Mysteries van Elements Academy #netties2016 (voltooid)

24. Grote geheimen

Een lachende jongen met bruin haar en puntige oren stak lachend zijn hand uit. 'Kom op. Ga mee. Dan laten we je alles zien.' zegt hij vriendelijk. Verderop zat een stoere jongen met drie meisjes om zich heen. Zijn donkerblonde haar zat warrig achterover als hij met zijn vurige oranje ogen en witte lach tegen me lacht. 'Ga je mee zwemmen?' vraagt een meisje. Ze kwam omhoog uit het water en streek haar lange donkerblauwe haar naar achteren. Haar mooie heldere blauwe ogen waren omrandt met lange wimpers. 'Pas op!' roept de jongen met het donkerblonde haar. Ik buk net op tijd om de baby-pegasus te ontwijken. Een jonger meisje met wit lang haar en zilver kleurige ogen keek me vrolijk aan terwijl het diertje aait. Plotseling begin ze vrolijk te dansen. De jongen met het donker blonde haar en het meisje komt uit het water. 'Ja! Dit is haar! Dit is onze nieuwe meester!' gilt het meisje blij.

Alyssa

Met een schok wordt ik wakker. Het zweet stond me op mijn voorhoofd. What the heck?! Het was maar droom maar het leek zo echt... Alsof ik ergens anders was. Alles was zo mooi en helder. Met felle en zachte kleuren, exotische planten en grote dieren. Wat was dat voor iets? Ik veeg met een kloppend hart mijn zweet weg. Het was niks. Gewoon maar een droom... Denk ik... Ik ga langzaam rechtop zitten. Ik lag op de bank met een kussen en een deken over me heen. Ik zou wel in slaap zijn gevallen na de film. Plotseling valt mijn oog op de klok boven de eettafel. Half tien?! Shit, ik moest al anderhalf uur op training zijn! Ik vlieg overeind en ren naar boven. 'Waarom moet mij dit altijd over komen?' vraag ik hardop terwijl ik liggend op de vloer mijn broek probeer aan te trekken. In de knoop met mijn haar en mijn shirtje strompel ik de trap af richting de deur. Een plotselinge steek door mijn hoofd verblindt me. Ik wankel achteruit met mijn handen tegen mijn hoofd. Het deed me zoveel pijn! Alsof duizenden glasscherven me in mijn hoofd staken. Met benen als puree probeer ik samen met de muur weer op te staan. Maar de muur schuift heen en weer als een schip en ik val weer op de grond. Zacht geklop hoor ik voor me maar reageren doe ik niet. 'Alys? Alyssa, ben je wakker?' hoor ik vaag. Dat was Evan. Moest hij ook niet op de training zijn? 'Evan!' gil ik keihard. Wat kon ik anders? Ik kon niks! Ik kon niet eens staan. 'Alys?! Wat is er aan de hand?! Doe open!' roept Evan. 'Alsjeblieft, laat het stoppen!' gil ik wanhopig. Het kloppen op de deur werd harder en kwam uit op beuken tegen het hout. 'Blijf bij de deur weg! Ik bevries de scharnieren!' Blijf bij de deur weg? Waar moest ik heen? De zwarte vlekken beginnen voor mijn ogen te dansen. Nee, niet bewusteloos raken. Niet flauw vallen! Net als de deur uit zijn bevroren scharnieren breekt voel ik iets hard tegen mijn hoofd en alles wordt pikzwart voor mijn ogen.

