Mysteries van Elements Academy #netties2016 (voltooid)

18. Crime Week: Doorbraak (Dag 3 Deel 2)

oke ik ga nu voortaan vanuit iemands ogen schrijven. Ik gaat het eens proberen. Laat horen wat je er van vindt. Oh en zet bij de dingetjes (****) de muziek aan.
_____________
Pov. Alyssa

Iedereen staarde me aan. Mijn hart klopte wild. 'Waarom staat jouw naam eronder?' vraagt de voorzitter wantrouwend en ze staat op. Ze loopt met langzame dreigende passen op me af. 'Ik heb niks eronder gezet! Ik heb dat nog nooit gezien.' roep ik wanhopig. De vrouw voor me leek me niet te geloven. Het is gewoon niet waar! 'Jij hebt die theorie gewoon gemaakt zodat je er zelf onderuit kan komen.' 'Ik heb niks gedaan!' Ze pakt me bij mij arm en knijpt hard. 'Leugenaar. Jij bent schuldig.' Ik ruk mezelf los en kijken hoopvol naar mijn vriendinnen. Na een zenuwslopende minuut stilte schiet Aurora me eindelijk te hulp. 'Ze heeft echt niks gedaan. Volgens haar medische dossier was ze rond die tijd op de ziekenzaal voor de behandeling aan haar wond die door zuur was veroorzaakt. De beveiligingscamera's hebben haar rond half drie 's nacht terug zien lopen en haar huis zien binnen gaan. Om half vijf zijn er drie leerlingen de opslag binnen gegaan. Om tien over half vijf renden er twee terug terwijl de opslag in brand stond. Op dat zelfde moment komt Alyssa aanrennen vanaf huis, in haar pyjama, en probeert het vuur te blussen. Zij wordt betrapt en wordt geschorst terwijl niemand er over nadenkt dat Evan rond dat zelfde tijdstip werd opgenomen in de ziekenzaal met rook in zijn longen en een ernstige verwonding aan zijn arm.' De vrouw wordt langzaam bleek als ik kwaad word. 'Ik was al die tijd onschuldig en u heeft er niks aan gedaan?!' schreeuw ik. De adrenaline bouwt zich snel op in mijn bloed als ik rood aanloop. Ik zie de vrouw bang worden van mijn gezicht. 'J-jij was de logische verklaring. Jij was daar.' 'En er was geen onderzoek?! Geen procedure?! Geen ondervragingen?!' 'We hebben het eerste aangenomen. Dat was logisch.' stamelt de vrouw. 'Zielige prutser! Kunt u dan nooit eens wat goed doen?!' Ik stamp woedend het lokaal uit en laat iedereen achter me. Mijn voetstappen gaan de trap af als ik tegen het schoolhoofd op bots. 'Ik ga je optie geven. Je krijgt er een tijdstraf voor van één uur maar het is voor het juiste doel.' Ik kijk de vrouw voor me vragend aan. Wat had ze nou weer bedacht?

Pov. Evan.

