Kaçak Damat (BxB)

Köpekler Gibi Aşık

15 oy + 4 kişiden yorum gelince yeni bölümü atarım

Çınar

Ciğerlerimi dolduran duman, annemin çığlıkları ve babamın sakin kalmaya çalışarak karşısındaki adamla konuşması.

Tanıdık cehennemin içindeydim. Yılların ardından solup giden, sararıp düşen kağıtlarla dolu bir kitabın önsözü. Annem beni sıkıca sararken ifadesiz bir yüzle izledim olanları. 

Ama olanlar öylece devam etmedi, önsözün tanıdık kelimeleri akıp gitmedi. Hepsi birden yok olurken dizlerimin üstünde tek başıma kalmıştım. Alevler hala eşyaları yutuyordu, duman hala nefesimi kesiyordu ama artık yetişkindim. Evse tadilat edilmiş halde yeni aldığım eşyalarımla doluydu. 

"Artık korkmuyorum," dedim alevlere karşı. "Beni öldüremedin. Sadece elimdeki her şeyi aldın."

"Kalanı da ben alacağım."  dedi biri ben ne olduğunu anlayamadan. Derken boğazıma sarılan ellerle yere düştüm, nefesim kesilirken o kişi de üstüme düştü. Çaresizce boğazımdaki elleri çekmeye çalışırken gözlerim yaşarmıştı, atamadığım çığlıklarsa boğazıma düğümlendi.

Derken ellerin sahibini gördüm.

Zafer'di.

Gözleri sonsuz hayal kırıklığıyla dolu dehlizler gibiydi, yaşlar yanaklarına aktı ve yüzüme damladı. Tüm o alevlerden daha yakıcı, dumandan daha boğucuydu.

Gözlerimi açtığım an yerimden doğrulmaya çalıştım ancak yaram izin vermedi. Öksürüklere boğuldum, boğazıma yapışmış duman kokusundan kurtulmaya çalıştım. Birinin bana su uzatmasıyla veren kişiye bakmadan aldım. Tüm suyu kafama diktikten sonra, "Daha fazla..." diye mırıldanmıştım.

"Çok vermemem gerek bence, yeni çıktın sayılır ameliyattan." Zafer endişeyle terden yüzüme yapışmış saçlarımı geriye attı ve elimdeki bardağı aldı. "Sen iyi misin?"

Boş bakışlarla ona baktım. Yüzünde bir adet kızgınlık olsun, efendime söyleyeyim nefret neyim HİÇBİR ŞEY yoktu. Aksine bana olan düşkünlüğü artmış gibi daha bir endişeliydi niyeyse. Melih cidden halletmişti bu meseleyi. "Hmm, sanırım." dedim tereddüt ederek.

"Bence sigaran rahatsız etti, Berke." diyen kişiyle pencere kenarındaki Aras ve Melih'e baktım. Aras'ın gözleri uyarı doluydu. "Şu yıllar önce bıraktığın sigara hani."

"Pardon." Melih son bir derin nefes alıp pencereden dışarı üfledi, sigarayı da söndürüp atmıştı. Gözleri ve burnu kızarmıştı, biraz da solgun duruyordu. Pezevenk arkadaşım rol mü çekiyor yoksa endişelenmem mi lazım anlayabilmek için ona kitlensem de anlayamamıştım. "Biraz stres oldum." 

"Stres olduğunda gelip benimle oynaman lazım, sigaranla değil." Aras ona sırnaşıp sarıldı. Melih kaskatı kesilmişti. "Seni ondan daha fazla yakıp kül edeceğim, sevgilim."

"Öff." Rüyamın tüm etkileri götüme kaçarken tiksintiyle suratımı buruşturdum. "Ya siktirin gidin oda falan tutun. Ben sizin terbiyesiz konuşmalarınızı duymak için mi vuruldum?"

Aras dalga geçer bir ifadeyle beni süzdü. "Ne için vuruldun Allah aşkına?"

Derin bir nefes aldım, bunun tek bir cevabı vardı. 

"Kocam." 

Hepsi birden bana kitlenip kaldı. Aras açık açık tiksindiğini belli ederken Melih'in sinirleri boşalmış, kıkırdamaya başlamıştı. Zafer'se gözlerini bana dikmiş hayran hayran izliyordu.