Van onbekende tot internetbestie

Hij moest eens weten...

Ashton POV
Na de soundcheck en nog wat rondhangen backstage is het bijna tijd om op het podium te gaan. Aangezien dat Louis het geweldige idee had om vlug eens op het podium te lopen, wanneer het stadium al vol zat, horen we nu alleen nog maar gegil. Het is echt insane!

"Jongens nog 10 minuten." Yes eindelijk! Ik kan echt niet wachten om nog eens met de jongens van 1D op te treden!

Ik zie dat Luke best zenuwachtig is. Hij is altijd al een zenuwachtig type geweest maar zo heb ik hem nog nooit gezien. "Gaat het wel?" Vraag ik als ik hem naar de grond zie staren. Hij knikt maar ik weet dat hij liegt. "Wat is er Luke? Je bent nog nooit zo zenuwachtig geweest." Hij richt zijn blik weg van de grond en kijkt me aan. "Ik weet het niet. Het is gewoon tijdens de soundcheck heb ik een paar keer vals gezongen. Ik ben bang dat het weer zal gebeuren. Ik ben gewoon bang voor de reacties." "Luke, je hebt amper 2 keer een valse noot gehad, niemand had het gemerkt tot jij er over begon. Je zingt altijd goed waarom zou het nu anders zijn?" Soms is hij echt te onzeker. Wat totaal niet nodig is natuurlijk. "Ik weet het niet." "Zie je. Die onzekerheid is nergens voor nodig. Komaan we moeten op. Lets do this!" Hij lacht, eindelijk, en dan. Dan is het tijd om dat podium op te springen. We horen het gegil nog luider worden. Het is gewoon geweldig en Luke ziet er ook al veel relaxer uit. Good job ashton.

"Thank you so much! You were insane! Love you all!" Roep ik nog voor we allemaal van het podium lopen. We hebben juist afgesloten met 'Teenage Dirthbag' and the crowd went wild! Het was gewoon geweldig. Volgens mij denkt Luke hetzelfde want het eerste wat hij zegt is: "Het was geweldig!" "Ik zie dat die zenuwen dus toch nergens voor nodig waren?" Zeg ik met een grijns. Waarop hij zijn tong uitsteekt. Ja ja we zijn misschien volwassen, maar dat betekend niet dat je je zo moet gedragen toch? Ik lach om zijn actie en we praten samen met de andere verder over het beste concert ooit.

Eline POV
Terwijl de jongens druk bezig zijn over het concert besluit ik in de kleedkamers eventjes te facetimen met Louise.
"Hey babe!" Zeg ik wanneer ik ze op het scherm zie verschijnen. "Hejooo! Morgen kom je naar Belgicaaaa!" Zegt, nee, schreeuwt ze lachend. "Jep! Kan niet wachten om Niall zijn gezicht te zien als hij ziet waarom ik echt naar België moet!" "Wat heb je als excuus gebruikt?" Vraagt ze, raar ik had verwacht dat Luke haar dat al lang gezegd zou hebben! Ahja hij was vast te druk met haar aanstaren ofzo. "Ik heb gezegd dat ik naar een huwelijk moest. Luke z'n idee!" Als ze zijn naam hoort beginnen haar ogen meteen te glinsteren. Die meid is zo verliefd.

We praten nog wat en na een tijdje komen alle jongens de kleedkamer binnen. "Wat dooeeee je?" Vraagt Niall terwijl hij me een knuffel geeft. Een beetje raar aangezien ik zit en m'n iPad op m'n schoot heb. "Facetime met Louise." Zeg ik en ook Luke zijn ogen beginnen meteen te glinsteren bij het melden van haar naam.
"Heeey boys!" Horen we Louise zeggen.  Gevolgd door verschillende "hey" en "hi's" Luke komt naast me zitten en zwaait naar Louise, wat de andere jongens doet grijnzen. "Wat?" Vraagt Luke als hij ziet hoe ze naar hem staren. "Niets, niets." Zeggen ze in koor.
We praten nog wat over het concert, samen met Louise en zeggen na een klein uurtje gedag. We vertrekken samen terug naar het hotel en gaan meteen naar bed, aangezien het al best laat is. Morgen moet ik ook best vroeg op.

De volgende morgen gaat m'n wekker af om 6.30u wat Niall doet zuchten.  "Waarom moet je nu weg?" Klaagt hij nu al 30 minuten. "Niall alsjeblieft stop. Ik heb je al gezegd waarom en als je je nu niet aankleed ga ik alleen naar het vliegveld. Ik meen het." Hij geeft eindelijk toe en gaat zich omkleden. Ik haat het om te liegen maar het is voor zijn eigen bestwil.

Als hij klaar is bestellen we nog vlug een roomservice en alswe voldaan zijn, vertrekken we naar het vliegveld. Na een uurtje zien we mijn bagage al wegrollen op de band. We gaan nog iets drinken en Niall stopt niet met te zeggen dat hij het haat dat ik weg ga. "Waarom moet je nu naar die bruiloft, dat is toch saai. Blijf alsjeblieft." "Niall die bruiloft is belangrijk voor mn ouders. Het is niet saai. Wil jij nooit trouwen misschien?" Raar dat ik hier over praat met Niall. Het moet toch geweldig zijn, trouwen. "Jowel natuurlijk het liefst met jou trouwens! Haha. Maar ik wil gewoon niet dat je gaat." Zijn blik verandert van happy naar sip in 1 zin. Best wel cute eigenlijk.

We praten nog wat verder en dan is het tijd om naar de gate te gaan. Niall trekt me in een knuffel terwijl zijn ogen beginnen te wateren. "Niall ween niet. Het zijn maar 2 dagen babe." Ik streek door zijn haar en hij glimlacht. "Weet ik. Ik ben gewoon bang dat je niet meer terug komt." Meent hij dit nou? "Niall ik ga je echt niet verlaten. Beloofd!"

Ik geef hem een kus en wandel naar de gate. Hij moest eens weten wat hem te wachten staat.