Ο πιανίστας της καρδιάς μου

Chapter 44

Big chapter because of weddingggggg :D

Η ωρα είναι 14:30
Η κομμώτρια μου φτιάχνει
τα μαλλιά καθώς περιμένουμε απο στιγμή σε στιγμη την μακιγιέζ να φτάσει.
Τα κοριτσια έχουν μαζευτεί σπίτι μου (Μελίνα και Νεφέλη) καθώς και η μαμα μου,η κα.Χρυσουλα και προς μεγάλη μου έκπληξη η αδερφή του Τζίμμυ.

Μόλις τελειωνω με τα μαλλιά κάθομαι σε μια καρέκλα και φέρνω τα παπούτσια μου.

Γράφω το όνομα της Νεφέλης,της Μελίνας και της Σοφίας.
Έπειτα πηγαίνω στο δωμάτιο και ζητάω να μείνω λίγο μονη.

(Εδώ να σημειωσω οτι η σκηνή αυτή διαδραματίζεται στο πατρικό της Μυρτώς)

Κοιτάζω ξανά και ξανά το δωμάτιο μου.
Όλες μου οι αναμνήσεις εδω..
Και καλες και κακές.

Κατεβαζω ενα κουτί απο την ντουλάπα και κάθομαι στο κρεβάτι.
Το ανοίγω προσεκτικά και βγάζω όλα τα σημαντικά κατά την γνώμη μου πράγματα.

Φωτογραφίες, ρούχα,παιχνίδια μα κάτι ξεχωρίζει στον πάτο..

Παιρνω το λευκό κομματι χαρτι και δάκρυα κυλάνε απο τα μάτια μου.

Διαβάζω προσεκτικά καθώς οι λύχνοι μου αυξάνονται.
Το γράμμα του Τζιμμυ.
Εκείνο το γράμμα,που μου άφησε όταν χωρίσαμε.
Εκείνο το γράμμα που έκανε την ζωή μου να αλλάξει.
Ακόμα ακούω τα λογια του στον ύπνο μου μερικές φορές μας δεν του το αναφέρω.
"Μια πουτανα είσαι και εσύ σαν τις αλλες " .