KIRGIN RUHLAR

37. Bölüm İntihar

Şoktan zil sesi ile çıkmıştık. Anıl kapıyı açmaya gitmişti. Abimde videoyu kapatmıştı. Şuan çok kötüydüm.

"Akın o bizim oğlumuzun... Bizim oğlumuzun ayağı mıydı?" dedim ağlamamak için kendimi tutarken.

"Yapma bebeğim lütfen bak-"

"Oğlum?" dedi kadın sesi.

Bu kadın Akın'ın öz annesiydi. Burayı nasıl bulmuştu? Şaşkınlıkla Akın'a bakarken, Akın bana sinirle bakıyordu. Beni suçlu buluyordu.

"Sen ne hakla buraya geliyorsun?" dedi Akın sinirle.

"Ben seni görmek istedim. Karın evimize gelip seni anlattı, bize kızdı. Bende merak ettim. Geldim." dedi annesi.

"Nasıl buldun burayı?" dedi Akın.

"Karın verdi." dedi.

Ben şoka girdim. Şaşkınlıkla bakıyordum.

"Masal?" dedi Akın.

"Ben öyle birşey yapmadım." dedim.

"Doğruyu söyle yalancı!" dedi annesi.

"Ben öyle bir şey neden yapayım? Akın sizi istemedi ve ben bundan dolayı size buranın konumu-"

"Yalan atmayı kes!" dedi annesi.

"Asıl siz kesin!" dedim ve yukarı gittim.

Garaj anahtarını aldım ve aşağı indim. Kimseye bakmadan evden çıktım. Gördüklerim ve yaşadıklarımdan dolayı kafamı toplamam gerekiyor. Garajdan motoru çıkardım, kaskımı taktım ve bahçeden çıktım. Tüm sinirimi ve acımı son derece hız yaparak atıyordum. Uçurum olan tepeye gelmiştim. İçimde bitmeyen acı ve öfke vardı. Motoru bırakıp kafamdaki kaskı üstüne koydum. Üstümdeki monta anahtarı koyup uçurumun en ucuna gelip oturdum. Ayaklarımı aşağıya doğru salmıştım. Ağlıyordum, içim dışım çıkana kadar ağlayacaktım. Bu seferki fazla ağır olmuştu. Ellerimle toprağı sıkıyordum. Bir süre sonra motor sesi gelmişti.

"Kimsen beni yalnız bırak!" dedim ağlamaktan kısılan sesimle.

"Bu sefer olmaz." dedi abim.

"Abi bırak işte tek kalayım, tek kalayım aklım başıma gelsin. Düşüneyim ama düşünmek istemiyorumda. Abi kalbimde acıyor hemde Akın'ın gözündeki hayal kırıklığını gördüğümden beri. Abi biz bunları hak edecek ne yaptık?" dedim acıyla.

Abimde benim gibi yaparak yanıma geldi.

"Gel seninle eğlenmeye gidelim belki kafan dağılır ha ne dersin güzelim?" dedi abim.

"Yok abi olmaz." dedim.

"Neden?" dedi.

"İşim var." dedim.

"Ne oldu?" dedi.

"Bir süre klinikte kalacağım zaten Duru ile de konuşmam gerekiyor." dedim.

"Duru kim?" dedi abim.

"Yanımda çalışan, iyi anlaştığım bir kız. Her şey düzelsin onunla sizi tanıştıracağım." dedim.

"Başka bir işin var mı?" dedi.

"Yok sonra klinikte biraz kalırım." dedim.

"Anladığım kadarıyla sen bugün eve gelmiyorsun?" dedi abim.

"Beni bu kadar iyi tanımandan nefret ediyorum abi." dedim.

Kolunu omuzuma atıp, saçıma öpücük kondurdu. İlk o kalktı sonra beni kaldırdı. Ardından ikimizde motorlarımıza bindik. Ben yarış yapmak istedim, abimde kafam dağılsın diye kabul etti. Eve kadar yarış yaptık. Ben eve geldiğimde Akın evde değildi. Diğerleri evdeydi ve derin düşüncelere dalmıştılar. Boğazımı temizledim.