Όταν τα ετερώνυμα έλκονται.

Συγνώμη..

POV Έμας.
Τρέχω ανάμεσα στα δέντρα χωρίς να ξέρω που πηγαίνω...Κλαίω γιατί πονάω. Πονάω γιατί παντα όλοι θέλουν να με πληγώνουν. Δεν καταλαβαινουν πως πονάει;Πονάει πολύ ρε γαμώτο! Σταματάω να τρέχω λαχανιασμένη και πέφτω με τα γόνατα κάτω...Δεν αντέχω άλλο.. Συνεχίζω να κλαίω.. Νομίζω πως βοηθάει.. Εδώ και δέκα λεπτά τρέχω και κανείς δεν ήρθε να με βρει.. Που είναι οι φίλοι μου που νοιάζονται για μένα; που είναι όταν τους χρειάζομαι πραγματικα;Σκέφτομαι και ξανά σκέφτομαι.. πρέπει να αλλάξω.. να γίνω σκληρή.. να αντέχω στα δύσκολα.. πρεπει να είμαι δυνατή!
Σταματάω να κλαίω και σκουπίζω τα δάκρυα μου.Κοιτάζω πίσω μου..πρέπει να γυρίσω πίσω..και ας μη θέλω..
POV Γιώργου.
"Γιώργο..κάνε αυτό που νιώθεις φίλε.."Λέει ο Τάσος.. Ο Τάσος παντα με καταλαβαίνει.
"Είναι αργά τώρα Τάσο."Λέω και όλοι με κοιτάνε.
"Ποτε δεν είναι αργά!Αν θες κάτι πολύ κανεις τα πάντα για να το πάρεις...Θυμάσαι εκείνον τον αγώνα με ενα σχολείο που παίζαμε;είχες 39 πυρετό και έπαιξες και εκτός αυτό εβαλες τρια γκολ και νικήσαμε.. "Λέει και χαμογελάω. Έτσι είναι όταν θέλω κάτι πολύ κάνω τα πάντα.
"Να τη.Λοιπον πάνε κοντά της πάτε μια βόλτα και μίλησε της."Λέει ο Τάσος και γυρίζω να την κοιτάξω.. Τα ματια της είναι κόκκινα και έχουν πριστει απο το κλάμα.. Φφφφ.. Σηκωνομαι όρθιος και την πλησιάζω..Με κοιτάει με μίσος..
''Φυγε απο μπροστά μου μαλάκα. "Λέει.
"Όχι θέλω να μιλήσουμε! "Απαιτώ.
"Δεν έχουμε να πούμε κάτι.."Λέει .
"Εγώ έχω να πω πολλά.."Λέω και με κοιτάει έκπληκτη.
"Καλά!"Λέει αρχίζει να περπατάει και εγώ την ακολουθώ. Γυρνάω και κοιτάζω τον Τάσο που μου χαμογελάει.. Ανταποδιδω και συνεχίζω να περπαταω δίπλα της.
"Λεγε.."Λέει καθώς περπατάει.
"Συγνώμη για πριν..και για οτι σου έχω κανει."Λέω και κάπως χαλαρωνω.
"Κατάλαβα πως νιώθω κάτι για σένα..Πρώτη φορά έχω αισθήματα για μια κοπέλα.. γι'αυτο αργησα να το καταλάβω.. θέλω να είσαι δικιά μου και εγώ δικός σου."Λέω και μου φεύγει ενα βάρος..ενω αυτή με κοιταει μέσα στα μάτια..
"Θες;"Την ρωταω και αυτή με αγκαλιάζει την αγκαλιαζω σφιχτά και φιλαω το μετοπο της.Νιώθω χαρούμενος..
"Αυτό σημαίνει ναι;"Την ρωταω και αυτή με φιλάει και εγώ αφηνομαι...Την θέλω..την θέλω τόσο γαμημενα πολύ.. Σταματάει να με φιλάει.. Με κοιτάει στα ματια και χαμογελάει.. Τα ματια της λάμπουν απο χαρά και το χαμόγελο της με κάνει να νιώθω χαρούμενος .. Γιατί ξέρω πως θα είμαι έτσι όσο είμαι μαζί της.. το θέλω πολύ και το έχω ανάγκη.. να αγαπήσω και να αγαπηθώ..
"Πως γίνεται το μίσος να γίνει έρωτας;"Με ρωτάει.. το σκέφτομαι και χαμογελάω..
"Εμείς πάντως το καταφέραμε ομορφιά μου.."Λέω και την φιλάω.. την φιλάω σαν να μη υπάρχει αύριο.. τόσο παθιασμένα όπως και αυτή..δεν θέλω να την ξανά πληγώσω.. θέλω να την κάνω ευτυχισμένη.. θα κάνω τα πάντα..Γι'αυτήν..