Kaçak Damat (BxB)

Daddy

23 oy 5 farklı kişiden yoruma yeni bölüm (yazdım bile)

Kitaplarda, filmlerde, dizilerden ötürü kaçırılmayla ilgili belli bir şeyler vardı kafamızda. İtilip kakılırdık, soğuk ve yarı yıkık duvarlarla örülü eski yerlere kapatılır işkence falan edilirdik.

"Ay, çok teşekkür ederim..." Zafer ona hazırlanan kahveyi alırken hizmetçiye gülümsedi. Bir yudum aldıktan hemen sonra heyecanla bana dönüp, "Aşkım çok güzel, sen de içsene." dedi.

Bizi kaçıranlar bu kaçırma olaylarını çok bilmiyordu galiba. Ben Zafer'i bundan daha iyi kaçırmıştım, yollar bile bok gibiydi de tangır tungur sallanarak gelmişti. Evim yıkık dökük olmasa da kaçırmaya uygun olacak kadar pespayeydi. Hem de adamı çuvala tıkmıştım.

Acemi bir kaçırıcı olarak, 0 veriyordum. 

"Aman, kalsın." dedim yumuşacık koltuklara gömülerek. Yumuşaktı ama içine batmıyordun, o kadar kaliteliydiler ki dokusu bebek poposu gibi hissettiriyordu. Evin içerisi de bu lüksten nasibini almıştı. Kocaman bir malikanenin benim evden büyük salonundaydık. Bir salona konabileceğini bilmediğim kadar şey konulmuştu etrafa. Havayı her içine çektiğinde altın tozu soluyordun biraz biraz.

Hizmetçi eğilerek çıktıktan sonra Zafer'le bakıştık. "Seni böyle bir yere kaçırmamı ister miydin şeker şey?"

"Ben ilk başta saklanmak için gittik oraya sandım, sonra baktım durum o değil. Dedim herhalde fakir haldeyken de ona tutulur muyum diye ev falan ayarladı..." Zafer kaşlarını kaldırıp kahvesinden höpürdeterek içti. "Ama sen cidden fakirdin. Göt ister o eve beni atmak, hayranım."

"... Şey, teşekkürler?" dedim kafam karışırken. Sanırım iyi bir şeydi dediği. "Bu arada hangi manyak fakirken de bana bakar mı diye ev tutar?"

"Yani, bilemiyorum Çınar." dedi Zafer. "Arkadaşım geçenlerde çocuk oyuncu bulup prodüksüyon tuttu, yaşlandırma makyajı yapıp sevdiği adamın saçlarını kesti ki hafızasını kaybetti sanıp bir şeyler dökülsün."

"Aşkım..." Derin bir iç çektim. "Ben garibanım."

"Yok anladım onu zaten." Zafer saçlarımı karıştırırken onu izliyordum. "Eve ben para getiririm."

"Ben ne yapacağım?" dedim gözlerimi yumup ona sırnaşırken.

"Takıl kafana göre." Zafer kahvesini bırakıp iki eliyle de benimle uğraşmaya başladı. "Alışveriş falan yaparsın. Çocuğumuzla ilgilenirsin."

Gözlerim anında geri açıldı. Ciddi ciddi bana bakan Zafer'e baktım. "Ne çocuğu?" 

"İleride yapacağımız?" dedi Zafer yanağıma bastırarak.

"Zafer ben doğurmam he." dedim direkt. "Hayatta olmaz."

"Yapay rahimde büyüyor zaten, gerizekalı." Ofladı. "Bana çekmezse işi yaş ya."

"He sen baya ciddisin bebe yapmakta?" dedim. Beni vuran adam tarafından kaçırıldığımız evde aile kurmaktan bahsedişimizi biraz garipsesem de devam ettim. "Erken değil mi ya? Daha tanımıyoruz birbir- AĞĞĞH!"

Zafer'in yarama bastırışıyla çığlığım boğazımdan taşarken Zafer tatlı tatlı gülümsedi. Eli hala yaramdaydı. "Pardon? Tekrar söyle?"

"AŞKIM ŞAKAYDI. AŞKI- AŞKIM! BAK BEN ÇOK CİDDİYİM. BENİMLE EVLEN ALLAH RIZASI İÇİN!" Göz yaşlarına boğulmadan hemen önce beni salan Zafer'le nefes nefese soluklandım. Zafer'se hiçbir şey olmamış gibi geriye yaslanıp kahvesini almıştı.