Mysteries van Elements Academy #netties2016 (voltooid)

20. Crime Week: De Uitslag

Mijn hart klopt in mijn keel als ik naar het bord in de Grote Zaal loop. Hier stonden alle tijden op. Misschien had mijn team gewonnen. Volgens Bell was het heel close tussen Alyssa en mij. Een fluweelzachte stem zingt ineens in mijn oor. Het leek alsof engelen begonnen te praten. Zo mooi. 'Something has changed within me. Something is not the same.' klinkt er. Grijnzend draai ik me om. Lachend stond Alyssa achter me. 'Je gaat het doen maandag?' vraag ik. Maandag waren er audities voor de musical en bijna de halve school kwam kijken. 'Ja, ik ga het proberen. Ik moet alleen nog een nummer uitkiezen en twee tegenspelers.' zegt ze met rode wangen. Ze was schattig als ze verlegen was. Alyssa wordt ineens nog roder. Wacht eens... Ik zei het hardop! Ik sla geschrokken mijn hand voor mijn mond. 'Sorry...' mompel ik zacht. Ineens giechelt ze. Langzaam strijkt ze een zwarte lok achter haar oor en lacht haar witte lach. 'Wil jij mijn tegenspeler zijn?' vraagt ze ineens. Verbaasd kijk ik haar aan. 'Wat? Ik?' 'Ja. Als ik Elphaba wordt en jij Fiyero dan moeten we toch op elkaar zijn ingespeeld.' verklaart ze. Ik lach. Het was het beste idee ooit. Maar ik moest nonchalant reageren. Anders leek ik hebberig. Ik leun stoer tegen de muur. 'Ja. Ik had toch niks te doen.' Alyssa keek me vreemd aan. 'Waarom doe je zo vreemd? Je kan gewoon jezelf zijn hoor.' zegt ze en gaat dan naar het bord. Ik kon mezelf wel voor me kop slaan. Wat een stomme actie ook. Echt verschrikkelijk! Ik ga achter haar aan. Een hele menigte was bij het bord verzamelt. Allemaal leerlingen die het wouden weten. Ze gingen prompt uit elkaar als ik er aan kwam. Zacht gefluister steeg de lucht in. Snel loop ik door naar het bord. Alyssa keek nijdig naar de conciërge die het uitslagen bord weghaalde. 'Waarom doet hij dat?' vraagt iemand. 'Niemand mag het nog zien.' antwoordt een andere. 'Volgens mij was het nek aan nek.' Alyssa kwam op me af. Tegelijkertijd kwam Chantal op me af en gaat tegen me aanhangen. 'Hey Evan. Kom gezellig bij mij zitten. Dan kunnen we even praten.' giechelt ze lief. Alyssa blijft stokstijf staan en kijkt niet begrijpend naar mij als Chantal haar arm in die van mij haakt. 'Kom nou, lieverd. Gezellig saampjes. Zonder dat Queen-kind.' Verontwaardigd kijk naar Chantal die poeslief terug kijkt. Onbewust zink ik weg in haar violet kleurige ogen. Ze waren... zo mooi... Ze vleit haar hoofd neer op mijn schouder en pakt lieflijk mijn andere arm vast. 'Kom je? Dan gaan we wat drinken...' Ik laat me meevoeren door Chantal terwijl Alyssa's sippe blik mijn hoofd in boort. Dat vergat ik dus echt nooit... Ik ga de hoek om en zie Alyssa net nog naar de trappen lopen.

pov. Alyssa.

