Ο πιανίστας της καρδιάς μου

Chapter 39

Αυτομάτως, με πιάνει ένα ρίγος στο κορμί μου.
Δεν ξέρω τι να κάνω.
Να το σηκωσω; Να μην το σηκωσω;
Θα θέλει μια εξήγηση..
Σίγουρα..

Αποφασιζω να μην το σηκωσω.
Παίρνω το αυτοκίνητο και πάω σπίτι μου..
Ανοίγω την πόρτα και βλέπω την κορνίζα με την φωτογραφία μας,χίλια κομματια στο πάτωμα.
Δάκρυα τρέχουν απο τα ματια μου.
Την πληγωσα τόσο πολύ,που έσπασε την φωτογραφία μας.
Πεφτω στα γόνατα προσπαθωντας να την συναρμολογησω.

Ακούω μια φωνη από πίσω μου:

?: όσο προσπαθεις να την φτιάξεις,δεν φτιάχνει.. Όπως ακριβως η καρδιά μου

Γυριζω απότομα το κεφάλι μου όταν την αντικριζω να στέκεται στην άκρη του σαλονιού με σταυρωμένα χέρια.

Σκουπίζω γρήγορα τα ματια μου αν και είμαι σιγουρος οτι με είδε να κλαίω.

Τ: Μυ-μυρτω; τι θες εσύ εδώ;
Μ: εφόσον δεν απαντας στα τηλεφωνήματα ,είπα να έρθω απο δω.Τζίμμυ θέλω να μάθω.
Γιατί; μονο ένα γαμημενο γιατί.

Τ: Μυρτώ,φύγε σε παρακαλώ.
Κινδυνεύεις μαζί μου.

Μ: μα σαγαπαω.
Τ: μην το κανεις πιο δύσκολο Μυρτώ.
Μ: μα το ξέρω.και συ μαγαπας.σε είδα να κλαις Τζίμμυ.πράγμα πολύ αδύνατο για σένα.
Σε ξέρω καλά Τζίμμυ
Πες το,ένα σαγαπω είναι.
Τ: δεν..

Ξαφνικα ενώνει τα χείλη της με τα δικά μου .
Γαμώτο.δεν πρέπει.

Απομακρυνομαι βιαστικά , καθώς κοιτάζω το πάτωμα.