"နန်း သမီးလေး ပြန်လာပြီလား ဒီညလဲ night duty ဘဲမလား သမီးညည ဗိုက်ဆာတတ်တာ သိလို့ မေမေ
ခေါပုတ်ကြော်လေး ချိုင့်နဲ့ထည့်ပေးလိုက်မယ်နော် "
"နန်းဆေးရုံမှာ တစ်ခုခုဝယ်စားလိုက်လို့ရပါတယ်
မေမေရဲ့ အပင်ပန်းခံလို့"
"ဒီသမီးတစ်ယောက်ကတော့ မေမေစိတ်ပူတာမသိဘူးလား ခုလဲကြည့် ဆေးရုံတစ်ညလေးဆင်းရသေးတာ
ပိန်ကျသွားတာဘဲ "
"အဲ့လောက်လဲမဟုတ်ပါဘူး မေမေရဲ့ သမီးတရေးလောက်ထပ်အိပ်လိုက်အုံးမယ်နော်"
"ဟမ် ညကအရမ်းလုပ်ရူပ်လို့လား နန်း
မွေးလူနာများတာလား"
"မများဘူး ကိုယ့်အိပ်ယာမဟုတ်တော့
နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက် ဘယ်အိပ်ပျော်မလဲ မေမေရဲ့"
"ဟုတ်ပါတယ်လေ ခုတော့ နောင်တရနေပြီလား "
"မေမေ နန်းကို မရွဲ့ပါနဲ့ "
"အဟွန့် ဟွန့် ဟုတ်ပါပြီ သွားသွား အဝတ်လဲပြီးမှ အိပ်နော်"
"အော့ခ မေမေ"
ညက ဟိုတစ်ယောက်ဖျော်ပေးတဲ့ နွားနို့သောက်လိုက်ရတော့ အိပ်လို့ကောင်းနေတာနှင့် မနက်ကမထချင်ထချင်ဘဲ ၄:၃၀နာရီလောက်ထပြီး report ရေးကာ
ဆေးထိုးချိန်ရောက်တော့ လူနာတိုင်းကို သင်တန်းကျောင်းက ညီမလေးတွေနှင့်အတူ ဆေးလိုက်ထိုးပေးရသည်
သက်ကသူများလို ဝန်ထမ်းအိမ်ရာမှာ မနေဘဲ လားရိူးဇာတိကဘဲဆိုတော့ ကိုယ့်အိမ်ကိုယ်ဘဲ ပြန်နေဖြစ်သည် အသက်တွေဘယ်လောက်ဘဲကြီးကြီး
မေမေ့အမြင်မှာတော့ အမြဲကလေးလေးပါဘဲ မနေ့ညက မွေးလူနာမရှိတာ ကျေးဇူးတင်ရမှာပင် မဟုတ်ရင်
သက်က ဒီထပ် ပိုပင်ပန်းနေလောက်သည်
"ကလင် လင် ကလင် "
သက်ပေါ့ပေါ့ပါးပါးအဝတ်စားလဲပြီး အိပ်ဖို့ပြင်တုန်း
ဖုန်းဝင်လာသံကြာမိသော်လည်း မကြည့်မိလိုက်ပါ
ကိုကိုဘဲဖြစ်နိုင်သည် ဖုန်းသံကို ပြန်ငြိမ်ကျသွားတော့
သက်မျက်လုံးတွေတစ်ချက်ပြန်ဖွင့်လာရင်း
ကိုကို့ကို ဘယ်လိုပြောလိုက်သင့်လဲ သက်ဒီထက်ပိုပြီး
မျှော်လင့်တွေမပေးချင်တော့ပါ သက်ကိုကို့ကို ဒီနေ့ထိ ချစ်တယ်မပြောခဲ့ဖူးပေမယ့် ကိုကို့စိတ်ထဲ ဘယ်လိုထင်မြင်နေသည်ကို သက်မသိ အတွေးတွေဟာ
ဟိုတစ ဒီတစ လွင့်မျောရင်း သက် တရေးတမော အိပ်ပျော်သွားသည်
YOU ARE READING
အေးချမ်းရာ
Lãng mạnနန်းဟာ မပြတ်သားခဲ့ဘူး🌸 ဒီဝတ္ထုက ဖတ်ရတာ နည်းနည်းတော့ မွန်းကြပ်ချင်စရာကောင်းပါတယ် နန်း character က မပြတ်မသားဖြစ်နေလို့ပါ
