Mysteries van Elements Academy #netties2016 (voltooid)

26. De Wedstrijd

Zet bij de *** de muziek aan. Echt te gek!
Alyssa

'Eindelijk, daar zijn jullie. Ik maakte me al zorgen.' roept Bell opgelucht als Angelica en ik komen aanlopen. Ze neemt ons kalm mee naar de kelder waar ze bij de muur tegen over de gymzaal ingang stopt. Het was gewoon dezelfde grijze muur als alle anderen. Bell draait zich om naar ons en lacht geheimzinnig. 'Jullie opereren hier vandaan.' Ze legt haar hand op een willekeurige plek op de muur. Anderhalve meter boven de grond ongeveer. Maar de plek gaf mee en Bell duwt de rechthoek zo de muur in. Een grote dubbele deur schuift uit elkaar en toont een enorme zaal er achter. Een koude rilling trok over mijn rug als ik het kristal voel gloeien op mijn huid. Een druk bouwt zich op op mijn borst. Een flits schiet door mijn hoofd. Vlammen. Reusachtige vlammen slaan uit het gebouw. Mensen lagen overal en mannen in jeeps stonden overal met wapens. De flits ging weg zo snel als het kwam. 'Kom binnen, dames.' klinkt er op de achtergrond. Ik ga snel voor de rest uit naar Chin. 'Het is gelukt.' fluistert ik snel. 'Goed gedaan, Geestenkind.' Is dat hoe het heet? Geestenkind? Wauw, klinkt wel gaaf. Snel lach ik naar hem en ga bij de rest staan. Ik weet het bijna zeker dat hij grijnst. Nu zag ik ineens waarom ik me zo raar voelde. Dit was die relikwieënzaal waar ik mama zag. Maar er stonden geen rare smerige vitrines en grote houten stellages maar enorme muren vol met schermen, kaarten, camera's, apparatuur en een mega computer. Vanuit mijn ooghoek zie ik Aurora al trappelen van opwinding. 'Ga je gang, Aurora. Jij bent de expert.' lacht Walker. Met een gilletje stuitert Aurora naar de bureaustoel voor de computer. Drie reusachtige schermen sierde de achterste muren. 'Dit is echt geweldig!' gilt ze over opgewonden. 'Moet je die processor zien! Is dat de GeForce 980?!' 'Geen idee, Aurora. Zou het?' vraagt Nadia ongeïnteresseerd. Walker lacht. 'Jouw afdeling is in die ruimte achterin, Nadia.' Nadia gaat nieuwsgierig naar de achterste ruimte en gilt daarna haar longen uit haar lijf. 'Dit is echt ge-wel-dig!' schreeuwt ze blij. 'Dat depot zit stampvol met wapens.' fluistert Walker. Stuk voor stuk vonden we onze afdeling. Juanita had een eigen behandel tafel en allemaal dingen voor eventuele verwondingen. Nephthys had een kaptafel en een hele hoop make-up voor vermommingen. Aisha had een eigen ingerichte trainingshoek die ook voor de rest was. Esmeralda had een ruime eigen stuk vloer om haar danspassen te oefenen en om nieuwe vermommingen te maken. Iedereen was in rep en roer over onze nieuwe plek. Een nieuwe plek om alles te doen wat we wilde. 'Jullie krijgen alles. Alles hier is van jullie als jullie vanavond A.L.F.A. worden.' zegt Bell blij. Ik ga ademloos naast Angelica staan die ook verbijsterd rond staat te kijken. 'Wat denk jij?' vraag ik. 'Het is echt mooi.' stamelt ze maar ze herpakt zichzelf en wordt weer serieus. 'Maar als we dit krijgen dan verwachten ze wel heel veel van ons. Dat zijn dus veel verantwoordelijkheden en taken,  Alys. Ik weet niet of we dit aan kunnen.' De rest kwam er ook bij. En we dachten hetzelfde. Het is geweldig maar gevaarlijk. Mooi maar geheimzinnig. Vol met avonturen maar ook dingen die het licht niet mogen zien. In mijn hoofd hoor ik Azar weer praten.

'Kom op, spoor ze aan. Je kan dit wel. Samen met die vriendinnen van je kan je alles.' lacht hij vrolijk.

Ik recht mijn rug, met mijn hoofd omhoog. 'Ook al kan het gevaarlijk worden, wij zijn samen. Samen om te vechten en samen om te overwinnen. Daarom moeten wij dit doen. We kennen elkaar misschien dan nog niet zo lang maar ik weet zeker dat wij dit kunnen. Als we samenwerken, worden we sterker. En zoveel sterker, dat we alles aan kunnen.' spreek ik. Ik zie mijn vriendinnen in het mooie moment glimlachen en er mee instemmen. Ik steek mijn hand vooruit en zeg: 'Ik ben een A.L.F.A.' Nadia's hand volgt samen met die van Esmeralda. 'Ik ben een A.L.F.A.' zeggen ze allebei trots. Iedereen volgt. Onze handen komen bij elkaar als een verbond. Een verbond dat niemand breekt. Als ook als laatste Nephthys haar hand erbij legt, zijn we het eens. Het verbond is gemaakt en gesloten. 'Wij zijn A.L.F.A!'

