Mysteries van Elements Academy #netties2016 (voltooid)

27. Na onweer komen problemen...

Evan

'Wil je praten? Oké, dat is prima. Ik leg mijn sabel neer oké? Ik kom ongewapend naar je toe.' Ik leg langzaam mijn wapens neer en loop rustig naar de achterkant van het huis. Als ze hier wou praten, vond ik het prima. Het is het enige wat ze nu wou was praten. Mij best. Niet dat ze haar aanval op Milan nu kon goed praten. Als ik de hoek om ga zie ik iets afgrijselijks. Een brede man had Alyssa vast en zijn hand op haar mond. Ze was bang en trok wanhopig aan zijn andere arm die om haar buik was geslagen. 'Hey, laat dat!' roep ik woedend. Maar als ik één stap richting haar zet, komt er iets keihards tegen mijn hoofd en alles wordt zwart...

******

Duisternis... Dat is alles wat ik zag. Strakke touwen zaten rond mijn handen achter de slechte stoel waar ik op zat. Waar was ik? Ik herinner me weinig. Wacht, ik ging met Alyssa praten tijdens de wedstrijd... En toen... Nee, verder niks. Alles was net een zwart gat. Alleen die klap op mijn hoofd... Ik had nu wel een bult erbij... Met een hoofd als beton zoek ik naar een beetje licht. Alleen een beetje licht kwam in de verte onder een deur vandaan. Ik tuur met dicht geknepen ogen in de verte om nog iets te ontdekken. Er lag alleen iemand op de vloer. Wie zou dat zijn? Lompe voetstappen kwamen plotseling deze kant op. Stampend bijna. De deur ging open het licht stroomde naar binnen. De scherpe felheid van het licht bracht me nog meer hoofdpijn dan dat ik al had. Buiten rook het regen en mos. Waren we in het bos? De deur ging met een klap weer dicht. Witte vlekken danste voor mijn ogen als een klein peertje werd aangedaan. Het zachte licht deed gelukkig minder pijn het andere licht. Als de witte vlekken eindelijk weg waren zie ik wie er stond. Een lange slanke man met heldere haviksogen en bruin haar stond grijnzend naar me te kijken. 'Wat nou?' vraag ik brutaal. 'Ik wil alleen zien hoe je er aan toe bent. Het was natuurlijk niet de bedoeling om jou ook mee te nemen. Maar nu kan ik alleen wat meer geld verdienen. Niet dat dat een probleem is.' grinnikt hij stom. Wauw, ik mocht hem al niet. Maar hij leek erg veel op... Wacht eens... Dat kan toch niet! 'Kennen wij elkaar soms?' vraag ik. De man draait zich geïrriteerd om. 'Christiaan! Kom hier, joch!' brult hij. Christiaan?! En ik had gelijk. De deur ging open en Chris kwam binnen! Maar hij zag er heel anders uit. Bang. Schuw. Hij had geen shirt aan en had een paar verwondingen verbonden. Maar eentje sprong er toch uit. Een gigantisch bloeduitstorting ten grote van een voetbal zat op zijn zij. Een ijspack zat slecht gebonden er tegen aan. Hij moest er net mee bezig zijn. De man legt lachend een arm op de tengere schouders van Chris. 'Ja, dit is mijn zoon. Hij lijkt op mij en ben er erg trots op. Vind je niet dat we op elkaar lijken?' Chris keek beschaamd naar de grond terwijl ik zachtjes op mijn lip bijt. 'Christiaan, is het eten nou al klaar?' vraagt de man ineens. 'Nee, pap. Ik was...' begint Chris maar wordt onderbroken door zijn vader die hem bij zijn keel grijpt en een eindje optilt. 'Luie donder dat je bent! Doe toch eens wat! Ik heb je gezegd dat je eten moest gaan maken!' 'Maar ik...' piept Chris moeizaam. 