Mysteries van Elements Academy #netties2016 (voltooid)

3. Het Openingdiner

pov. Alyssa

De minuten kropen voorbij en al snel vulde De Grote Zaal zich met hongerige, pratende en drukke leerlingen. De Grote Zaal was de grootste zaal van het gebouw en de enige van dat formaat. De vloer was van marmer, er stonden ronde tafels die steeds voor 15 waren gedekt en aan de begin van de zaal stond een lange rechthoekige tafel waar de leraren aan aten. De Zaal werd enkel voor ontbijt, lunch en diner gebruikt en als er een groot feest werd gehouden. Nog steeds peinzend liep ik als een zombie door de zaal tot ik geroepen werd. 'Hè, Alys! Kom hier gezellig eten!' riep iemand dwars door het geluid heen. Ik kijk op en zie een jongen van mijn leeftijd maar hij had blond haar en diepblauwe kleurige ogen. Het was Jamie, een aardige jongen die net zoals ik acteerde bij de toneelclub. Hij was een hele goede danser en was al lang blij als hij geen grote rol had. 'Lang niet gezien, meid. Kom gezellig bij ons eten. Is toch leuk?' vraagt hij. Ik kijk twijfelend naar mijn huisgenoten, die al lachend aan een tafel waren neer geploft, en naar de luidruchtige toneelclub die al met een nieuw script voor hun neus zaten. 'Hebben jullie het nieuwe script al?' vraag ik verwonderd en laat me door Jamie meevoeren. 'Ja. We spelen dit jaar Wicked met de Engelse liedjes. Niemand durft de rol van Elphaba te spelen. Er zitten nummers met noten in die zo hoog zijn dat jij ze zelfs niet haalt.' vertelt Jamie. 'Wauw, Wicked. Ik ben gek op die musical. Zeker de liedjes. Ze zijn dan wel moeilijk maar wel mooi.' Giechel ik als ze gaat zitten. Er werd gelijk een kopie van het script in haar handen gedrukt. 'De audities zijn volgende week. Voor Elphaba moet je een stuk acteren, een duet en een solo.' somt Katie op. Katie was een standaard lid van het ensemble, net zoals Jamie. Ze had meestal maar een klein rolletje maar ze vond het geweldig. Plotseling valt het kwartje. 'Ho wacht even! Gaan jullie nou zeggen dat ik Elphaba moet spelen?!' roep ik verbaasd uit. 'Nou ja, jij bent de enige die een beetje lef heeft om die rol te nemen. Of wil je soms aan zien hoe Chantal de rol compleet verpest met roze, glitters en strikjes?' vraagt Jamie. Chantal was mijn verschrikkelijke aartsvijand. Alleen maar omdat ze familie is van een oud-schoolhoofd denkt ze dat de hele school van haar is en dat ze alles kan veranderen. Ze was arrogant, altijd gemeen en egoïstisch. 'Echt niet! Ik laat Chantal die rol niet verprutsen!' roep ik strijdlustig. 'Goed zo.' roept Katie. Plotseling werd het heel stil in de Zaal. Het schoolhoofd was binnen gekomen. Ze gaat rustig bij haar plek in het midden aan de hoofdtafel staan. 'Weer een nieuw jaar. Ik ben blij dat mijn leerlingen weer zie na de lange vakantie. Ik zie nieuwe gezichten, bekende en natuurlijke buitenlandse. Weer zijn er nieuwe leerlingen ingestroomd vanuit het buitenland. Ik ben verrukt dat onze school nog zo in trek is.' vertelt ze. De gehele school luisterde vol aandacht naar hun leidster. Professor Bell was tenslotte het meest geliefde schoolhoofd van de afgelopen acht jaar. 'Dit jaar is een bijzonder jaar. Want dit jaar hebben we bijzondere gasten en nieuwe activiteiten. Als eerste, is tot mijn grote spijt, onze geliefde meester Ron Ja overleden.' Een geschrokken geroezemoes welt op in de zaal. De pijn die ik in mijn hart voelde welde weer op. Het was nog steeds verschrikkelijk nieuws. 'Alsjeblieft, jongens en meisjes. Wij waren ook geschokt toen we het nieuws hoorde. Maar zijn zoon zal zijn taak overnemen. Zijn lessen blijven hetzelfde als dat van zijn vader. Welkom, Chin.' Er werd beleefd geklapt als Chin snel opstaat, even buigt en dan weer gaat zitten. Ik mocht hem nog steeds niet. 'Er is nog een nieuwe docent aangekomen hier. Ook heeft mevrouw Castilla besloten om haar taak hier neer te leggen om vervolgens door de Andes te trekken. Zij zal de lessen Literatuur van mevrouw Castilla overnemen. Welkom, Melisandra.' Melisandra bleef echter zitten en knikte alleen. Er werd heel zielig geklapt. Onze blikken kruiste elkaar. Ze keek heel venijnig en kort daarna keek ze weer weg. Het schoolhoofd vervolgde haar toespraak. Dit jaar werd de musical Wicked gespeeld door de drama klassen, de danscrew ging een hiphop voorstelling doen en de complete school website was vernieuwd en werd onderhouden door de ICT vereniging. 'Maar goed. Nu gaan we eerst onze nieuwe eerstejaars inhuldigen. Graag stilte voor de vertegenwoordigers van onze elementen.' Vier leerlingen kwamen binnen. Twee jongens en twee meisjes. Ze waren gekleed in traditionele kleding van Elements. De meisjes die lucht en water vertegenwoordigden liepen in een lange kimono met gekleurde randen en een splitsing tot halverwege de bovenbeen, wijde mouwen terwijl de kraag schuin overliep in een ander deel. Een witte met blauwe motieven voor het element lucht en een lichtblauw met donkerblauwe motieven voor het element water. De jongens die vuur en aarde vertegenwoordigden liepen in een lange broek, een wijd shirt met korte mouwen, een mouwloos lang tuniek en een strak ceintuur. Donkerrood met geel voor het element vuur en donkergroen en geel voor het element water. Ze liepen met z'n vieren naast elkaar met de eerstejaars achter hun. Het was een traditie om je door het element te laten kiezen. Een voor een kwamen de leerlingen naar voren als ze werden geroepen en werden zo door de vertegenwoordiger uitgekozen voor hun toekomstige element. 'Goed laten we beginnen. Marina, de lijst alsjeblieft.' zegt Professor Bell. Marina, de secretaresse, liep naar voren met een rol papier. De lijst... De beroemde lijst die bepaalde wie als eerste werd gekozen. Echt iedereen niemand wou als eerste. Ik herinnerde nog maar al te goed mijn indeling. Niemand van de vertegenwoordigers reageerde. Even was er paniek omdat ze niet eens zeker wisten of ik wel hier thuis hoorde. Maar later werd er verteld dat ik een zeldzaam onderdeel van de school, het Infinity Element. Tot nu toe wist ik nog steeds niet waarom ik dat element had gekregen.