"ඇයි සින්දුව නතර කරේ?"
මම මොකටද උත්තර දෙන්නෙ මට ඕන නිසානෙ මම නතර කරේ..ඒ නිසා මම අහතබලාගෙනම එයාව ගනන් ගන්නෙ නැතුව හිටියා..
"දැං ඔයාට ලොකුවට අමාරුවක් නැහැ කියලා ඩොක්ට කිව්වා ලඟ කවුරුවත් ඉන්න ඕන වෙන එකක් නැහැ කියලා"
" ඔයාට තනියම ඉන්න පුලුවන් නේද ශහිරු?"
මොකක්? එතකොට මම දවසෙම තනියම මේ හොස්පිටල් රූම් එකට වෙලා ඉන්න ඕනද.. අනේ දෙවියනේ මගෙ පෝන් එකත් නැහැ.. මේ අයිපෑඩ් එකත් කිසිම වැඩතට නැති එකක්.. හයියෝ මට තනියමද ඉන්න වාන්නෙ එතකොට... කියලා ගෙදර යන්න බැරි වෙයිද? සයාන්ට හරි කතා කරන්න ඔන එන්න කියලා.. ඒත් කො මගෙ පොන් එක නැ නේ..
" ම මගෙ ෆ්..ෆෝන් එක කෝ?"
" ආ ඒක ගැන නෙවෙයි ලමයා මම ඇහුවේ.. තනියම ඉන්න පුලුවන්ද කියලා"
මට දැං මේ මනුස්දයව පෙරලගෙන බිම දාගෙන ගහන්න තරම් තරහයි මම ඒ මනුස්සයව කන්න වගේ රවලා අහක බලාගත්තා..
" ඒක මම ඔයාගෙ ආච්චිට දුන්නා... ගෙසර යනකම් ඕක පාවිච්චි කරන්න ඉතිං"
"බ් බැ"
"ශහිරු... අනේ දෙවියනේ ඔයා හරි මුරන්ඩුයි...
මං හිතුවෙ අහින්සක කොල්ලෙක කියලා...
ඒත් අහන අහන එකට බැ කියලමයි කියන්නෙ"
" ම් මට එ ඒක ඕන"
"..................."
එයා සද්ද නැතුව මගෙ දිහා එක එල්ලෙම බලාගෙන හිටියා.. බයයි වගේ එහෙම බලනකොට නම්.. මමත් බිම බලාගෙන ආයෙ හොරාට ඇස් උස්සලා බැලුවා ඒත් කොහෙද..
Eye contact..
මමත් නරක වෙපාවකමයි බැලුවෙ අර ෂනුත් අයියා බලාගෙනම ඉන්නවා.. එයා නැගිටලා යන්න හැදුවා මම දන්නෑ මට මොකද වෙන්නෙ කියලා ඒත් මම ඉක්මනට එයාගෙ අතඅල්ලත්තා.. ඒත් මම තුවාල වුතු අතින්ම අල්ලපු නිසා මගෙ අත දිල්ගැස්සුනු නිසා තුවාලෙ පෑරුනාද මන්දා..
" ආහ්"
"මොකද වුනේ? හයියෝ ශහිරු! මොනවද ලමයො කරන්නෙ. ආයෙමත් තුවාලෙ අලුත් කරගත්තද? මම නර්ස්ට කතා කරන්නම් ඉන්න"
