အခန်း (၂၄)

28 5 0
                                    

ကျနော့်ရဲ့ လေယာဉ် သဲကန္တာရထဲပျက်ကျပြီးတာ ရှစ်ရက်မြောက်တဲ့နေ့မှာ နောက်ဆုံးရေလက်ကျန်ကို သောက်ရင်း မင်းသားလေးပြောတဲ့ ကုန်သည်အကြောင်းကို နားထောင်ခဲ့တယ်။

"အင်း" ကျနော် မင်းသားလေးကို ပြောလိုက်တယ်။ "ဒီအမှတ်တရအတွေ့အကြုံလေးတွေက သိပ်ကို ချစ်ဖို့ကောင်းတာပဲ။ ဒါပေမယ့် ငါ့ လေယာဉ်ကိုပြင်လို့ မပြီးသေးဘူး။ ငါ့မှာ သောက်စရာ ရေလဲ မကျန်တော့ဘူး။ ငါလဲ အားလပ်ချိန်မှာ အေးချမ်းတဲ့ စမ်းချောင်းရှိရာကို လမ်းလျှောက်လို့ရရင် သိပ်ပျော်မိမှာပဲ"

"ကျနော့်ရဲ့ မိတ်ဆွေ မြေခွေး----" မင်းသားလေးက ကျနော့်ကို ပြောတယ်။

"ချစ်ခင်ရတဲ့ လူကလေး၊ ဒီကိစ္စက မြေခွေးနဲ့ မဆိုင်တော့ဘူးလေ"

"ဘာလို့ မဆိုင်ရမှာလဲ"

"ဘာလို့လဲဆိုရင် ငါက ရေငတ်သေရတော့မှာမို့ပဲ..."

ဒါပေမယ့် သူက ကျနော် အကြောင်းပြတာကို လက်မခံပဲ ကျနော်ကိုပြောတယ်။
"သေရမယ်ဆိုရင်တောင် မိတ်ဆွေတစ်‌ယောက်ရှိတယ်ဆိုတဲ့ အသိနဲ့ သေရတာ ကောင်းတာပဲ။ ဥပမာ ကျတော်ဆိုရင် မြေခွေးနဲ့ မိတ်ဆွေဖြစ်ခဲ့ရတာ သိပ်ဝမ်းသာတာပဲ။"

"သူက အန္တာရယ်ဆိုတာကို ဘာမှန်း မတွေးတက်ရှာဘူး။"
ကျနော်ကိုယ်ဟာကို ပြောမိတယ်။
"သူ တခါမှ အစာ မငတ်ဖူးဘူး။ ရေမဆာခဲ့ဖူးဘူး။ သူအတွက် နေရောင်ခြည်လေးတစ်ခုရရင် လုံလောက်နေပြီကို"

ဒါပေမယ့် မင်းသားလေးက ကျနော်ကို့ စေ့စေ့ကြည့်ပြီး ကျနော့်အတွေးကို ဖြတ်ပြောတယ်။

"ကျနော်လဲ ရေငတ်ပါတယ်။ ကျနော်တို့ ရေတွင်းလိုက်ရှာရအောင်..."

ကျနော် စိတ်အားလျော့တဲ့ အမူအရာ သူ့ကိုပြလိုက်တယ်။ ကြီးမားလှတဲ့ သဲကန္တာရထဲမှာ ရေတွင်း တစ်တွင်းကို ရှာဖို့က အဓိပ္ပါယ်မဲ့တယ်။ ဒါပေမယ့် ကျနော်တို့ လမ်းစလျှောက်ကြတယ်။ တိတ်ဆိတ်စွာ လမ်းအကြာကြီးလျှောက်ခဲ့ပြီးနောက် အမှောင်ထုကျလာပြီး ကြယ်လေးတွေ ထွက်စပြုနေပြီ။ ရေငတ်ခြင်းက ကျနော့်ကို မအီမသာဖြစ်စေပြီး ကြယ်တွေကို ကြည့်တော့ အိမ်မက်တစ်ခုလို့ ထင်မှတ်မိတယ်။ မင်းသားလေး နောက်ဆုံးပြောခဲ့တာတွေက ကျနော့်အတွေးထဲ ဝင်ရောက်လာတယ်။

The Little Prince (မြန်မာလို)Nơi câu chuyện tồn tại. Hãy khám phá bây giờ