Langzaam tik ik met de tiewrap tegen de tafel. Af en toe knippert de TL-lampen boven me. Man, dit werd vervelend. Ik had wel wat beters te doen. Konden ze niet wat opschieten? Plotseling hoor ik Alyssa verhit schelden en tieren. Wat was er aan de hand? Hadden ze ruzie? De deur ging open en Nadia kwam snel naar binnen. 'Ga Alyssa zoeken.' beveelt ze en ze knipt de tiewrap door. 'Waarom? Is er iets mis?' 'Soort van. Ze is net weggelopen nadat ze de voorzitter van de Hoge Raad heeft uitgescholden.' bekend Nadia grinnikend. Ik sta op en loop de verhoor ruimte uit. Hij vindt de voorzitter een beetje verdwaasd zitten samen Alyssa's team. Ze leek erg geschrokken. Ik loop snel door en race de trap af. Het was hartstikke druk in de gang en leerlingen praten en lachen luid. 'Weten jullie waar Alyssa heen ging?' vraag ik snel aan een groepje meiden die het dichtste bij stond. Ze begonnen gelijk te giechelen. Ik rol vermoeid met mijn ogen. Zelf uit een dweil kreeg ik meer antwoord. 'Evan? Wat doe jij hier?' klinkt er verbaasd achter mij. Ik draai me verbaasd om. Aisha keek me vragend aan. 'Jij zat toch bij ons vast?' 'Heb jij Alyssa gezien?' 'Ja, ze rende naar het theater.' 'Bedankt!' roep ik nog en ren dan verder. Het theater kwam al snel in zicht als ik tegen iemand aan knal. Ik verontschuldig mezelf snel zonder te kijken en ga dan door. ***** Bij de mahoniehouten deuren leek alles er leeg uit maar Alyssa's pianospel binnen liet het theater leven. Het was een prachtig zielig nummer. De zachte melodie vulde de zaal. De noten dwarrelde zo mijn hoofd binnen en bleven daar lang. Ik ging op mijn tenen het theater binnen en liep zachtjes naar het podium. Alyssa had haar vlecht uit elkaar gehaald en haar lange lokken op haar schouder laten rusten. Haar ranke vingers streelden de toetsen en liet de muziek uit de dure vleugel opstijgen. Ze speelde met haar ogen dicht. Het was een routine voor haar denk ik. Ik klom het podim op en keek mee langs haar schouder. Ineens stopt ze en zucht ze diep. 'Wat wil je?' vraagt ze. Ze schuift een eindje op als ik naast haar kom zitten. 'Ik geef eerst maar Nadia de schuld. Ik moest je van haar gaan zoeken.' Ze lacht even. 'Weet je zeker dat het niet je eigen idee was?' Ik lach ook. 'Het is echt niet mijn idee. Ik zweer het.' en ik steek twee vingers de lucht in. 'Oké dan, samenzweerder.' Ze sluit de vleugel en wil weer weg gaan als ik haar tegen hou. 'Dit is echt niet omdat je me hebt afgewezen, oké? Dit is wat anders.' Alyssa kijkt weg. Zelfs vanaf drie kilometer afstand zou ik haar nog zien blozen. 'Laten we even gaan zitten.' stel ik voor en maak een uitnodigend gebaar naar de rand van het podium. Onrustig gaat ze zitten en vouwt haar handen op haar schoot. 'Waarom schold je de voorzitter eigenlijk uit? Ik hoorde je nog in mijn verhoor schelden.' Ze schuift weer onrustig. 'Ze hebben me ten onrechte geschorst voor die brand.' fluistert ze. Ze moest eens weten... 'Luister... Over die zaak van jullie.' Ze kijkt me nieuwsgierig aan. 'Ja?' 'Je moet echt goed luisteren. Ik weet dat jullie mijn telefoon hebben uitgelezen.' 'Ja die sms'jes waren nogal verontrustend.' Mijn hand gaat naar de hals van mijn shirt. Ze moest het zien. Dat wist ze het. 'Wat doe je?' vraagt ze onrustig en schuift een eindje weg. 'Ik moet je iets laten zien.' en ik schuif de stof van mijn schouder af. Mijn reusachtige bloeduitstorting komt tevoorschijn. Ik had hem al ruim een jaar en hij wou maar niet weg gaan. Ik sluit mijn ogen beschaamd als ik Alyssa naar adem hoor happen. 'Allemachtig, heeft Chris dat gedaan?!' en haar vingers gaan voorzichtig over de blauw paarse plek heen. 'Ja. Allemaal op de avond dat jij werd betrapt op het blussen van het vuur. Het was een hockeystick volgens mij.' 'Kan je het me vertellen?' Haar begripvolle ogen boren zich diep in de mijne. 'Ik kan het proberen. Maar ik wil niet alles kwijt. Ik vertel wel over de oorzaak van de brand.' Ik voel haar hand in de mijne. 'Dat begrijp ik.' Ik haal diep adem en vertel wat ik vertellen heb.