Chris

'Jongens en meisjes! Leraren en leerlingen, welkom bij de allereerste Crime Week finale dag! De hele nacht zullen de twee overgebleven teams strijden om de titel van winnaar van de vijfenveertigste Crime Week!' schalt er door de speakers. 'Zet op tijd in, over tien minuten sluiten we en gaat het spektakel beginnen!' Ik voel me echt beschaamd. Echt elk oog van iedereen is op me gericht. Die Jayden had als wraak gezegd dat ik van school getrapt ben omdat ik Alyssa wou verkrachten. Natuurlijk, het laatste deel is niet waar maar iedereen geloofde het. 'Smeerlap! Hoe durf je?!' schreeuwt een meisje naar me. Ik loop snel door als de regen van beledigingen op me neer komt. 'Pedofiel!' 'We pakken je wel!' 'We gaan je helemaal kapot maken!' Met een knalrood hoofd loop ik de Grote Zaal uit. Ik had nooit met mijn vader mee moeten gaan in dit bezielde plan. Alyssa is echt geliefd op school. Ze is vriendelijk tegen iedereen, ze lacht altijd, is echt irritant op een leuke manier tegenover leraren. Ze heeft gewoon alles. Echt jaloers om op te worden. Ik ga balend op een bank je zitten en staar naar de grond. 'Hey.' hoor ik ineens. Verbaasd kijk ik op. Evan stond glimlacht voor me. Hij was al helemaal klaar voor de wedstrijd. Zijn sabel zat links, onder een zwart, met verf besmeurde paintball geweer. Zelfs had iemand een dubbele rode lijn over zijn rechteroog getekend. 'Hoi.' mompel ik. Het liefst zou ik hem verrot slaan maar ik kan het niet. Onuitgenodigd gaat hij naast me zitten. 'Je bent al helemaal klaar hè?' vraag ik voorzichtig. 'Ja, klopt. We zijn gestationeerd in het observatorium en Ethan zit al helemaal klaar. We gaan ze afmaken.' Zachtjes lach ik om zijn optimisme. Hij weet net zo goed als ik dat Alyssa dertig keer zo goed is. Maar hij blijft toch zo vrolijk... 'Waarom die strepen?' vraag ik door. 'Ja... Ik ben er geen fan van maar Juan en Jayden wouden het graag. Zij zitten helemaal onder.' 'Weet je nog vorig jaar Crime Week?' vraag ik. Evan barst in lachen uit. 'Die weet ik nog maar al te goed. Toen heb je Alyssa in de fontein gegooid.' lacht hij. Nu begin ik ook te lachen. 'Ja, en jij kreeg zo'n harde mep dat je drie weken met een blauwe plek op je arm rond liep.' 'Ja die voelde ik een week er na nog steeds...' Milan kwam plotseling de gang op zetten. Een kruisboog met verfbommen had hij in zijn handen. 'Evan, we moeten klaar staan! We gaan zo beginnen! Kom op!' roept hij. Evan staat op en glimlacht naar me. 'Ik moet gaan. We gaan er tegen aan.' lacht hij vriendelijk. Hij loopt met grote passen naar Milan en samen verdwijnen ze maar de lift naar het observatorium. Ik krijg een berichtje binnen als Alyssa met haar veld team de gang komt. Ze leken echt op elkaar alleen waren ze zwaar bewapend. Juanita had zelfs een compound boog en zo'n wapen van een scherpschutter. Elk van hen was in het zwart, met een beschermend vest, strak achterover gebonden haren, zwarte handschoenen zonder vingers en microfoontjes in. Alleen die Nadia had haar halflange haar getoupeerd en camouflage op haar gezicht. Ze werpt een vijandige blik op me maar doet niks. Ze moest wel bevelen hebben gekregen van Alyssa. Zij was inmiddels de leider. Ik wou nu echt niet in Evans schoenen staan als hij het tegen Alyssa moest opnemen. Ze had een katana in een schede rond haar middel, een gigantisch jachtgeweer en een jachtmes rond haar onderarm gebonden. Maar één ding was opvallend. Een zachte gloed kwam door haar zwarte shirtje heen. Wat zou dat zijn? Een tweede berichtje kwam binnen op mijn mobiel. Ik scheurde mijn blik van de gevaarlijke meisjes en richtte me op de telefoon. Mijn hartslag ging met drie slagen omhoog als ik de berichten lees. 'Jij voert je taken uit! Vanavond!'