයසෙන් ඔයා කොහොමද මේ වගේ රස්සාවක් කරන්නේ?!"

අවුරුදු 19ක පුංචි කොල්ලෙක් මේ වගේ රස්සාවක් කරනවා කිව්වම කිනිහිරට විතරක් නෙවෙයි ඒක ඇහෙන හැමෝටම පුදුම සහගත දෙයක් වෙන එක පුදුමයක් නෙවෙයි!

කිනිහිර ඇහුව දේට උත්තර අභිමන් ලග තිබුනත් , එච්චර දෙයක් කියන්න තරම් අභිට කිනිහිර එක්ක Open වෙන්න බැ.මොකද එයාලා කතා කරන්න අරන් දැන් පැයක් වගේ කාලයක්! අභි දන්නේ නෑ කිනිහිර කියන්නේ කව්ද කියලා!.