Ο πιανίστας της καρδιάς μου

Chapter 35

**ΣΥΓΝΩΜΗ ΠΟΥ ΤΟ ΠΑΡΤ ΜΠΗΚΕ ΜΙΣΟ ΤΗΝ ΔΕΥΤΕΡΑ,ΟΡΙΣΤΕ ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΕΝΟ**

Έφτασα σπίτι και εκατσα στον καναπέ να ηρεμησω απο αυτό που συνέβη.
Ο Τζίμμυ με τον Βαγγελη είχαν πάει τα μωρά βόλτα,και η μαμά μου επανω έφτιαχνε το δωμάτιο των παιδιών.

Άραγε τι να ήθελε απ'την ζωή μου ο Στέλιος;
Γιατί ήρθε έτσι ξαφνικά στο νοσοκομείο;
Που έμαθε οτι γέννησα;
Τι του έχω κάνει πια και με κυνηγάει;
Φοβάμαι πολύ πλέον..νόμιζα οτι μετα απο την τελευταία μας συνάντηση όλα θα τελείωναν..
Πλέον έχω οικογένεια..φοβάμαι πολύ..δεν θέλω να πάθουν κάτι.

Ξαφνικα ανοίγει η πόρτα και μπαινει μεσα ο Τζίμμυ με τον Βαγγέλη και τα παιδιά.
Ο Τζίμμυ τρέχει κατα πάνω μου και γονατίζει μπροστά στον καναπέ για να με βλέπει.
Δεν είχα καταλάβει οτι κλαίω με λυγμούς, αλλά απο οτι φαίνεται το παρατήρησε εκείνος.

Τ: μωρο μου; είσαι καλά; τι έγινε;

Σηκώθηκα πανω και έπεσα στην αγκαλιά του .
Άρχισα να κλαίω στον ώμο του ενω εκείνος μου χάιδευε την πλάτη απαλά.

Τ: αγάπη μου θες να μου πεις τι έγινε;
Β: εμ, εγώ να πηγαίνω πάνω..παίρνω και τα παιδιά
Τ: ναι,πήγαινε

Τ: αγάπη μου ηρέμησε..οτι και να έγινε,θα το λύσουμε μαζί..σωστά;
Μ:ν-ναι ,λέω μέσα απο τα αναφυλητα μου.

Τ: πες μου τώρα τι έγινε..
Μ: απλα.. Δεν, δεν θέλω να παθετε κάτι...ο,ο,Στέλιος ακόμα με κυνηγάει,χωρίς λόγο.
Τ: μωρό μου ηρέμησε,δεν θα μας ενοχλήσει ξανά...είμαι εγώ εδώ και θα σας προστατεύω,εντάξει;
Μ: ν-ναι..
Τ: ελα τώρα εδώ ,λέει και σηκώνει το πηγούνι μου για να τον κοιτάξω στα μάτια.
Έπειτα μου σκουπίζει τα δάκρυα και με φυλάει στο μέτωπο μεταφέροντας μια τούφα πίσω απο το αυτί μου.
Ενα χαμογελο εμφανιζεται στο πρόσωπο μου και έπειτα γελαμε και οι δυο σαν χαζα.

Τ: λοιπον; τι λες να το γιορτασουμε απόψε;
Μ: ναι γιατί όχι;
Τ: ωραία θα ειδοποιησουμε και τα παιδια και θα βγούμε το βράδυ.Τι θες να φάμε σήμερα;
Μ: λέω να το εκμεταλλευτούμε που είναι η μαμά μου εδώ,να μας φτιαξει κανένα παστιτσακι, τι λες;
Τ: παστίτσιο; ΜΕΣΑ ΜΕΣΑ
Μ: χαχα το ήξερα ,λοιπον πήγαινε να τους φωνάξεις και φερε μου και τα μωρά να τα ταΐσω.

[...]

Τ: άντε ρε Μυρτώ μου,μας περιμένουν
Μ: τώρα, τώρα..
Τ: αυτό λες εδώ και μισή ωρα..
Μ: ενταξει ρε μωρό μου να μην είμαι όμορφη ;
Τ: μα ΕΙΣΑΙ.
Μ:καλά καλά,παμε
Τ: επιτέλους

Μπαίνουμε στο αυτοκίνητο και μετα απο λίγο φτάνουμε στο μπαρακι οπου μας περίμεναν τα παιδιά
Σήμερα έπρεπε να τα ξεχάσω όλα,και να αποβαλλω όλο το στρες των ημερών απο πάνω μου. Τα παιδιά τα είχα αφήσει στους γονείς μου και ήμουν πλεον ήσυχη.

Η μουσική στην διαπασών, και όλοι να χορεύουν στους ρυθμούς του get low
Βρίσκουμε τα παιδιά και καθόμαστε μαζί τους καθώς ο αρης παει να πάρει τα ποτά.

Ξαφνικα, αρχίζει να παιζει το how deep is your love
Το αγαπημένο μου τραγούδι..
Παίρνω τον Τζίμμυ απο το χερι και χορεύω προκλητικά πανω του,καθώς του ψυθιριζω στο αυτί τον στίχο "How deep is your love"

Ποιος θα ήξερε όμως,οτι το αγαπημένο μου τραγούδι θα εξελισσόταν στο χειρότερο μου..

Ξαφνικά, το τηλέφωνο του Τζίμμυ δονείται καθώς αποκλείεται να το άκουγε εδώ μέσα..
Κοιτάει τρομαγμένος την οθόνη και σπρώχνει τα πλήθη για να βγει εξω..
Εγώ τρομοκρατημένη τον ακολουθώ καθώς επιτέλους φτάνουμε εξω και το σηκώνει.

Τ: ναι; τι; πως; ποιος το έκανε; Κ.Γεωργία ενα ενα δεν καταλαβαίνω
Μην κλαίτε και εξηγηστε μου..
Πως? Ερχομαστε αμέσως,γεια.

Μ: Τζίμμυ? Τι έγινε?

Τ: η μικρή..
Μ: τι έπαθε;

Helloooo
Ναι,το ξέρω τώρα θα με βριζετε που το έκοψα εκεί μουχαχαχα:3 μ'αγαπατε καταβαθος ❤

Don't forget to vote& leave a comment

Next:26/9

To read: The Compass by @MargieXn

**Επίσης, αν θέλετε τσεκαρετε τον πρόλογο της καινούριας μου ιστοριας και αν σας αρέσει προσθεστε την στην βιβλιοθήκη σας η την reading list σας ώστε να ενημερωθειτε όταν ενημερωθεί επίσημα το 1ο κεφαλαιο.

Hope you like this chapter:*
See you soon ☺