De jaloezie borrelde in me op als ik Chantal Evan zie weglokken. Wat was dat truttige barbiepopje aan het doen?! Ging ze nou Evan afpakken?! Niet dat hij van mij is maar hij met Chantal?! Je moet haar terug pakken, zegt een stemmetje in mijn hoofd. Terug pakken? Hoe? Met iets waar ze niet tegen kan, zegt het stemmetje geniepig. Ze kan er niet tegen als je Egyptisch hardop leest. Ze denkt altijd dat je haar vervloekt. Een gemene glimlach vormt om mijn mond als ik me aansluit bij dat stemmetje. Ik loop naar de grote trappen om naar de bibliotheek te gaan. Ik zie Evan nog even moeite doen om bij Chantal weg te komen maar ze lopen toch samen verder. Ik neem de trap omhoog waardoor ik weer terug bij de lokalen kom. Ik neem nog eens de trap omhoog waardoor ik bij de Sterrenfoyer kom. De Sterrenfoyer was de grote ruimte die leidde naar de bibliotheek en naar het observatorium. Ik nam de deuren rechts en kwam in de grote bibliotheek uit. De hoge boekenkasten bezweken bijna onder het gewicht van de honderden boeken die er stonden. Computers waren er niet. Ik loop op mijn tenen naar de balie in het midden van de bibliotheek. Miss Dahlia was de chagrijnig bibliothecaresse met een voorliefde voor thee en buitenlandse architectuur. Het was een stevig gezette dame die altijd haar te kleine blazer droeg over een witte blouse en een lange zwarte broek. Het leek net alsof ze nooit iets anders droeg. 'Goedemiddag, mevrouw.' zeg ik beleefd. Ze kijkt me verstoord aan terwijl ze haar koekje op at. 'Ja? Heb je wat nodig?' vraagt ze dommig. Nu werd het leuk. Het boek dat ik nodig had lag op een afdeling die alleen voor leraren beschikbaar was. Ze had de grootste moeite met iets doen en wil ook het liefste hele dagen lang op haar stoel zitten en koekjes eten. 'Ik zou graag de kopie van boek van Amon-Ra willen hebben.' Zuchtend staat ze op en gaat het boek ophalen terwijl ze op haar inmiddels derde koekje kauwt. Ik maak alvast ruimte aan een van de studeertafels die tegen de muur stonden. Ik knip het lampje aan als Miss Dahlia het boek op de tafel ploft samen met een klein zeshoekig doosje. Sierlijke Egyptische tekens versierde het kleine metalen ding. 'Veel succes ermee.' Ik draai het onderste deel van het doosje om. Het dekseltje ontvouwt zich met een klik en liet zes puntige delen de complete sleutel maken. Een stel hakken tikken ineens de bibliotheek binnen. Verstoord kijk ik op. Chantal liep zoekend rond met Evan aan de hand. Onze blikken kruisen en ze trekt Evan mee naar mij toe. Ik leg de sleutel op de gravure en draai hem een halve slag. De havikachtige sloten klikken open. 'Queen, ik moet met je praten.' sneert Chantal. Ik sla het geel gekleurde boek open. De hiërogliefen sierde de eerste pagina al. 'Ik wou net wat gaan lezen.' fluister ik. 'Nou en, ik wil met je praten. Dus je wacht maar met dat... lezen.' Koppig zoek ik een leuk stuk op. Onderaan de eerste bladzijde stond een leuk stuk. 