Mysteries van Elements Academy #netties2016 (voltooid)

5. Gewenst? Of toch niet?

Alyssa

De dag streek veel te langzaam voorbij. Tot ieders grote verbazing, en helemaal die van mij, werden de leerlingen uit de HPC overal naar toe begeleid door bodyguards. Ik kwam ook chagrijnig het lokaal uit lopen. We hadden een volledige preek gehad en werden alles ontboden voor het komende jaar. Ze mocht niet eens naar het Blauwe Maan Festival, dat aankomend weekend werd gehouden en zelfs niet meer naar toneel. Gelukkig was haar nieuwe bodyguard wel vriendelijk. Het was een statige, donkere, kale man van in de dertig met de naam Mahdi. Hij zei niet veel maar wist gelijk of er iets mis was of niet. Of het nou met mij te maken had of met mijn omgeving, hij wist het gelijk. Als ze de Centrale Gang oploopt voel ik gelijk ogen branden. Beschamend keek ik naar de grond. Dit was een vernedering. Hier en daar hoorde ik mensen gniffelen. 'Mijn dienst zit erop, mevrouw. Ik kom u morgen ophalen bij uw gasthuis.' zegt Mahdi ineens harder dan bedoelt was. Mijn wangen kleuren langzaam rood van schaamte. Hij verdwijnt een deur van de vergaderruimte door. Als hij net weg is, barst een groep jongens in een luid gejoel en gelach uit. Ze gieren het uit als een van de jongens me een moederskindje noemt. 'Ach kan het meisje niet alleen? Voel je je niet meer veilig?' werd er geroepen. 'Jij voelt je niet meer veilig als ik mijn vuist met jouw gezicht laat kennismaken!' schreeuw ik. Zak. Hij wist niet wat er aan de hand was en toch zeurde hij erover. De jongen die me een moederskindje noemde liep naar me toe. 'Grote bek, hè? Zeg dat nog eens en dan verbouw ik je mooie smoeltje met mijn voet.' dreigt de jongen. Ik til haar voet al bijna op als ze omver wordt geduwd door iemand. Ik beland hard op de grond, midden in een plas met schoonmaakmiddel vermengt met water. Onder het plakkerige schoonmaakmiddel, doorweekt en vernederd kijk ik op. Angelica stond vuil naar me te kijken. 'Bedreig mijn broer nog eens en ik geef je aan!' snauwt ze. 'Je broer?' zeg ik verbaasd en ik krabbel overeind. 'Ik heb niks met jouw broer te maken! Hij noemde me een moederskindje!' roep ik kwaad. 'Dat zal dan wel terecht zijn. Je bent eenmaal een verwend nest.' sneert ze gemeen. Voordat Angelica het door heeft ligt ze op de grond met mij bovenop haar. Ik probeer haar een paar keer goed te slaan maar ze blokkeert goed. Een kring van joelende leerlingen sloot om hun heen. 'Dat neem je terug!' snauwt ze. 'Dacht het niet!' Angelica krabt met haar scherpe nagels een kras in mijn gezicht, dat gelijk begint te bloeden. Ik draai behendig en trap Angelica in haar buik. Ze dook pijnlijk elkaar als ze me aan mijn haren probeert te trekken. Dat is echt laag. 'Jamero!' klinkt er ineens. De kring week uiteen en het schoolhoofd dat gepikeerd aan kwam lopen, pakte ons beide bij hun armen. 'Meekomen, allebei!'

