Soner Arıca - Adın Bahardı...
"Kente yalnızlık gelirdi sen uyuyunca
Yüzümde mevsim değişirdi uyandığında
Bilmezdin gizliden seni sevdiğimi
Aşkın içimde solardı adın bahardı"
::::::::
Fark ettim ki , İsmail'i hep geri planda bırakmışım. Birazda onun iç dünyasını görelim istedim. Umarım beğenirsiniz. Bu bölüm İsmail e ayrıldı. İkinci bölümde de Arda ve Ferdi ilişkisini okuyacağız inşallah sksksksk
Keyifli okumalar çiçeklerim.🫶
::::::::::::
Ailesi ve arkadaşları dahil insanlar onu sakin sessiz ve iyi bir çocuk olarak bilir. En yakın dostu Ferdi dahi , gerçek İsmail'i bilmezdi. Göstermezdi İsmail. Her şeyi içinde yaşar , kaldıramayacak raddeye gelince köşesine çekilir. Bir kaç gün ortadan kaybolur ve kendi iç dünyasında ki sıkıntıları hallettikten sonra geri dönerdi aralarına. Çocukluktan beri bu böyle olmuştu.
Kardeşi Arda'nın aksine , İsmail durgun , sakin ve efendi bir çocuktu. Söz dinler , ailesi ne isterse onu yapardı. Bu güne kadar annesinin yada babasının isteklerine karşı geldiği olmamıştı. Bu güne kadar.! İlk defa şuan annesine karşı geliyor ve hatta sesini yükseltiyordu. Kardeşi Arda bile bu duruma anlam veremiyor ve karışmıyordu. Abisi ilk defa kendisi ile ilgili bir konuda annesi ile tartışıyordu. İsmail kendisine yapılana ses çıkarma, ama kardeşine dokunulmasına izin vermezdi. Ailesine karşı dahi kendini savunmayan abisi , kardeşini ailesine karşı savunur ve karışmalarına izin vermezdi. İşte bundan dı Arda'nın şaşkınlığı. Abisi ilk defa kardeşi için değil de , kendisi için annelerine sesini yükseltiyordu.
"İstemiyorum Anne.! Karışma.! En azından bu konuda bana karışma.! Evlenmek istersem, zaten birini tutup getiririm karşına.! Ama yok öyle biri ve olana kadar da bu konuyu açma.! Yeter artık.! Bari aşk hayatıma burnunu sokma.!"
Demiş ve ceketini eline aldığı gibi hızla ayrılmıştı evden İsmail. Geride ise , şaşkın ailesi kaldı. Gerçi babası Ümit bey oğlunun ilk isyanından oldukça memnundu. Belli etmese de içten içe sevindi bu duruma. Oğlunun son derece Uysal olması , Ümit beyi hayli endişelendiriyordu. Hiç bir şeye karşı çıkmaması ve sürekli evet demesi sorundu babası için. Bir kerede kendisi için bir şeyler istesin , kendisi için çaba harcasın istiyordu. Sonunda oğlu , annesinin egemenliği altından çıkmaya karar vermişti anlaşılan.! Bu yüzden olay boyunca sessiz kalmıştı.
"Bırak Serap.! Çocuk istemiyor. Bir daha İsmail dile getirene kadar, açma evlilik konusunu.!"
Ümit bey ilk ve son sözlerini söyleyip kalktı kahvaltı masasından. Serap hanım , her ne kadar oğlunun kendisine ilk defa karşı çıkmasına içerlese de , bundan sonra bu konuda konuşmayacaktı. Oğlu isteyene kadar.
:::::::
İsmail evden çıktıktan sonra , bilmeden gene kendini o sokakta buldu. Bahar'ın evinin sokağı. Kimse anlamıyordu onu. Sanıyorlardı ki , Barış'ın Alev'e olan hayranlığı ile aynı. Yada kendilerinin Alev ve Yeliz'e olan takıntıları ile aynı. Gelip geçici bir heves. Hayır öyle değildi işte. İsmail kendini bildi bileli seviyordu Bahar'ı. Bu yüzden ona abla demek gelmemişti içinden , hiç bir zaman. Tüm mahalle ona abla derken , bir tek İsmail ismi ile hitap ederdi. Başta Tolga olmak üzere , herkes bir zaman abla demesi için onu ciddi anlamda zorlamışlardı. Ama Bahar bu durumu hiç yadırgamadı. Hatta bu yüzden ağladığı bir gün , Bahar görmüş ve nedenini sormuştu. İlk defa ona açmıştı İsmail kendini. Sana abla demek istemiyorum ama beni zorluyorlar dediğin de ise karşılığında Bahar'ın o aşık olduğu gülümsemesini aldı. Saçlarını okşayıp "Demek istemiyorsan deme İsmailim. Kimseyi ilgilendirmiyor. Ayrıca Bahar demen hoşuma gider. Her yaşta kendimi genç hissederim sayende" demiş ve İsmail'in neşesini yerine getirmişti. Aklına gelen anılarla gülümsemesini engelleyemedi İsmail. Bahar şu hayatta kendine istediği tek bencil isteği idi. Ama biliyordu. Olmazdı. Olamazdı. Bahar'ın, Tolga'yı sevdiğini biliyordu. Ah ne kadar çok isterdi Tolga'nın yerinde olmayı. Onun yerinde olsaydı şayet, asla bırakmazdı Bahar'ın elini. Asla ağlamasına izin vermez , üzmezdi. Değil aldatmak , ondan başkasına göz ucu ile dahi bakmaz. Öyle de oldu. Karşılık alamayacağı aşkı dışında kimseye değmedi İsmail'in gözü de , teni de.