'Dit wou ik net gaan lezen. Wil je het horen?' Chantal schudt doodsbang haar hoofd. 'Nee. Je bent gewoon een heks jij!' Toch lees ik het stuk voor. 'Amon Ra. Amon Day. Soeweia haram moetops soen ibet baia.' Dood nerveus zie ik Chantal Evan los laten en al een paar stappen achteruit zet. 'Ima tipen soem pike sit soeia atoe e atoe e atoe e.' Evan pakt haar vast en monsterlijke geluiden. Chantal begint bijna te huilen. Plechtig wijs ik naar haar en roep: 'Kegame hareak ke ets!' Genietend kijk ik toe hoe Evan het spelletje meespeelt en Chantal probeert op te 'eten'. Gillend rent ze de bibliotheek uit. 'Ze heeft Evan vervloekt!' gilt ze keihard. 'HEKS!!!' Gierend van het lachen hang ik over tafel heen terwijl Evan van het lachen gaat zitten. Zelfs Miss Dahlia glimlacht! 'Bedankt. Dit was echt de moeite waard.' lach ik en ik veeg mijn tranen weg. 'Jij bedankt. Dat maffe mens wou "leuke dingen" gaan doen. Je hebt me gered van dat kind.' Genietend ga ik achterover zitten. 'En wat krijg ik daarvoor?' Een diepe denkfrons komt te voorschijn bij Evan. 'Ik zou je mee uit kunnen nemen vanavond?' Verbaasd kijk ik hem aan. Niemand had me zo gemakkelijk mee uit gevraagd. De meeste begonnen te stotteren, werden rood en renden heel hard weg. Of ze hingen als bijen om me heen om mijn aandacht te krijgen. Evan gaat charmant achter me staan en legt zijn handen op mijn schouders. Na de bekendmaking vieren we onze winst. Wij staan volgens mij bovenaan. Lekker eten, vuur korf aan, de volle maan boven ons hoofd.' fluistert hij in mijn oor. Mijn wangen kleuren rood als ik het boek dicht sla. 'Ik weet dat je bang bent voor de reactie van je vader maar ik beloof het je, ik zal je echt nooit pijn doen. Ik zal altijd voor je klaar staan en je altijd helpen. Ik vraag alleen één kans.' Het klonk zo verleidelijk. Om gewoon normaal met iemand uit te gaan. Zonder rare stunts, vieze grappen of slijmerige trucjes. 'Oké dan. Je krijgt een kans.' besluit ik. Ik sta op, pak mijn boek, geeft het terug en gaan dan samen terug naar beneden. Evan brengt me galant terug naar Fenica. 'Ik zie je straks bij de bijeenkomst. Ik haal je op. Zes uur goed?' vraagt hij. Blozend knik ik. Wauw was dit moeilijk zeg. Hoe moest het ooit zeggen? Nou ja, hij wist al dat mijn vader moeilijk doet dus... Hij komt er wel achter. 'Tot straks dan.' giechel ik verlegen. Wat stom!! Wat zeg ik nu allemaal?! Opeens buigt hij naar voren en geeft hij een klein kusje op mijn lippen. Als zijn lippen die van mij raken lijkt het net alsof mijn hoofd explodeert. Alles tintelt, mijn hart bonst hard. Nonchalant loopt Evan weg, naar Sea Knight. Even raak ik mijn lippen aan. Zijn lippen waren zo zacht, zo lief, zo... Evan. Dromerig loop ik naar binnen en naar boven zonder naar iemand te luisteren. Ik laat mezelf op bed vallen en zucht gelukkig. Wat deed hij toch met mij waardoor ik dit voelde?