Angelica

Met een pijnlijk gezicht wreef ik over mijn buik. Wat kon Alyssa hard trappen zeg. Ik zat bij de secretaresse op kantoor, wachtend tot ik aan de beurt was. Professor Bell was Alyssa aan het uit foeteren over hun kleine 'confrontatie'. Natuurlijk werd Alyssa weer voorgetrokken. Ze was rijk en ik niet. 'Wees maar blij dat je Alyssa niet bent. Die krijgt het ergste over zich heen.' had Marina gezegd. Daar geloof ik absoluut niks van. Alyssa was geliefd, dat zeker. Ik was gewoon een deel van de groep. Plotseling liep Marina ineens weg met de woorden: 'Ik moet even ergens naar gaan luisteren.' Vlug sta ik op en luistert het gesprek tussen het schoolhoofd en Alyssa af. Alyssa huilde en Bell was woedend. 'Jij kan ook echt geen enkel moment zonder problemen of wel soms?! Het is ook altijd wat met jou! Ik word het nu wel een beetje zat, Alyssa. Het is omdat je moeder hier heeft lesgegeven en je vader de nieuwe muziekvleugel heeft betaald anders was je nu al aan het inpakken!' schreeuwt ze. Ik hoor Alyssa snikken met de woorden 'niet mijn schuld' en 'ik kan er niks aan doen.' Bell foeterde rustig verder. 'Daar kan je zeker wel wat aan doen! Aan het einde van de week laat ik je uit je gasthuis plaatsen zodat in het hoofdgebouw kan slapen. En je gaat sorry zeggen tegen die huisgenoot van je. Zij is zoals altijd het slachtoffer van jou.' Ik schrik als Bell ergens tegenaan slaat. Werd Alyssa nu echt van school getrapt? 'Goed, je kunt gaan.' Ik vlucht terug naar haar stoel als de deur open gaat. Alyssa liep met hangende schouder naar buiten. Ze had rode ogen van het huilen en haar nieuwe kras was rood omrand. Even keek ze me schuldig aan maar verdween dan de gang op. Al snel hoor ik weer gelach en gejoel van leerlingen. 'Juffrouw Miyu, wil je even binnenkomen?' vraagt Bell. Met knikkende knieën loop ik naar binnen. Het kantoor was van groot formaat en gekleed in de schoolkleuren. Een paar foto's stonden in de vensterbank samen met een paar planten. Een laptop stond dichtgeklapt op haar bureau. Ik ga snel zitten nog voordat Bell de deur sluit. 'Zo. Angelica toch?' vraagt ze vriendelijk. Snel knik ik. 'Doet je buik nog veel pijn?' 'Het valt wel mee.' lieg ik. 'Ik vind het heel erg dat je slachtoffer bent geworden van Alyssa's woedeaanvallen. Soms is ze een beetje in de war en dat gaat dan fout.' Ik kijk verbaast op. 'Woedeaanvallen?' Bells gezicht betrekt. 'Is er soms iets anders gebeurt? Alyssa vertelde me dat ze een aanval had en dat ze jou had getrapt.' verteld ze. Ik kijk naar het raam waar een klein vogeltje langs vloog. 'Nee.' 'Goed dan. Ik geef je een waarschuwing maar je mag niet naar het Blauwe Maan Festival dit weekend. Dat zal je straf zijn.' 'Ah man...' zucht ik. Ik keek er al zo lang naar uit. 'Je kan nu gaan. Bedankt voor je tijd.' Ik sta stom verbaasd op en loop het kantoor uit. Als ik de uitgestorven Centrale Gang in kom, moest ik even alles laten bezinken. Alyssa had alle schuld op haar genomen. Ze had alles verdraaid zodat ik overal mee weg kwam. Het was niet te geloven. 'Hey zusje!' klonk er. Mijn broer Thomas kwam op haar af. 'Alles goed? Queen heeft je goed geraakt. Heb je pijn?' vraagt hij. 'Nee, alles is goed.' 'Bedankt dat haar hebt weggeduwd. Anders had ik nu in de ziekenzaal gelegen.' Ik kijk geschokt op. 'Op de ziekenzaal?! Waarom?' Thomas keek haar serieus aan. 'Weet je dat niet? Alyssa is de jongste nationaal Martial Arts kampioen in de afgelopen tien jaar. Alleen is ze verslagen door Nadia Harrington twee jaar geleden en toen is ze gestopt. Ik had geen kans gemaakt.'