Evan

Ik zoek de gymzaal door, op zoek naar Alyssa. Ze was zo ongelooflijk stoer gisteren in dat doolhof. Het werd nog knokken vanavond. Maar ik vind haar niet. De hele groep van Fenica was er behalve Alyssa. 'Weten jullie waar Alyssa is?' vraag ik bezorgd. De mensen van dat bericht zouden hun dreigement toch niet waar hebben gemaakt?! 'We kregen haar niet wakker vanochtend.' vertelt Angelica. 'Waarschijnlijk slaapt ze nog.' Niet wakker krijgen? Als in staat van bewusteloosheid? 'Ik ga haar ophalen.' besluit ik. 'Als je haar ziet, zeg dan dat haar oom vandaag komt. Hij is uitgenodigd voor de wedstrijd.' Ik verklaar mezelf tegenover mijn vrienden en ga dan onder protest van Rose naar boven. In die brief stond dat ze me gisteren al gingen opzoeken. Maar ik heb niemand gezien. Behalve dat blauwe lichtje aan de rand van het terrein. Maar dat was gewoon een hallucinatie van de vermoeidheid. Denk ik. 'Hey Evan!' roept iemand zangerig. Ik stop met lopen en zucht diep. Niet zij weer. Chantal komt aanrennen en zwaait vrolijk met haar roze handtas. Had dat mens ook niet iets wat niet roze was? 'Je was zo stoer in dat doolhof gisteren. Echt zo goed van je.' kirt ze. 'Chantal luister! Ik heb geen interesse! Ik heb iemand anders als mijn vriendin.' Met een verontwaardigde uitdrukking op haar gezicht druipt ze af. Dom mens. Ik loop snel door naar Fenica. Ik druk gelijk op de bel. Het gerinkel schalt door de lege hal. Ik blijf onrustig op mijn tenen staan tot er een reactie komt. Maar er komt geen reactie. Ik klop op de deur. 'Alys?' Niks. 'Alyssa, ben je wakker?' vraag ik. Ik hoor een zacht gestommel in de hal. Even hoor ik niks. Tot Alyssa een keiharde gil geeft. 'Evan!' klinkt er wanhopig. What the heck?! Ik sla met mijn vuist op de deur. 'Alys?! Wat is er aan de hand?! Doe open!' roep ik. Ik sla nog een paar keer op de deur maar er gebeurt niks. Ik hoor een doffe klap. Wat was ze aan het doen? 'Alsjeblieft, laat het stoppen!' gilt ze. Nee! Dat kon toch niet!? Omdat ik gisteren niemand heb gezien pakken ze nu haar?! Ik beuk tegen de deur maar de het hout geeft niet mee. Dan maar oplossing twee. 'Blijf bij de deur weg! Ik bevries de scharnieren!' roep ik en leg mijn handen op het koude metaal van de scharnieren. Mijn sterke ijs groeit om de scharnieren en laat het hout kraken. Met een enkele trap breken de scharnieren kapot. Ik ga snel het huis binnen. Alyssa lag net naast de muur, bewusteloos op de grond. Ik snel toe en trek haar omhoog. Ze hangt slap in mijn armen, haar hoofd rustend op mijn borst. 'Kom op, wordt nou wakker.' smeek ik en ik schudt haar zachtjes door elkaar. Ze reageert niet en haar ogen blijven gesloten. Ik hoor een stel voetstappen achter me. Ze kwamen niet aan haar! Ik draai me om en schiet ijsschot af. De man achter me ontwijkt met gemak mijn schot. Mijn arm wordt met een klap tegen de muur gewerkt terwijl een hand me aan mijn keel optilt. Ik kijk recht in de helblauwe ogen van een woedende man. 'Wat heb jij gedaan?' gromt hij. 'Wat heb je met Alyssa gedaan?!' Naar adem happend grijp ik zijn arm vast. Mijn ijs vormt zich rondom zijn arm heen. Met een kreet laat hij me los en slaat het ijs van zijn arm. Beschermend pak ik Alyssa vast. 