'Het boeit me niet wat je moest doen, je gaat bezig met het eten! Nu meteen!' brult hij en laat zijn zoon vallen. Chris valt hoestend op de grond en strompelt vervolgens weg. Chris werd gewoon mishandeld. Nu snap waarom hij altijd zo genoot van alle aandacht. Hij kreeg het hier amper... 'Je blijft hier zo lang ik dat nodig vind. Samen met je vriendinnetje.' zegt hij en trapt tegen het lichaam dat op de grond ligt. Het lichaam rolt om en toont Alyssa's geslagen gezicht. Ze was bewusteloos. 'Klootzak! Je hebt haar geslagen!' schreeuw ik woedend. Gelijk krijg ik een klap tegen mijn gezicht. Ik proef bloed in mijn mond als ik me weer naar de man richt. 'Ik maak zelf uit wat ik met dat kind doe! Ze is mijn gevangene!' brult hij weer. Weer ging de deur open en hoop ik op een redding. Maar het was een andere man. 'Aaron, heb je even.' zegt de man. Aaron... Aaron Thunder, de klootzak die mij en Alyssa heeft ontvoerd. Nu haat ik hem nog meer dan wie dan ook. 'Wat dan?' 'Dat jong hoeft het niet te horen. Kom effe.' Aaron loopt chagrijnig weg en knalt de deur dicht. 'Wat is er nou?' hoor ik gedempt. 'Wat wil je met dat meisje doen als we het geld hebben?' vraagt de man. 'Makkelijk. We ruimen haar op. Als we het geld hebben dat dumpen we ze ergens.' 'En als die meid wakker wordt straks? Dan gaat ze vast gillen en al die andere shit' 'Dan zorg je ervoor dat ze niet kan gillen, snap je?' snauwt Aaron. Niet meer kan gillen? Wat wouden ze doen? Haar knevelen? Net als de deur op slot wordt gedraaid komt Alyssa kermend bij. 'W-waar ben ik?' fluistert ze. Langzaam gaat ze rechtop zitten als onze ogen elkaar weer ontmoeten. 'Evan? Wat is er aan de hand? Waar zijn we?' vraagt ze paniekerig. 'Alyssa, kalmeer. Je moet rustig blijven. Ze hebben ons ontvoerd voor geld tijdens de finale.' Alyssa blaast een lok uit haar gezicht en verschuift onrustig. 'Het gaat ook altijd om geld...' mompelt ze. De deur ging weer eens open en Aaron kwam weer terug. Een klein glinsterend mesje lag rustig in zijn hand. 'Zo, jij bent ook weer wakker.' zegt hij langzaam. Hij trekt haar omhoog en duwt haar tegen de muur aan. 'Wat ga je doen?' vraagt Alyssa bang als Aaron een hand op haar mond drukt. 'Ik ga ervoor zorgen dat jij voor de rest van je leven niet meer kan gillen.' Wat?! Alyssa raakt nog meer in paniek dan eerst en schudt huilend haar hoofd. Het mesje glijdt dreigend over haar nek. 'Wacht! Hou op, je kan haar stembanden niet doorsnijden!' roep ik verdedigend. Aaron zucht vermoeid. 'En waarom deze keer dan wel niet?' vraagt hij. 'O-omdat... ehm...' begin ik maar ik kon niet ver. Wat moest ik zeggen? Of eigenlijk bedenken? 'Geen goede reden. Zeg maar dag tegen dat gouden keeltje van je, meissie.' lacht Aaron en zet het mesje tegen de voorkant van haar nek. Precies op de plek van haar stembanden. Alyssa haalt ineens furieus uit met haar knie en raakt hem keihard onder de gordel. Aaron steekt woedend het mesje in haar schouder. Alyssa gilt het uit en zakt op de grond. 'Klootzak!' schreeuw ik. Aaron kwam nu op me af en trok een tazer uit zijn zak. Hij trekt mijn shirt kapot en drukt de tazer tegen mijn borst. De pijn schiet als een razende trein door mijn lichaam. Ik schreeuw het uit. 'Stop! Alsjeblieft, stop!' gilt Alyssa.