Pov. Evan.

Nerveus tikte de minuten voorbij als ik voor de derde keer het pad naar die ene plek controleer. Niemand had het zolang gevonden maar daar vreesde ik wel voor. Het enige wat ik wilde was Alyssa een leuke avond bezorgde. Misschien was ze meer gewend aan dure restaurants en dure spullen. Maar dit was iets speciaals. Iets heel gewoons. 'Kom op, Evan! We moeten gaan!' roept Juan beneden. Ik sta op, loop de trap af en ga mee met de jongens. 'Ik kom zo. Ik ga even Alyssa ophalen.' Milan begint gelijk kusgeluiden te maken als hij achterwaarts bij me weg loopt. Ik rol met mijn ogen en loop naar Fenica als Alyssa en haar vriendinnen net naar buiten komen. Ze zag er weer betoverend uit. Kleine diamantjes glinsteren in haar oren en haar zwarte lokken waren gekruld en in een hoge staart. 'Zullen we?' vraag ik. Ze haakt lief haar arm in die van mij en samen lopen we verder. Dit was het begin. Het begin van echt iets moois.

'Jongens en meisjes! We hebben de uitslag van deze spannende Crime Week van dit jaar.' roept Bell opgewonden. De Grote Zaal was volgepakt met de leerlingen die allemaal benieuwd waren naar de uitkomst van de driestrijd tussen het team van Alyssa, van Chris en van mij. Ook al was Chris gediskwalificeerd zonder dat iemand het wist, moest hij verplicht aanwezig zijn. Chris kijkt dreigend naar mij. Hij likt zijn lippen af en glimlacht smerig naar Alyssa die geen spier vertrekt. Ze gaat onrustig dichter bij mij zitten als hij weer weg kijkt. Hij is echt zo'n klootzak! Ik trek zijn gezicht eraf als we winnen. Dan maar van school af, het is het helemaal waard! 'Allereerst gaan we wat zakelijke dingen afhandelen. Het team van Chris, Raven Tail, had een dodelijke zaak over vrouw die zich als huldra voor doet. Ze hebben het binnen vier dagen, 2 uur en 48 minuten compleet afgerond.' hoor ik uit Bells mond komen. Mensen klappen beleefd. Volgens mij deden ze dat omdat het ze verteld is. Anders hadden ze het absoluut niet gedaan. 'Het team van Evan, Sea Knight, had een zaak over een seriemoordenaar. De man had al vijftien slachtoffers gemaakt en is uiteindelijk gedood door een kogel. Ze hebben deze zaak binnen drie dagen, 8 uur en 10 minuten opgelost.' Meerdere mensen klappen luid en juichten zelfs. 'Maar nu onze nummer één.' Al het geluid verstomde. Als Alyssa echt ons had verslagen had ze het record van meeste overwinningen in Crime Week verbroken. 'Alyssa Queen, kom er even bij.' Alyssa staat galant op. Even kijkt ze me aan met haar groene ogen. Haar speelse blik boord diep in mijn ogen. Ik kon precies lezen wat ze dacht. Ik moest trakteren. Maar als ze langs Chris gaat geeft hij haar een klap op haar billen. Alyssa knalrood als Chris luidkeels roept dat ze een beurt nodig heeft. De school barst in gelach uit en sommige jongens lagen krom over de tafels heen. De woede brandt weer in me op en ik boor mijn nagels in mijn hand om me in te houden. Als ik me niet in houdt dan sloeg ik door. Gelukkig was het niet nodig. Alyssa had zich woedend omgedraaid en bij zijn kruis gepakt. Het gelach verstomde en mensen keken haar geschokt aan. 'Moet ik een beurt daar mee hebben? Nou?!' snauwt ze. Chris krimpt ineen en trekt een pijnlijk gezicht. 'Oké, ik snap het. We zijn gewoon verkeerd gestart.' kermt hij moeizaam. Moeizaam houdt Evan zijn lach in net zoals sommige leraren. Alyssa laat hem los en loopt dood gewoon verder. 'Wij mogen trots zeggen dat deze leerling het record heeft gebroken!' De Zaal barst in een groot applaus uit. Mensen gingen op tafels staan en sommigen juichen luid. 'Ze heeft haar echt bestaande zaak samen met haar team binnen drie dagen 1 uur en 3 minuten opgelost.' Ik kijk Alyssa verbijsterd aan. Wij hadden beide een penalty van een uur gekregen en nog heeft ze me verslagen? Alyssa kijkt eigenwijs terug. 'En daarom verklaar ik hierbij dat de komende semester examens zijn afgelast om dit geweldige record te vieren!' Nu stortte het dak bijna naar beneden van het geluid. Alle SE's waren afgelast! Chris wil mopperend terug gaan naar zijn plaats maar werd weg gebracht door de beveiliging. Zijn schorsing werd nu afgehandeld en hij kon vertrekken. 'Ga lekker wat drinken! Ga uit eten! Vier dit prachtige record! Over twee dagen vind de terrein paintball wedstrijd plaats. De andere leerlingen kunnen zich hier verzameling en inzetten op de winnaar. Kom op tijd, anders zit je midden in een onveilig gebied.' roept Bell nog vrolijk. De mensen die langskwamen gaven me een hand en feliciteerden mij en mijn teamgenoten. Alyssa vierde inmiddels een klein feestje met haar team. We stonden samen in de finale. Nu kon echt helemaal niks meer stuk.
_____________________
Hallo allemaal,
Weer een hoofdstuk van MvEA en Alyssa en Evan staan samen in de finale. Nu moeten ze alleen tegen elkaar strijden in dat paintball gevecht. 1 hint: Niemand komt makkelijk van onweer af.
Jullie denken vast: WTF? Maar als je deze hint kan kraken weet je wat er in het gevecht nog kan gebeuren.
Ik heb, als jullie het hebben gemerkt, een nieuw boek geplaatst, waarbij jullie vragen kunnen stellen over opkomende verhalen die ik ga maken. Waaronder.... Tromgeroffel alstublieft.... EEN TWEEDE MYSTERIES VAN ELEMENTS ACADEMY!!!! Even groot applaus. Ja, dat klopt ik ga een tweede MvEA maken en ik heb de hele verhaallijn al klaar... Dus... Wil je daar meer over weten, ookal vertel ik niet alles, dan moet je dat gewoon vragen. En je mag natuurlijk vragen over wat opkomende boeken die te vinden zijn in Future Stories.
PS: in media is het goudkleurige boek te zien wat alyssa las. en ja dat is van The Mummy.
bye bye, Charissa.