The Little Prince (မြန်မာလို)

အခန္​း (၂၆)

​ေရတြင္​းရဲ႕ ​​ေဘးမွာ ​ပ်က္​စီး​ယိုယြင္​း​ေနတဲ့ အုတ္​နံရံအိုႀကီးတစ္​ခု႐ွိတယ္​။ က်​ေနာ္​ ​ေနာက္​​တစ္​​ေန႔ ည​ေနအလုပ္​က​ေန ျပန္​လာ​ေတာ့ မင္​းသား​ေလးက နံရံထိပ္​မွာ ​ေျခ​ေထာက္​ တြဲလဲခ်ရင္း ထိုင္​​ေနတာကုိ အ​ေဝးက​ေန ျမင္​ရတယ္​။

ၿပီး​ေတာ့ သူ​ေျပာ​ေနတာကုိ ၾကား​​ေနရတယ္​။
"အဲ့တာဆို မင္​း မမွတ္မိတာပဲ။ ဒါက ​ေနရာ အတိအက်မဟုတ္​ဘူး​ေလ"
တျခားအသံတစ္​ခု​က သူ႔ကုိ ​ေျဖ​ေနတဲ့ပုံပဲ။ မင္​းသား​ေလးက ျပန္​​ေျပာ​ေနတယ္​။ "ဟုတ္​တယ္​၊ ဟုတ္​တယ္၊ ​​ေန႔ရက္​က​ေတာ့ အမွန္​ပဲ။ ဒါ​ေပမယ္​့ ​ေနရာ​ေတာ့ မမွန္​ဘူး။

က်​ေနာ္​ အုတ္​နံရံဖက္ကုိ ဆက္​ၿပီး​ေလွ်ာက္​​လိုက္​တယ္​။ က်​ေနာ္​ တစ္​​ေယာက္​ေယာက္​ကုိ ၾကားမိ  ျမင္​မိလား​ေပါ့။ ဒါ​ေပမယ္​့ မင္​းသား​​ေလးက စကားဆက္​​ေျပာေနျပန္​တယ္​။

"--အ​ေသအခ်ာပဲ။ မင္​း ငါ ဘယ္ကေန လာခဲ့သလဲဆိုတဲ႔ လမ္​း​ေၾကာင္းကုိ ျမင္​မွာပါ။ မင္​း ဘာမွလုပ္စရာမလိုဘူး။ အဲ့ဒီမွာ ​ေစာင္​့​ေန႐ုံပဲ။ ငါ အဲ့ဒီမွာ ဒီည ႐ွိ​ေနမယ္​။"

က်​ေနာ္​ နံရံနဲ႔ မီတာ ႏွစ္​ဆယ္​​ေလာက္​ပဲေဝး​ေတာ့​ေပမယ္​့ ဘယ္​သူ႔ကုိမွ မ​ေတြ႔ဘူး။ ခဏတာ​တိတ္​ဆိတ္​သြားၿပီးမွ မင္​းသား​ေလးက ထပ္​​ေျပာတယ္​။

"မင္​းရဲ႕ အဆိပ္​က ​ေကာင္​းရဲ႕လား။ ငါ အၾကာႀကီး မခံစားရဘူးဆိုတာ ​ေသခ်ာရဲ႕လား"

က်​ေနာ္​ လမ္​း​ေလွ်ာက္​တာကုိ ရပ္​လိုက္​တယ္​။ က်​ေနာ္​့ရဲ႕ ႏွလုံးသားက တစစီ​ေၾကကြဲ သြားတယ္​။ ဒါ​ေပမယ္​့ က်​ေနာ္​ နားေတာ့ မလည္​ေသးဘူး။

"ခု​ေတာ့ မင္း​သြား​ေတာ့" မင္​းသား​ေလးက​ေျပာတယ္​။ "ငါ နံရံ​ေအာက္​ကုိ ဆင္​းခ်င္​​တယ္​။''