Όταν τα ετερώνυμα έλκονται.

Καταβάθος...

Κάθομαι σιωπηλός ενώ οι υπόλοιποι άρχισαν να μιλάνε για άκυρα πράγματα.
"Πικνικ στο δάσος; "Ρωτάει ο Γιάννης τα παιδιά.
"Ναι θα κάνουμε ολοήμερη κοπάνα την τρίτη. "Λέει ο Τάσος.
''Τάσο σοβαρέψου θα μπλέξουμε με τον διευθυντή. "Λέω.
"Μη γίνεσαι άλλο ξενέρωτος φτάνει για σήμερα. "Μου απαντάει.
"Το απόγευμα τι θα κάνουμε;"Ρωτάει η Χριστίνα.
"Εγώ θα πάω μια βόλτα με την Άννα. "Λέει ο Τάσος.
"Εγώ θα πάω για καφέ με την αδερφή μου."Λέει ο Γιάννης.
"Ααα τόσοοο καλά. "Ειρωνεύεται η Χριστίνα.

POV Έμας.
Ο Γιώργος είναι πολύ σιωπηλός και συνέχεια τον πιάνω να με κοιτάει. Εγώ είμαι μέσα στα νεύρα με τα κορίτσια γιατί δεν μου έχουν πει ακόμη για ποιο πράγμα μιλούσαν πριν.
"Οπότε Έμα πρέπει να βρούμε τι θα κάνουμε το απόγευμα. "Μου λέει η Χριστίνα.
"Ναι."Λέω ξερά.
"Ρε Γιώργο τι έπαθες; "Τον ρωτάει ο Τάσος.
"Πονάει το κεφάλι μου.Πάω στο σχολείο.Τα λέμε μετά. "Λέει και φεύγει.

Το απόγευμα δεν άργησε να έρθει. Η Χριστίνα μου πρότεινε να κάνουμε μια βόλτα στα μαγαζιά και έτσι έγινε. Κάναμε βόλτες πήγαμε πάλι για καφέ και μόλις βράδιασε γυρίσαμε παλι στο σχολείο.Ανοίγω την πόρτα και το δωμάτιο είναι άδειο. Την ξανά κλείνω και κατεβαίνω στο πίσω μέρος του σχολείου που είναι το γήπεδο και οι κερκίδες. Συνήθως δεν παει κανείς εκεί το βράδυ οπότε ευκαιρία για λίγη ηρεμία.Περπατάω προς τις κερκίδες και κάθομαι. Φφφ ησυχία. Κοιτάζω γύρω μου και βλέπω κάποιον να έρχεται προς το μέρος μου. Δεν μπορώ να καταλάβω ποιος είναι γιατί είναι λίγο σκοτεινά. Μόλις πλησιάζει στο φως καταλαβαίνω ποιος είναι. Έρχεται κοντά μου και κάθεται. Τον κοιτάζω ενω αυτός καπνίζει και κοιτάει το γήπεδο. Πραγματικά ποτε δεν θα καταλάβω τον Γιώργο είναι πολύ παράξενος. Επικρατεί σιωπή μέχρι που επιτέλους μιλάει.
"Τι σκοπό εχεις να κάνεις στην ζωή σου;ποια είναι τα όνειρα σου;"Με ρωτάει χωρίς καν να με κοιτάει.
"Εμ μου αρέσει πολύ η ζωγραφική πιστεύω πως είμαι καλή.Θέλω να ασχοληθώ με αυτό στο μέλλον. "Του λέω.
"Το ποδόσφαιρο είναι οτι αγαπάω περισσότερο σε αυτή την ζωή. Ο πατέρας μου θέλει να γίνω γιατρός όπως και αυτός. Όμως εγώ θέλω να ασχοληθώ με αυτό που αγαπάω και μου αρέσει. Λέει πως δεν είμαι καλός με το ποδόσφαιρο και οτι πρέπει να ακολουθήσω το επάγγελμα του. Ενω η μητέρα μου πάντα μου έλεγε να κάνω αυτό που μου αρέσει και πως κάποτε θα γίνω καλός ποδοσφαιριστής. "Λέει και καταλαβαίνω τον πόνο του.
"Και τώρα τι άλλαξε;"Τον ρωτάω.
"Η μητέρα μου πέθανε όταν ήμουν 12 χρονών. Απο τοτε ο πατέρας μου έχει γίνει πολύ σκληρός. "Λέει και με κοιτάει με το ζόρι.
"Να κάνεις αυτό που αγαπάς. Μην ακούς τον πατέρα σου.Σκέψου πως αυτός επίλεξε την δουλειά που κανει τώρα. "
"Εχεις δίκιο. "Λέει και μου χαμογελάει.
"Γιατί ξεκίνησες το κάπνισμα όμως;Απο την στιγμή που αθλείσαι;"Τον ρωτάω.
"Είναι η μεγαλύτερη μαλακία που έχω κάνει μέχρι στιγμής. "
"Απο πότε το ξεκίνησες; ''
"Από τα 13."Λέει και με κοιτάζει στα μάτια.
"Απορώ πως μου μιλάς ακόμα. "Συνεχίζει.
"Αυτή είναι μια πολύ καλη απορία. "Λέω και χαμογελάει.
"Δεν είμαι κακιά μωρέ. "Συνεχίζω.
"Το ξέρω. "Λέει και με κοιτάει έντονα μέσα στα μάτια.
"Πιστεύω πως είσαι καλός στο ποδόσφαιρο και θα πετύχεις αυτό που θες."Λέω ενω δεν σταματάμε να κοιταζόμαστε.
"Γιατί είσαι τόσο καλη μαζί μου;"Με ρωτάει.
"Απλά πιστεύω πως καταβάθος πολύ βάθος είσαι καλός. "Λέω και χαμογελάει.Κοιταζόμαστε για λίγο μέχρι που αρχίζει και με πλησιάζει .Κοιτάει συνέχεια τα χείλια μου και χωρίς να χάσει ευκαιρία με φιλάει τόσοοοο τρυφερά που δεν θέλω να σταματήσει ποτέ.