Kaçak Damat (BxB)

Beyaz Atlı Prens

@STRsaturn sağ olsun darlayıp durduğu için bölümü erken attım kalmfnkejfndsl 

sonraki bölüm 15 oy ve 3 kişiden yorum gelince

Melih

"Of, benim biricik aşkım..." Yeliz dolu gözlerle mırıldandı, ardından hıçkırıklarını bastırmak istercesine elleriyle ağzını kapattı. Gözleri yumulurken yaşlar da beraberinde akmıştı.

Açıkçası, ona acıyordum. Başta öylesine takılmak istediği adama aşık oluvermişti; ne kadar kaypak bir orospu çocuğu olduğunu bilemeden tabii.

"NE AŞKI BE?" diye yükselen Zafer'le bakışlarımı ona çevirdim. Kısa zaman önce onun uğruna vurulan sevgilisine neden samimi hitaplarla seslenildiğini belli ki anlamamıştı. Derin bir nefes aldım- bunu halletmek çocuk oyuncağı olacaktı.

"Yeliz, biricik aşkın şu an..." derken gözlerimi hızla doldurdum, ürkek bakışlarla onun kolunu tuttum. Duruşum, vücudumun eğimi, dudaklarımın ne kadar aralık olduğu- her şeyi mükemmel bir şekilde yönetiyordum. Zafer'in açısından gergin görünürken Yeliz beni korkmuş görüyordu.

Bunu pekiştirmek için gözlerimi Zafer'in olduğu tarafa bakmaya çalışıyor da cesaret edemiyor gibi bir iki saniyeliğine yukarı diktim, ardından derin bir nefes alıp Yeliz'e baktım. Dolu gözlerimden firar eden bir damla yaş tam zamanında aktı- Yeliz şaşkındı ve tüm ilgisi bendeydi artık.

Hızlı hızlı, Zafer'e duyurmak istemezcesine fısıldadım. Sesim onun duyabileceği düzeydeydi tabii. "Çınar'la olan ilişkiniz zaten çatırdadı, şu düğün sıralarında hele ki. Çınar da... bir şeyler yapmayı denedi."

Yeliz'in anladığı şuydu; evet, ayrılmışlardı ve Çınar onu kaçırmak istemişti.

Zafer'se, ne ilişkisi diye düşünüyor olmalıydı ama beni bozmadı. Böylece titrek bir sesle devam edebildim. 

"Sonucu bu..." Gözlerimi kaçırıp dudaklarımı birbirine bastırdım. Ayna karşısındaki çalışmalarımla paralel gidiyorsa kederden ölüyormuş gibi bir suratım vardı muhtemelen. 

"Sonucu..." diye tekrarladı Yeliz fısıltıyı andıran sesiyle. Gözlerini Zafer'e diktiğinde belli belirsiz bir baş sallamasıyla onu onayladım.

"Bundan kurtulmak için savaşıyor..." Sanki yirmi yerinden kurşunlanmıştı. Karın boşluğundan aldığı bir yaraydı işte. Yine de olabildiğince abarttım. "... her şeye rağmen, arzuladığı son için."

Zafer dramatikçe burnunu çekti. Evet, onların sonu diye düşünüyor olmalıydı. Yeliz'in yüzündeki ifadeye bakacak olursak o da aynı şekilde düşünüyor olmalıydı.

"Bir süreliğine ondan uzak kalman iki taraf için de iyi olacak." diye devam ettim belirsizce. Hangi iki taraf? Yeliz, kendisi ve Çınar diye düşünürken Zafer de kendileri ve Yeliz diye düşündü. "Her şey bittiğinde, tüm olanlar neticelendiğinde- kendisi bir açıklama yapacaktır."

"Zafer'le arasındakileri düzeltince..." dedi Yeliz gözlerini kırpıştırarak. Devam edip pot kırmasın diye onu hızlıca onaylayıp hastane koridorunda sürükledim, Zafer'den yeterince uzaklaşıp asansöre varınca düğmeye basıp Yeliz'e dönmüştüm. 

"Bak, Yeliz." dedim derin bir nefes alarak. "Zafer sana kafayı takmış durumda."

Zafer bunu duysa şok olurdu ama Yeliz olmadı. İç geçirip saçlarını geriye attı. "Tabii ki," dedi. "Benim gibi bir kadını buldu ve elinden uçup gittim. Pişmanlıktan ölüyor olmalı."