The Little Prince (မြန်မာလို)

အခန္​း (၂၀)

အခ်ိန္​ၾကာျမင္​့စြာ သဲမ်ား ​ေက်ာက္​​တုံးမ်ားနဲ႔ ႏွင္​းပြင္​့မ်ားကုိ ျဖတ္​​ေက်ာ္​လာခဲ့ၿပီး မင္​းသား​ေလး လမ္​းတစ္​ခု​ေပၚ​ေရာက္​လာခဲ့တယ္​။ လမ္​း​ေတြအားလုံးဟာ လူ​ေနရာအရပ္​ကုိ​ေရာက္​​ေစတယ္​။

"​ေကာင္​း​ေသာ နံနက္​ခင္​းပါ​ဗ်" သူက​ေျပာတယ္​။
သူက ႏွင္​းဆီ​ေတြပြင္​့ဖူး​ေနတဲ့ ပန္​းျခံ​ေ႐ွ႕မွာ ​ရပ္​​ေနတာ။
"​ေကာင္​း​ေသာ နံနံက္​ခင္​းပါ" ႏွင္​းဆီ​ေတြက ျပန္​ႏုတ္​ဆက္​တယ္​။
မင္​းသား​ေလးက သူတို႔ကုိ ​ေသခ်ာၾကည္​့လိုက္​တာ သူ႔ရဲ႕ ပန္​းပြင္​့​ေလးနဲ႔တူ​ေနတယ္​။

မင္​းသား​ေလးလဲ အထိတ္​တလန္​႔ပဲ သူတို႔ကုိ
"မင္​းတို႔က ဘယ္​သူ​ေတြလဲ"လို႔ ​ေမးလိုက္​တယ္​။
"တို႔က ႏွင္​းဆီ​ေတြပါ" ႏွင္​းဆီ​ေလး​ေတြက​ေျပာတယ္​။
မင္​းသား​ေလးလဲ ဝမ္​းနည္​းလာတယ္​။ သူ႔ရဲ႕ ပန္​းပြင္​့​ေလးက သူ႔ကုိ သူမဟာ ဒီစၾကာဝဠာမွာ တပြင္​့တည္​း႐ွိတာပါလို႔  ​ေျပာခဲ့တယ္​​။ အခု ဒီမွာ သူတို႔ အပြင္​့​ေပါင္​း ငါး​ေထာင္​​ေလာက္​႐ွိတယ္​။ ပန္​းျခံတစ္​ခုအတြင္​းမွာပဲ အားလုံးက ဆင္​တူ။
"သူမသာ ဒါကုိ ျမင္​ရင္​ သိပ္​စိတ္​ပ်က္​မွာ" သူက သူ႔ကုိသူ​ေျပာတယ္​။ "သူက အ​ေလွာင္​မခံရ​ေအာင္​ ​ေခ်ာင္​း​ေတြ ပုိဆိုးျပၿပီး၊ ​​ေသလုမတက္​ခံစားခ်င္​​ေယာင္​​ေဆာင္​မွာ။ အဲဒီအခါမွာ ငါက သူမကုိ ကမာ႓​ေတြအားလုံးမွာ ထူးျခားဆုံး ပန္​းက​ေလးတစ္​ပြင္​့လို သ​ေဘာထားၿပီး  ျပန္​ျပဳစုရအုန္​းမယ္​။ ၿပီး​ေတာ့ ငါ့မွာ႐ွိတာက သာမန္​ႏွင္​းဆီပြင္​့​ေလးတစ္​ပြင္​့တည္​း။ သာမန္​ႏွင္​း​ဆီတစ္​ပြင္​့ရယ္​ မီး​ေတာင္​သုံး​ေတာင္​ရယ္​ပဲ။ တစ္​​ေတာင္​က မီး​ေတာင္​​ေသျဖစ္​​ေနတယ္​။ အဲ့တာ​ေၾကာင္​့ ငါက သိပ္​ႀကီး ျမင္​့တဲ့ မင္​းသားတစ္​ပါးမဟုတ္​ပါလား"

ၿပီး​ေတာ့ သူက ျမက္​ခင္​း​ေပၚမွာ ထိုင္​ၿပီး ငို​ေန​ေတာ့တယ္​။