Alyssa

Mijn schouder stak maar niet zoveel als mijn oren. Het pijnlijke geschreeuw van Evan bleef heel lang na echoën in mijn hoofd. Die man sloeg hem een paar keer tot hij bloedde, maakte hem los en vertrok dan. Ik ben gelijk tegen hem aan gekropen. Evan was dood op maar bleef me aanmoedigen dat het gewoon goed kwam. Als er een paar uur voorbij zijn werd het ineens veel kouder in de kamer. Ik kreeg al snel kippenvel en Evan kon me niet echt wat je noemt opwarmen. Als Aaron weer terug komt hoorde je buiten een uil roepen. Was het avond? Hoelang waren we hier al? Aaron gooide een oud stuk brood voor mijn neus en een flesje waren. 'Waarom krijgt hij niks?' vraag ik voorzichtig. 'Hij hoort hier helemaal niet te zijn.' snauwt hij en neemt nog een hijs van zijn sigaret. Zonder dat ik het zelfs door hem drukt hij de peuk uit op Evans arm. Het hete ding brandde een rode plek op zijn arm. 'Hij is hier alleen voor mijn vermaak. Nu Christiaan helemaal kapot is moet ik me ergens op afreageren.' lacht hij. Evan wrijft over zijn arm maar zegt niks. 'Jullie zeggen even helemaal niks, ja? Ik moet even iemand bellen.' Hij pakt zijn mobiel uit zijn zak en tikt een nummer in. Het eindigt met een vier en een zes. Hoe kwam hij aan mijn vaders nummer? Genietend zet hij hem op de speaker als papa opneemt. 'Alys? Alys, ben jij dat?' vraagt hij gelijk. Ik wil gelijk gaan gillen maar Aaron trapt ineens keihard in mijn buik. Ik val hoestend op de grond en krijg even geen lucht. 'Papa...' hijg ik. 'Alyssa?! Wat is er aan hand? Wie is er bij je? Zeg toch wat, meisje!' roept papa wanhopig. 'U hoort uw dochter de komende jaren niet, meneer Queen.' lacht Aaron. 'Wie bent u?! Waar is mijn dochter?!' Aaron lacht en leg de telefoon op de grond. Hij kwam dreigend op me met hetzelfde mesje dat hij eerder in mijn schouder had gestoken. Hij trekt me omhoog met het meisje op het zelfde plekje als hiervoor. 'PAPA!' gil ik doodsbang. 'Alyssa?! Wat gebeurt er daar?!' Ik voel ineens een stekende pijn onderin mijn keel. Aaron laat me los als ik aan mijn keel voel. Een klein sneetje zag onderin mijn keel. Ik probeer papa te roepen als er alleen nog meer maar een piep uitkomt. What the heck?! Kon ik niet meer praten? 'Meneer Queen, u zult vast niks horen. Uw dochter praat, zingt of gilt de rest van haar leven niet meer. Ik wil vijf miljoen euro op mijn buitenlandse rekening hebben voor morgen ochtend. Anders zorg ik ervoor dat ze straks ook niet meer kan zien.' dreigt Aaron en drukt het gesprek dan weg. De druk op mijn keel was ondraaglijk. Alsof iemand me aan het wurgen was. 'Je zult straks wat bloed in mond voelen maar dat is normaal.' Huilend kijk ik hem aan als hij een hand om mijn wang legt. 'Jij heet Alyssa, dus. Mooi naam.' Ik wil hem het liefst uitschelden maar ja... 'Je zult het wel koud hebben.' zegt hij vaderlijk doelend om mijn kippenvel. Schuldig knik ik. 'Ik ga een deken voor je halen, oké?' Ik spuug een beetje bloed uit terwijl meer tranen over mijn wangen stromen. Hij duwt een zacht kusje op mijn hoofd en vertrekt dan. Als de deur dicht gaat neemt Evan me in zijn armen. 'Het spijt me, Alys. Het spijt me zo.' Ik blijf nog heel lang huilen met Evans lieve armen om me heen. Mijn hele toekomst was kapot gemaakt. Ik kan nooit meer zingen, nooit meer acteren en zelfs niet praten met papa, Evan, Nadia of wie dan ook. Zo wil ik niet meer leven. het enige wat ik wil de wat zingen en genieten van alles. Zo kon dat niet...

_________________

Hallo allemaal,

ik moest dit hoofdstuk gewoon uploaden. Ik heb het tijdens een tussenuur op school gemaakt (ik moest eigenlijk oefenen met rekenen maar ik ben er allergisch voor.) en het afgemaakt thuis.

Dit was dus de hint. Na onweer komt donder en donder is Thunder, de achternaam van Chris en zijn rottige vader Aaron. En nu snapt ook de hele wereld waarom Chris zo rot was.

Dit hoofdstuk is niet zo lang omdat ik echt heel veel moeite had om dit te maken omdat voor Alyssa nu haar droom helemaal kapot is gemaakt.

bedankt voor het lezen!

xxxx Charissa.