The Little Prince (မြန်မာလို)

အခန္​း (၁၃)

​ေလးခု​ေျမာက္​ၿဂိဳလ္​က စီးပြား​ေရးသမားတစ္​ခုပိုင္​တယ္​။ အဲ့ဒီလူက အလြန္​ အလုပ္​႐ႈပ္​​ေနၿပီး မင္​းသား​ေလး​ေရာက္​​ေနတာ​ေတာင္​ ​ေခါင္​းကုိ ​ေမာ့မၾကည္​့အားဘူး။

"မဂၤလာနံနက္​ခင္​းပါ​ဗ်" မင္​းသား​ေလးက သူ႔ကုိ ​ေျပာတယ္​။
"ခင္​​ဗ်ား ​စီးကရက္​က ​မီး​ေသ​ေနၿပီ"

"သုံးနဲ႔ ႏွစ္​​ေပါင္​း​ေတာ့ ငါး။ ငါးနဲ႔ ခုႏွစ္​​ေပါင္​း​ေတာ့ ဆယ္​့ႏွစ္​။ ဆယ္​့ႏွစ္​နဲ႔ သုံး​ေပါင္​း​ေတာ့ ဆယ္​့ငါး / အဲ့ မဂၤလာနံနက္​ခင္​းပါ​ဗ်ာ/ ဆယ္​့ငါးနဲ႔ ခုႏွစ္​နဲ႔​ေပါင္​း​ေတာ့ ႏွစ္​ဆယ္​့ႏွစ္​။ ႏွစ္​ဆယ္​့ႏွစ္​နဲ႔ ​​ေျခာက္​​ေပါင္​း​ ႏွစ္​ဆယ္​့႐ွစ္​။/ငါ့မွာ မီးျပန္​ညိွဖို႔ အခ်ိန္​မ႐ွိဘူး။/ ႏွစ္​ဆယ္​့​ေျခာက္​နဲ႔ ငါး​ေပါင္​း သုံးဆယ္​့တစ္​။ ဟူး... အဲ့​ေတာ့ အားလုံး​ေပါင္​းရင္​ ငါးရာ့ တစ္​သန္​း ​ေျခာက္​သိန္​း ႏွစ္​​ေသာင္​း ႏွစ္​​ေထာင္​့ ခုႏွစ္​ရာ သုံးဆယ္​့တစ္​"

"ဘာ သန္​းငါးရာ​လဲ" မင္​းသား​ေလးက ​ေမးလိုက္​တယ္​။

"ဟ မင္​း႐ွိ​ေန​ေသးတာလား.... ငါးရာ့တစ္​သန္​း..ငါရပ္​လို႔ မရ​ေတာ့ဘူး....ငါ့မွာလုပ္​စရာ​ေတြ သိပ္​မ်ားတယ္​။ ငါ့မွာ အ​ေရးႀကီးကိစၥ​ေတြ႐ွိတယ္​။ ​ေပါ့ပ်က္​ပ်က္​ကိစၥ​ေတြနဲ႔ ငါ ​ေပ်ာ​္​မ​ေနႏိုင္​ဘူး။ ႏွစ္​နဲ႔ ငါး​ေပါင္​း​ေတာ့ ခုႏွစ္...

"ဘာ ငါးရာ့နဲ႔တစ္​သန္​းလဲ"
​သူ့ဘဝမွာ ေမးၿပီးတဲ့ ​ေမးခြန္​းကုိ အ​ေျဖမရမျခင္​း ဆက္​​ေမးတက္​တဲ့​ မင္​းသား​ေလးက ထပ္​​ေမးတယ္​။
စီးပြား​ေရးသမားက သူ႔ရဲ႕​ေခါင္​းကုိ ​ေမာ့လိုက္​တယ္​။