'Blijf bij haar vandaan! Durf dichterbij te komen en ik doe je wat!' schreeuw ik. 'Jij bent een mooie. Jij durft haar wat aan te doen en nu ook haar familie?' vraagt de man. Familie? De nieuwe leraar, Chin, kwam ook ineens binnen. 'Ik wist dat ik te laat zou zijn. De kracht is haar te veel geworden.' fluistert hij. De man keek Chin raar aan. 'Bent u de vader, meneer?' vraagt Chin beleefd. 'Ik ben haar oom. Marcus Queen.' gromt de man. Ik volg het rare gesprek maar half. Het ging over familie bloedlijn, haar vader en zelfs haar moeder. Het enige waar ik me zorgen om maakte was Alyssa. Ze werd maar niet wakker. 'Kom op, jongeheer Turner. Til je vriendin op en neem haar mee. We hebben werk te doen.' beveelt Chin. Jongeheer? Nah, oké dan. Ik til Alyssa met gemak op en neem haar mee. De ogen van haar oom branden in mijn nek als ik Chin volg naar de tempel. De oeroude tempel stond afgezonderd van de rest om mensen met een religie hun plekje alleen te geven. Sommige zeiden dat het onverwoestbaar was maar dat was niet zeker. 'Leg haar maar hier neer.' zegt Chin en wijst naar de stenen tafel aan de zijkant. Zachtjes leg ik haar neer. Bezorgd kijk ik hoe Chin haar bekijkt. Hij had iets in zijn handen maar wat zag ik niet. 'En jij was ook alweer?' vraagt Marcus ineens. 'Evan Turner, meneer. Ik zit bij Alyssa in toneel klas.' vertel ik. 'Dus je bent dagelijks bij haar?' vraagt hij. 'Ja, dat klopt.' Hij grijpt me bij mijn shirt en kijkt me furieus aan. 'Als jij ook maar één ding durft uit te halen bij haar dat haar hart breekt dan trek ik je hart via je keel eruit. Is dat duidelijk?' Ik slik een brok weg en knik. 'Wees stil jullie twee!' krast Chin nijdig. Marcus zet me normaal neer en gromt een beetje. Was die man een beer ofzo? Plotseling zag ik wat Chin in zijn handen had. Een lange ketting met een gloeiend kristal aan het eind hing boven Alyssa's lichaam. De vloeiende kleuren binnenin liet me een beetje wegzakken. Alsof de ketting leven bezat, veranderde het telkens van kleur. Marcus snakte naar adem als hij de ketting ziet. 'Dat is onmogelijk! Die is toen gebarsten!' roept hij. 'Er wordt een nieuwe gemaakt als Hij opnieuw kiest en beslist.' vertelt Chin afwezig. Hij tilt Alyssa's hoofd een eindje op en hangt de ketting om haar hals. We wachten gespannen af. Ik heb het gevoel dat we uren wachten als Alyssa plotseling bijkomt. Ik ben er eerder dan haar opdringerige oom en pak gelijk haar hand. Met haar andere hand tegen haar hoofd komt ze overeind. 'Die hoofdpijn ook... Ik moet echt minder gaan gamen.' zucht ze en wrijft over haar hoofd. Haar oog valt op haar ketting. Ze haalt haar schouders op en doet de ketting af. Gelijk grijpt ze kermend haar hoofd weer vast. 'Allemachtig zeg, wat heb ik gedaan?' vraagt ze zich hardop af. Chin doet de ketting weer om en legt zijn handen op haar schouders. 'Je moet hem omhouden. Altijd. Overal. Het moet.' zegt hij dringend. Ze kijkt hem vreemd aan en dan naar de ketting. 'Oké dan...' Chin stuurt Marcus en mij de tempel uit. Als we buiten staan sluit hij de deur. Bezorgd ga ik tegen de muur zitten en kijk naar de dikke wolken die langzaam voorbij drijven. Wat was er zo bijzonder aan haar?

