Ο πιανίστας της καρδιάς μου

Chapter 18

Επιτέλους πάω Λονδίνο.
Και αυτό,χάρη στο αγόρι μου.
Χριστέ μου ενα όνειρο πραγματοποιείται.
Βγαινω γρήγορα απ τις σκέψεις μας καθώς μας κάνουν έλεγχο τα εισητήρια για να φύγουμε.
Μπαίνουμε στο αεροπλάνο.
Κοιτάζω για αλλη μια φορά τον Τζίμμυ και του χαμογελάω αμήχανα.
Στριφογυρίζω τα μάτια μου καθώς κοιτάζω εξω απτό παράθυρο.
Σε λίγο μας ανακοινώνουν οτι το αεροπλάνο θα απογειωθεί ..
Εκείνος σκύβει και με φιλάει πράγμα που με κάνει πιο πολύ αμήχανη γιατί δεν θέλω να καταλάβει απτον χτυπο της καρδιας μου οτι φοβάμαι τα αεροπλάνα.Για κακή μου τύχη όμως το καταλαβαίνει..

Τ: φοβάσαι η είναι η ιδέα μου ;

Σκυβω το κεφάλι μου στο άκουσμα της ερώτησης του.

Τ: ομγ.. Δεν εχεις ξαναμπεί σε αεροπλάνο ?
Μ:εμ.. Έχω μπει αλλά μικρή.
Τ: ρε μωρό μου μην φοβάσαι..δεν είναι κάτι τρομακτικό..

Ξαφνικα το αεροπλάνο αρχίζει να τρέχει στον αεροδιάδρομο.
Κλείνω τα μάτια μου και ακουμπαω το κεφάλι μου πίσω
Σφιγγω το χέρι του Τζίμμυ και εκεινος με φιλάει καθώς απογειώνεται το αεροπλάνο.
Το φιλί μας δειαρκεί λιγα λεπτά μέχρι που βρισκόμαστε Πλέον στον αέρα.

Μ: σε ευχαριστω
Τ: χαρά μου να προστατεύω την γυναίκα της ζωής μου.
Μ: κοκκινιζωω
Τ: Χαχαχα και έτσι μαρεσεις

Σε λίγη ωρα φτάνουμε στο Λονδίνο.
Μετανιώνω που φοραω μονο ένα μπορντό παντελόνι και ενα πουλόβερ γιατί κανει πολύ κρύο.
Τυλιγομαι γύρω Άπτον Τζίμμυ και του χαμογελαω.