Part-22

354 4 0
                                    

မနက်ရောက်သော်...

နန်း တစ်ချိန်က မောင် ပေးဖူးသည့်လက်ဆောင်လေးတွေကို ထုတ်ကြည့်ဖြစ်သည်။

အရင်ကမောင်ကနန်းကိုသိပ်ချစ်ခဲ့တာ။အခုလဲချစ်နေသေးတယ်ဆိုတာမောင့်မျက်ဝန်းတွေကတစ်ဆင့်သိနိုင်ပေမယ့် မောင်ကနန်းကိုမလိုချင်တော့ဘူး။

သူမတို့နှစ်ဦးတွဲရိုက်ထားသည့်ပုံလေးကို ခွက်မှာ ပုံရိုက်ထားသည်။ထိုဖန်ခွက်လေးကိုတယုတယနှင့်မြတ်မြတ်နိုးနိုး ကြည့်နေစဥ် နန်းအမျိုးသားရောက်လာခဲ့သည်။

"နန်းရှန်ခမ်း!!မင်းကမင်းကောင်ကိုလွမ်းရုံအားမရလို့ ဒီ ကလေးကလားပစ်စည်းတွေကိုပါသိမ်းထားတာပေါ့။
ပေးစမ်းအဲ့ခွက်"

"ရှင်ဘာလုပ်မလို့လဲ ပြန်ပေးကျွန်မခွက်"

"ဘာလုပ်မလို့လဲဆိုတော့..ဟော့ဒီမှာ.. "

ထိုလူကနန်းမြတ်နိုးရတဲ့ဖန်ခွက်လေးကိုကြမ်းပြင်ပေါ် ပစ်ပေါက်ချလိုက်တာ။ ကြမ်းပြင်ပေါ်မှာအစိတ်စိတ်အမွှာမွှာ ကွဲကြေသွားတာ ဖန်ခွက်တင်မဟုတ်ဘဲ နန်းနှလုံးသားလေးရယ်ပါ။

"အဲ့မှာအဲ့လိုခွဲတယ်။စောက်တန်ကြေးမရှိတဲ့အရာတွေအိမ်လက်တိတ်တယ်။"

နန်းဒူးထောက်ချကာ ဖန်ကွဲစလေးတွေ စုကောက်မိတော့ နန်းလက်ကလေးရှသွားလေရဲ့

"အ့"

"သေလေအဲ့မှာ။နဲတောင်နဲသေးတယ်။ အလကား စောက်ကဲပိုနေတယ်။ ဖြီး...သုံးစားမရတဲ့အမှိုက်တွေ.."

ထိုလူကမချေမငန်တွေပြောဆိုကာထွက်သွားလေသည်။

"ဟင့်!!မောင်ရေ..နန်းနှလုံးသားလေးတွေလဲ ကွဲကြေ ကုန်ပါပြီ။"

....
ခဏအကြာ မောင်စာပြဖို့ရောက်လာလေသည်။

"ကော်ဖီသောက်ပါအုန်း"

"ကျေးဇူးပါ"

နန်းလာချပေးသည့်ကော်ဖီခွက်ကိုလှမ်းကြည့်တော့ ထိုအမျိုးသမီးလက်ကဒဏ်ရာ ကိုမြင်လိုက်မိသည်။စိတ်ထဲနင့်ကနဲ​ြဖစ်သွားပြီး ရင်ထဲတစ်ဆစ်ဆစ်နာကျင်ရသည်။

ဒီအမျိုးသမီး ထိခိုက်တာ မြင်ရင် ကျွန်မကနှစ်ဆပိုနာကျင်ရသည်။

မပိုင်သည့် ပန်း(completed)Where stories live. Discover now