Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bu bölümü tüm Alev'lere armağan ediyorum.
:::::::::
Nihayetinde yaz aylarına yaklaşıldı. Bir ilk bahar sabahı. Mahalle telaş içinde. Bu gece Necip ve Nur'un kına gecesi vardı. Mahalle sakinleri ellerinden geldikçe , yardım etmeye çalışıyordu. Hepsinde ayrı bir telaş , mutluluk ve huzur vardı.
Ama içlerinden biri , içten içe bu duruma üzülmeden edemiyor'du. Alev. Seviniyordu onlar adına. Hemde çok. İster istemez aklına kendisi geliyordu. Aynı Nur gibi heyecanlanmış ve hazırlık yapıyordu. Kına gecesinden sonra , duvarda asılı gelinliğini izlemekten uyku uyuyamamıştı. Ertesi sabah , Ömer'in gittiği haberini alana kadar , içi içine sığmıyor mutluluktan gözüne uyku girmemişti. Mutluluktan uyuyamadığı gecenin sabahında , hayatının dersini alacağını bilmeden.
O günden sonra , aşka ve hayata küsmüştü Alev. O şen şakrak , güler yüzlü kız gitmiş ve yerine gülmeyen , yataktan çıkmayan, yemek dahi yemeyen bir kız gelmişti. Bir ay içinde , 60 kilodan 45 kiloya düşmüştü. Öyle bir hale gelmişti ki, artık kendisi bile kendini tanıyamaz oldu. Sorulan sorulara cevap veremez oldu. Gözlerinde ki ışıltı , yerini boş bakışlara bıraktı. Hayat enerjisini kaybetti. Ruhu sonsuz bir ızdıraba mahkum bırakıldı.
Abisinin kendine gelmesi için , attığı tokat sonrası abisine sarılıp saatlerce ağladı. Aylarca tek damla göz yaşı dökmeyen ve nefes alan bir ölü gibi gezen Alev , abisinden ilk defa yediği tokat ile ona sarılarak ağladı.
Daha sonra da göz yaşlarının yorgunluğu ile , abisinin kolları arasında uyuya kaldı. O gece bir karar verdi Alev. Arkasına bakmayacak ve kendi ayakları üzerinde duracaktı. Üniversite'ye gitmeye karar verdi. Azmi ile istediği bölüme girmeyi başardı. İçinde ki duygusal boşluğun yarattığı o karanlık , hırslı bir Kadın Avukat'ın doğuşuna sebep oldu. Ama gene de , gönlünde ki boşluk hiç dolmadı. Dolamadı. Kabul etmek istemese de , Ömer'in aşkını hep kalbinde taşıdı. Onu sevmekten asla vazgeçmedi.
