ස්වේත හංස | ongoing

1 වන දිගහැරුම

බුදු අම්මෝහ් මේ බස්වල සෙනග යකෝ ඒ මදිවට අර හිපාටු කොන්දා කෑගහනවා පොල්ල අල්ලන් ඇතුලට යන්නලු, කුකුල්ලු පටවනවා වගේ මේකට පටවලා තව ගිරිය කඩාගෙන ඇතුලට යන්න කියන්නේ මුගේ ඇස් පොට්ටද මේකේ ඉඩ නෑ කියලා... එහෙම හිතන ගමන් මම ඒ වෙලාවේ හිටියේ 177 බස් එකේ බොයිල් කරපු කුකුලෙක් වගේ රත් වෙන ගමන්. උදේ පාන්දරම නැගිටලා ලැහැස්ති වෙලා කැම්පස් ජීවිතේ මංගල ගමන යන්න සෙට් වුනේ මේ වගේ තැලිලා පොඩිවෙලා තෙරපිලා යන්න තියන බස් එකක්. පරක්කුවෙලත් බෑනේ පළවෙනිම දවසේ ඒ නිසා ආපු පළවෙනි එකටම නැග්ගේ යන්න තිබ්බ වුවමනාවට මිසක් හිතේ කැමැත්තකින් නම් නෙමෙයි.

කොහොම හරි විනාඩි විස්සකට විතර පස්සේ තැනට ආවම අමාරුවෙන් බැහැගත්තේ දාගෙන හිටපු සපත්තු දෙකේ ලේස් දෙකත් බලු නැට්ට වගේ ලෙහාගෙන

"ශිට් මරු ගමන තව ටිකෙන් බහින්න වෙන්නේ අහවල් එකත් ඒක ඇතුලෙ තියලා"

මම මටම කියාගන්න ගමන් වටපිට බැලුවේ හරියට අදුරන කාවහරි හොයාගන්න වගේ.

ඒත් අද මගේ පළවෙනි දවස ඇත්තටම කිව්වොත් මේ පරිසරයට මේ තැනට මම ආගන්තුකයි. මොකද මම අදුරන කවුරුත්ම නෑ. ඉස්සරහින් තට්ටු නමයක විතර ලොකු බිල්ඩින් එක මට පෙනුනේ වෙනම ලෝකයක් වගේ. මගේ හිතට ලොකු තනියක් දැනෙනවා. මේ එන ඊළග තප්පරේ මොනා වෙයිද කියලා හිතෙනවා. ඒත් දැන් පටන් ගත්ත දේවල් නවත්තන්න බෑ අවුරුදු 3ක්ම මම ජීවිතෙන් නාස්ති කරගත්තා ආයේ ඒ දේවල් වෙන්න දෙන්න බෑ දැන්වත් හරියට මගේ ගමන පටන් ගන්න ඕනේ.

එහෙම හිතන ගමන් එතන තිබ්බ සුදුපාට ඉරෙන් පාර පැනලා ලොකු වීදුරු දෙකේ දොරත් ඇරගෙන අලුත් ලෝකෙට මන් ඇතුලුවුනා

"සර් මේකේ නම ලියලා සයින් කරල අතනින් ෆේස් ස්කෑන් කරලා යන්න සර්"

"ආහ් හරි අන්කල්"

දොර ළගම හිටපු මැදිවියේ වගේ සිකියුරිටි එකේ අන්කල් කියපු විදියට ඒ දේවල් කරලා මම ගියේ ලිෆ්ට් එක ළගට. ඒක පහලට එනකම් මම ආපහු ෆෝන් එක අරන් ක්ලාස් රූම් නම්බර් එක චෙක් කරේ හරියටම මතකය තහවුරු කරගන්න.

Dear student,

Your accounting first lecture will be held on saturday, october 12 from 8:30 a.m. to 12:30 p.m. It will be in room 107 your timetable has already been updated