"දැං patient පිසිකලි සම්පූර්නයෙන්ම සනීප වෙලා නිදා අද මෙයාව ඩිස්චාර්ජ් කරක්න පුලුවන්..
නර්ස් මෙයාලගෙ ඩිස්චාර්ජ් එකෙ වැඩ ටික බලාගන්න"
"Thankyou so much doctor.."
"නො වොරීස් මිසිස් රෝසි.. පිසිකලි අපි මෙයාව තුවාල සනීප කලාට පුතාට ඉක්මනටම psychiatrist කෙනෙක් ලගට එක්කගෙන ගියානම් වඩාත් හොදයි. මොකද ඔයාලට උනත් ලමයගෙ වෙනස පේනව ඇති.. කොහොමත් මෙහෙම දෙයක් වුනාම මයින්ඩ් එකෙන් රිකවරි වෙන්න ගොඩක්ම අමාරුයි. ඒ නිසා ඒකට අමතර සහයෝගයන් ගන්න පුලුවන්. තැනකට පුතාව එක්කගෙන යන්න.."
" හරි ඩොක්ට.. again thank you so much doctor"
මාව බලන්න හිටපු ඩොක්ටර් අත්තම්මා එක්ක කතා කරලා යන එක මම රෙද්ද ඔලුවෙ ඉදලා පෙරවගෙනම අහගෙන හිටියා.. මට ඕන නැහැ කාටවත් මූන දෙන්න. මට බැ ගෙදරින් එලියට යන්නවත්.. කැම්පස් එතේ අයත් දන්නව ඇත් මට තේරෙන්නෙ නැ මම මොකවද කරන්න ඕන කියලා මට ඕන අතුරුදහන් වෙලා හැංගෙන්න.. අනේ අම්මි.. තාත්තී.. මාවත් ඔයාලා ලගට ගන්නකො.. මට බැ මෙහෙම ඉන්න අම්මී..
එයාලා මාව සිකරට් වලින් පුච්චපු කැලල් තවම මගෙ ඇගපුරාම තියෙනවා.. දවස් දාහතකට තුවාල සනීප වුනත් කැලල් එහෙන්මමයි..මාව හූරපු පාරවල් හපපු පාරවල් ඒ අමුතු සයිකොලා ටික කරපු දේවල් නිසා මට මගෙ දිහාම බලන්න බැ.. මට මාවම බලන්න බැ මට මං ගැනම කලකිරෙනවා මට මං ගැනම සෑහෙන්න දුකක් දැනෙනවා.. මට ආදරේ කරනවා කියලා මාව රවට්ටපු මනුස්සයා.. මාව එයාගෙ වාසියට පාවිච්චි කරපු මනුස්සයා.. මාව මරාගන්න හදපු එකා.. මම ඌට වෛර කරනවා.. මම මුලු ඔක්කොටම වෛර කරනවා.. මට තනියම ඉන්න ඕන.. මගෙ දුක මම කොහොමද ඉවසගන්නෙ.. මේක තුවාල නිසා දැනෙන වේදනාවක් නෙවෙයි.. මට දරාගන්න බැ මේ දේවල්..
මම කදුලු පෙරි පෙරිම ඇදට වෙලා ඉද්දි මට එහෙන්මම නින්දගියා.. මට ආයෙම ඇහැරුනේ අත්තම්මා ලගට ඇවිත් ඔලුව අතගානකොට.. සයාන් දවස් ගානක්ම මාව බලන්න ආවා මම අඩුම ගානෙ උ දිහා බැගුවෙ වත් නැ මට බලන්න බැ.. මගෙ හිත කලබලයි එතකොට.. ෂනුත් අයියටත් මම ලග තියෙන හැම දේකින්ම ගහන නිසා එයා එන්නෙත් නැ. අඩ්ම ගානෙ මම මගෙ සීයා දිහා වත් ඔලුව උස්සලා බලන්න දැං බයයි..මට වෙලාවකට මාවම හිරිකිතයි.. මට මාවම අප්පිරියයි.. මට .. මට බැ දරාගන්න ඇත්තටම මගෙ හිතඑච්චර හයිය නැහැ..