Alyssa
Ik kijk toe hoe Chin Evan en oom Marcus de tempel uitwerkt. Als hij de deur sluit en terug komt krijg ik de kriebels van zijn glimlach. 'Ik kan het gewoon niet geloven. Je bent gewoon hier.' fluistert hij amper hoorbaar. Oké, wat? 'En dan nog wel haar dochter. Mijn vader had het altijd over haar en nu sta ik gewoon voor de nakomeling van de enige echte.' Wacht, haar? Bedoelt hij mama? Mijn moeder? 'Bedoelt u mijn moeder?' vraag ik. 'Wat heeft mijn hoofdpijn met mama te maken?' Chin helpt me ongevraagd van de tafel af. Maar de hulp was welkom. De tempel beweegt heen en weer voor mijn ogen als ik hulpeloos op mijn knieën belandt. 'W-wat is er toch aan de hand?' stamel ik. Alles blijft bewegen voor mijn ogen. 'Het is een bijwerking. Omdat je ketting is geactiveerd gaan de krachtstromingen open. En daar kan je goed ziek van worden.' Bijwerking? Krachtstromingen? Waar had die gast over? Volgens mij had hij een paar steekjes los zitten. 'Kom op staan.' Met ondersteuning van die stenen tafel kom ik uiteindelijk overeind. Chin zet een pot geurende thee en helpt me naar zijn tafel. Raar maar waar, de geur van de thee hielp me. Het schommelen werd minder en ik stond al snel stabieler op mijn benen. Ik ging langzaam zitten als hij een kop inschenkt. 'Het is een vrij lang en ingewikkeld verhaal. Dus ga maar lekker zitten.' Blijkbaar moest ik blijven zitten. Ik had graag weer terug gewild maar hij wou me het vertellen. 'Het begint bij je moeder.' Gelijk was mijn aandacht gewekt. Niemand had me ooit iets over mama verteld. Het was altijd dat ze me had achtergelaten vanwege papa. Maar niemand heeft me ooit de echte reden verteld. Volgens papa was ze egoïstisch en soms verschrikkelijk om uit te houden. 'Je moeder werkte hier ook op school. Dat weet je toch?' 'Ja. En mijn vader zit in de Hoge Raad. Dat weet ik zelf ook wel. Maar wat heeft dat met mij te maken.' 'Je moeder was hier om een reden. Je was anders.' 'Als in raar?' vraag ik. 'Nee. Als een bijzondere bloem die altijd bloeide.' zucht Chin. Hij wijst naar mijn nieuwe ketting. 'Dat kristal had zij ook. Zelfde vorm. Zelfde gloed. Zelfde kleuren. Alleen had ze hem in armband vorm.' 'Dus deze ketting was van mama?' vraag ik verbaasd. 'Zo kan je het stellen.' Nu snapte ik het nog minder. Als die ketting al die tijd al hier was waarom krijg ik hem dan nu? 'Waarom nu?' 'Tijden zijn slecht. Je moet je kracht leren beheersen.' 'Welke kracht? Kan die ketting iets wat ik niet kan?' 'Die ketting staat in verbinding met jouw lichaam. Wat jij kan, kan de ketting voor je doen.' Dit bracht me meer hoofdpijn dan dat ik nu heb. Waar ging dit überhaupt over? Chin pakt uit de kast aan de rechterkant een dun zwart boekje. 'Lees dit boek. Leer de namen en hun vaardigheden. Dan kan je beginnen met oefenen. Begin rustig. Één iemand om het halfuur. En laat ze niet langer dan een uur bij je. Anders bezwijk jij er onder.' Nu snap ik er nog minder van. Wie zijn ze? Wie is iemand? Maar Chin duwt me echter naar de deur en werkt me de tempel uit. 'Ik heb al geregeld dat je niet naar de training hoeft. Ga nu oefenen.' Zonder nog een enkel woord sluit hij me buiten. Evan was al weg en Marcus stond bij de ingang van de school met Tante Alena en zijn tweeling Vincent en Damon. Hij stond te praten met Bell. Bell leek bezorgd. Maar het zal niet belangrijk zijn. Vlug loop ik naar huis en ga naar binnen. Eenmaal op de bank zittend met mijn ketting en een boek kwam ik een beetje bij kennis. Voor het eerst sinds jaren had iemand me een geheim verteld. Een geheim over wie ik ben en wie mijn moeder was. Ik kijk naar de hanger. Zijn prachtige vloeiende kleuren maakte me weer duizelig dus ik stop al snel. Maar mijn moeder had dit kristal ook gehad. Dus ik moet en zal elk geheim ontrafelen. Hoe groot het ook is, ik zal het ontdekken.
-----------
Hallo allemaal,
Zoals beloofd een laatste hoofdstuk voordat ik weer naar school moet. En dat is morgen al, BAH!
Maar grote geheimen zijn ontrafeld over Alyssa... Degene die over de geesten van iemand anders begon, zit er redelijk dicht in de buurt.
Ik zal minder gaan updaten vanwege het begin van het school jaar. Maar ik ga zeker mijn best doen om dor verhaal levend te houden.
PS: Alyssa's ketting in media.
Xxxx Charissa.